denver airport
Dan nu mijn laatste blog vanuit Amerika. De laatste 24 uur zijn inmiddels ingegaan. Ik zal om 2.10 vanuit Amerika vertrekken morgen, dat betekend ongeveer 10 uur s’ ochtends vanaf huis. Ik ben net online ingecheckt. Erg handig trouwens dat online inchecken. Je kunt vast je stoel uitzoeken in mijn geval voor de eerste vlucht vooraan en de tweede vlucht een stoel aan het gangpad. Na de eerste vlucht heb ik twee uur om over te stappen maar ik moet ook weer door de security checks. Mocht er om wat voor rede vertraging ontstaan dan hoef ik in elk geval niet te wachten tot het hele vliegtuig een keer is opgestaan. De tweede vlucht is lang, omdat ik geregeld even wil lopen en een bezoek wil brengen aan het toilet, is het wel zo lekker om aan het gangpad te zitten. Ik zal dan zondag morgen landen op Schiphol rond 10.50.
Maar ja nu eerst nog minder dan 24 uur hier doorbrengen. Eigenlijk mag het van mij nog wel veel langer duren, op zich heb ik nu wel weer genoeg vakantie gehad, maar ik zou zo graag nog wat langer bij matthijs blijven. Ik ga hem echt vreselijk missen de komende maanden (waarschijnlijk 2,5) Hoe je het went of keert, afscheid nemen wordt nooit leuk en je went er ook niet aan. Je komt er door heen door gewoon nog te genieten van de laatste momenten die je samen hebt en dan snel door de douane heen te lopen. De zakdoeken zijn strategisch ingepakt ;) en ach we hebben de foto’s nog…
Groeten José
P.s. er zullen ongetwijfeld nog wat blog volgen over wat mooie tochten die ik afgelopen week heb gemaakt, dus blijf kijken…J
Maar ja nu eerst nog minder dan 24 uur hier doorbrengen. Eigenlijk mag het van mij nog wel veel langer duren, op zich heb ik nu wel weer genoeg vakantie gehad, maar ik zou zo graag nog wat langer bij matthijs blijven. Ik ga hem echt vreselijk missen de komende maanden (waarschijnlijk 2,5) Hoe je het went of keert, afscheid nemen wordt nooit leuk en je went er ook niet aan. Je komt er door heen door gewoon nog te genieten van de laatste momenten die je samen hebt en dan snel door de douane heen te lopen. De zakdoeken zijn strategisch ingepakt ;) en ach we hebben de foto’s nog…Groeten José
P.s. er zullen ongetwijfeld nog wat blog volgen over wat mooie tochten die ik afgelopen week heb gemaakt, dus blijf kijken…J
Ver uit de beste op nummer 1:
De eerste keer begonnen we met een bakkie koffie in een heel leuk hippieachtig tweedehands boekwinkeltje. De sfeer was er werkelijk geweldig. Ze hadden de beste brownies die ik tot nu toe gegeten had en een leuke huispoes, die graag geknuffeld wilde worden. (mis seamore toch best wel) Na een drankje besloten we het dorpje te verkennen. Het is er best druk. De senic highway loopt door het dorpje en dat betekend dat elke motorrijder in Amerika daar waarschijnlijk wel eens is geweest. Het stikte er van de Harley en Goldwing rijders. Met van die zakdoeken op hun hoofd en een leren vest aan. Gelukkig gaat alles hier langzaam en moet iedereen stoppen voor het zebrapad. We bekeken alle saloonachtige souvenirs winkeltjes, maakte een foto voor het gemeentehuis van Nederland en bezochten de kleine supermarkt. 
Toen was het tijd om te lunchen. We liepen langs een Italiaan, en besloten lekker op het terras te zitten. We bestelde wat en zakte onderuit. Het duurde en duurde alleen tot ons eten kwam. De zon was achter de wolken geschoven en er stak een koude wind op. Opeens was het terras toch niet meer zo’n goed idee, maar ja het eten zou vast zo komen… Uiteindelijk hebben we bijna een uur gezeten en bleek het eten super vet en smerig. (ik heb nog nooit zulk slecht gemaakte pastasaus geproefd :-p) Ik had aardappel puree met los jumbo garnalen. Rond de puree dreef een dikke laag vette jus met heeeeeel veel knoflook. We hebben nog een foto dat we blij keken toen eindelijk ons eten arriveerde maar al snel probeerde we zo snel mogelijk weer weg te gaan.
Door het lange wachten was het inmiddels wel tijd om aan de mooie fietstocht te beginnen. Het magnolia pad voerde ons langs open velden en steile haarspeld bochten naar beneden terug naar Boulder. Toen we op een kruising even stil stonden rook ik mijn remmen helemaal. Ik had onderweg visioenen van kapotte knappende remmen en het missen van bochten maar we kwamen weer helemaal goed beneden. 
De tweede keer dat we naar Nederland gingen was een week later (afgelopen weekend). We hadden nu het plan om een wandeling te maken in Nederland. Beneden in Boulder zou het kwik oplopen tot 36 graden dus het was heerlijk om weer boven te komen. We hadden van Nederlandse kennissen gehoord dat er een cafeetje was in een oud treinstel. We stopte daar eerst voor weer een lekker bakkie koffie. 
We besloten toen de wandeling te maken rond de dam. Langs een smal pad liepen we om het meer dat was gevormd door de dam. Er hingen dikke onweerswolken verderop en het uitzicht was er dan ook prachtig. Deze keer hadden we mooi onze eigen lunch meegenomen en zaten langs een beekje in de mooie natuur. Het is hier echt! mooi. 
De terug weg op de fiets ging nu via de weg waar we ook langs omhoog kwamen met de bus. De wind suisde om mijn oren. En we konden makkelijk qua snelheid meekomen met de auto’s. We stopte speciaal nog bij de boulderfall (waterfal) maar die was helaas afgesloten wegen vallende stenen. Onderweg zie je overal mensen die sporten in de natuur zoals; bergbeklimmers, racefietsers, mountainbikers, hardlopers (jawel op de bergpaadjes) en wandelaars natuurlijk. Het is hier echt een vakantie gebied. Als je van bergen houd en Oostenrijk of Zwitserland wel kent dan moet je zeker een keer hier naar toe komen. Het lijkt niet op Europeesche bergen maar is wel net zo hoog en er heerst een leuke sfeer hier, met leuke dorpjes en vriendelijke inwoners. Echt een vakantie plek. 
Maar opeens voelde ik dat ik raar bewoog als ik bij trapte, terwijl ik naar beneden suisde. Ik remde af en opeens begon de achterkant te slingeren, ai een lekke band… Ik was zo blij dat we s’ ochtends nog terug waren gegaan om de plakspullen te pakken, die waren we namelijk bijna vergeten. De fiets op z’n kop en matthijs heeft toen vakkundig mijn band geplakt. Nu toch iets minder hard van de berg af suizend kwamen we uiteindelijk weer in Boulder uit. Het laaste heerlijke weekend achter de rug. Want volgende week 29 aug vertrek ik weer naar Nederland ;) 
Zij was een van de overlevende van de gezonken Titanic en de hoofdpersoon waarover de gelijknamige film gaat. Ze bleek tevens een vooraanstaand persoon te zijn geweest in Denver en had gestreden voor vrouwen- en dierenrechten in Colorado. Het huis was in originele staat terug gebracht (zo goed als kon) met alle snuisterijen van toen (het rook er zelfs oud). Ik kreeg een uitgebreide uitleg over de gebruiken van toen; zoals het nut van de gasten kamer, en het "faint bed". Vrouwen moesten zich namelijk wel 4