De eerste week zit er al weer op. Ik heb me echt prima vermaakt in de afgelopen week. Ik heb geen last van jetlag of "maag" problemen gehad. Daar zag ik wel het meest tegen op want in Korea was ik zo ziek geweest en dan duurt een week lang, in je eentje. Ik durf al steeds meer te eten. Alleen die echte stalletjes bij mij in de buurt sla ik over. Die garnalen liggen er al verdacht lang in de volle zon...
Op mijn werk bevalt het me prima.Ik kan nu al niet wachten om in NL de opleiding te gaan starten. Dit is echt! iets voor mij. Er zijn natuurlijk wel hele grote verschillen tussen China en Nederland, maar de tijd vliegt voorbij als ik in het kinderhuis ben. Ik leer er heel erg veel. Zoals bijvoorbeeld massage van de kinderen, versterkende spier oefeningen voor benen en heupen, oefeningen die helpen de kids goed te leren lopen en Chinese taal. Want op "hello" na spreekt niemand Engels. Het is ook een hele uitdaging om dan goed te kunen communiceren. Met gebaren kom je een eind...
Verder hebben zij geen super rolstoelen en robotarmen dus alles wordt gedaan met oefenen en geduld. Het is ook bijzonder om te zien wat voor soort oplossingen ze hebben verzonnen voor bepaalde problemen. Zoals spastische kinderen die niet in een rolstoel zitten. Het verdient wel zeker geen schoonheidsprijs maar je moet roeien met de riemen die je hebt.
Omdat ik ook in het huis lunch eet krijg ik ook de echte Chinese keuken te proeven. Ik lust tot nu toe alles. De meiden (er werken eigelijk alleen vrouwen) zitten me altijd hoopvol aan te kijken als ze me weer een Chinees woordje leren van wat ik op dat moment in mijn mond stop.
Ook blijft het leuk dat ik natuurlijk bijzonder ben hier. De Chinesen blijven kijken als ze iets interessants zien. Ook naar mij dus. Als je dan "Ni hao" zegt, heb je het helemaal gemaakt. En stralen ze je een dikke glimlach tegemoet.
Mijn weekend is vandaag begonnen (vrijdag) en heb een wandeling door de stad gemaakt. Ik kwam op meer toeristische plekken en daar merk je wel dat in mijn wijk waar ik woon, het er toch anders aan toe gaat. Meer "echt" Chinees. Veel kleinere winkels meer gewone mensen en geen barretjes met Heineken bier. Wat dat betreft ben ik heel erg blij dat ik daar woon waar ik nu woon, Coa Boa Road. Ik vind het juist wel leuk om mijn plaatjes boekje of taal gids te gebruiken.
Dit is nou precies wat ik hier eigelijk ging doen. Niet alleen leuk ver weg met lekker weer, maar vooral om te zien of het lukt om me te redden in zo'n vreemde omgeving en alleen. Je krijgt er een beresterk zelfvertrouwen door. Als er er een probleem is moet je het zelf oplossen. En met alles wat je tegekomt moet je het ook nog leuk houden voor jezelf. Dit zal straks zeker van pas komen als ik naar: school moet, moet werken en huiswerk moet maken. (hoop ik)
Uiteraard kijk ik wel erg uit naar de tijd dat de echte vakantie aanbreekt. Als Matthijs naar Shanghai komt!
Wat wel op begint te vallen is de zogenaamde vrijheid. Op TV zie ik een reclame voor het hebben van een blog. Terwijl ik niet bij mijn blog kan? (Ik mail de tekst naar Matthijs en hij zet het erop) In de reclame gaat het dan ook om een door de overheid goedgekeurd blog. En vandaag kwam ik een heel bijzonder mannetje tegen in het park met zijn vrouw. Hij was al oud en gehandicapt. Hij vroeg of hij me een email kon geven om zijn boek te lezen. Hij was/is leraar Engels geweest op de universiteit in Bejing tijdes de culturele revolutie. Hij had meegeholpen aan het organiseren van de studenten demonstraties op "het plein".(hij wist details)
Hij is 14 jaar de gevangenis in gegaan omdat hij daaraan mee deed. Hij schrijft een boek over zijn tijd in en na de gevangenis. Hij kan nu geen werk vinden en wordt als een crimineel behandeld. Er moet toestemming gegeven worden door de overheid als iemand op een school wordt aagesteld. En die krijgt hij dus niet i.v.m. zijn achtergrond. Terwijl ze hier staan te springen om mensen Engels te leren. Het boek dat hij schrijft kan in China ook niet worden uitgegeven, daarom vroeg hij of ik via de mail stukjes wou lezen. Verder wou hij niks. (dus geen zwerver truc bedoel ik). Ik heb hem op de foto gezet samen met zijn vrouw. Dus dat houden jullie tegoed. (ik heb nog geen internet cafe gevonden waar ik ze kan uploaden)
Zoals jullie begrijpen is het een hele belevenis hier, soms verdrietig, vermoeiend maar meestal erg leuk en vooral bijzonder. Al wordt de rest van de drie weken niets dan heb ik deze maar vast in mijn zak zitten!
groeten Jose
Highlights in English:
The first week is gone. I was afraid to be sick or have a bad jetlag but so far I'm fine. Also because I leave the shrimps , burning all day in the sun, where they are.
It is a bit to much to translate but I really enjoyed Shanghai so far. I love my work and I am sure that I have made the right dicision to become a social worker in Sepember.
I learn a lot at the welfare center. How to treat the disabled children, muscle training and Chinese.
I get many different experiences. Somethimes it is sad, exhausting, but it is much fun and very special to be here. Even if the three coming weeks are not very nice I have done this one so far succesfully!
Op mijn werk bevalt het me prima.Ik kan nu al niet wachten om in NL de opleiding te gaan starten. Dit is echt! iets voor mij. Er zijn natuurlijk wel hele grote verschillen tussen China en Nederland, maar de tijd vliegt voorbij als ik in het kinderhuis ben. Ik leer er heel erg veel. Zoals bijvoorbeeld massage van de kinderen, versterkende spier oefeningen voor benen en heupen, oefeningen die helpen de kids goed te leren lopen en Chinese taal. Want op "hello" na spreekt niemand Engels. Het is ook een hele uitdaging om dan goed te kunen communiceren. Met gebaren kom je een eind...
Verder hebben zij geen super rolstoelen en robotarmen dus alles wordt gedaan met oefenen en geduld. Het is ook bijzonder om te zien wat voor soort oplossingen ze hebben verzonnen voor bepaalde problemen. Zoals spastische kinderen die niet in een rolstoel zitten. Het verdient wel zeker geen schoonheidsprijs maar je moet roeien met de riemen die je hebt.
Omdat ik ook in het huis lunch eet krijg ik ook de echte Chinese keuken te proeven. Ik lust tot nu toe alles. De meiden (er werken eigelijk alleen vrouwen) zitten me altijd hoopvol aan te kijken als ze me weer een Chinees woordje leren van wat ik op dat moment in mijn mond stop.
Ook blijft het leuk dat ik natuurlijk bijzonder ben hier. De Chinesen blijven kijken als ze iets interessants zien. Ook naar mij dus. Als je dan "Ni hao" zegt, heb je het helemaal gemaakt. En stralen ze je een dikke glimlach tegemoet.
Mijn weekend is vandaag begonnen (vrijdag) en heb een wandeling door de stad gemaakt. Ik kwam op meer toeristische plekken en daar merk je wel dat in mijn wijk waar ik woon, het er toch anders aan toe gaat. Meer "echt" Chinees. Veel kleinere winkels meer gewone mensen en geen barretjes met Heineken bier. Wat dat betreft ben ik heel erg blij dat ik daar woon waar ik nu woon, Coa Boa Road. Ik vind het juist wel leuk om mijn plaatjes boekje of taal gids te gebruiken.
Dit is nou precies wat ik hier eigelijk ging doen. Niet alleen leuk ver weg met lekker weer, maar vooral om te zien of het lukt om me te redden in zo'n vreemde omgeving en alleen. Je krijgt er een beresterk zelfvertrouwen door. Als er er een probleem is moet je het zelf oplossen. En met alles wat je tegekomt moet je het ook nog leuk houden voor jezelf. Dit zal straks zeker van pas komen als ik naar: school moet, moet werken en huiswerk moet maken. (hoop ik)
Uiteraard kijk ik wel erg uit naar de tijd dat de echte vakantie aanbreekt. Als Matthijs naar Shanghai komt!
Wat wel op begint te vallen is de zogenaamde vrijheid. Op TV zie ik een reclame voor het hebben van een blog. Terwijl ik niet bij mijn blog kan? (Ik mail de tekst naar Matthijs en hij zet het erop) In de reclame gaat het dan ook om een door de overheid goedgekeurd blog. En vandaag kwam ik een heel bijzonder mannetje tegen in het park met zijn vrouw. Hij was al oud en gehandicapt. Hij vroeg of hij me een email kon geven om zijn boek te lezen. Hij was/is leraar Engels geweest op de universiteit in Bejing tijdes de culturele revolutie. Hij had meegeholpen aan het organiseren van de studenten demonstraties op "het plein".(hij wist details)
Hij is 14 jaar de gevangenis in gegaan omdat hij daaraan mee deed. Hij schrijft een boek over zijn tijd in en na de gevangenis. Hij kan nu geen werk vinden en wordt als een crimineel behandeld. Er moet toestemming gegeven worden door de overheid als iemand op een school wordt aagesteld. En die krijgt hij dus niet i.v.m. zijn achtergrond. Terwijl ze hier staan te springen om mensen Engels te leren. Het boek dat hij schrijft kan in China ook niet worden uitgegeven, daarom vroeg hij of ik via de mail stukjes wou lezen. Verder wou hij niks. (dus geen zwerver truc bedoel ik). Ik heb hem op de foto gezet samen met zijn vrouw. Dus dat houden jullie tegoed. (ik heb nog geen internet cafe gevonden waar ik ze kan uploaden)
Zoals jullie begrijpen is het een hele belevenis hier, soms verdrietig, vermoeiend maar meestal erg leuk en vooral bijzonder. Al wordt de rest van de drie weken niets dan heb ik deze maar vast in mijn zak zitten!
groeten Jose
Highlights in English:
The first week is gone. I was afraid to be sick or have a bad jetlag but so far I'm fine. Also because I leave the shrimps , burning all day in the sun, where they are.
It is a bit to much to translate but I really enjoyed Shanghai so far. I love my work and I am sure that I have made the right dicision to become a social worker in Sepember.
I learn a lot at the welfare center. How to treat the disabled children, muscle training and Chinese.
I get many different experiences. Somethimes it is sad, exhausting, but it is much fun and very special to be here. Even if the three coming weeks are not very nice I have done this one so far succesfully!
1 comment:
Heee Jose!! Ik weet niet of je mn mailtje hebt gelezen, maar ik ben blij dat je het zo enorm naar je zin hebt daar!!!!
Veel liefs Marianne
Post a Comment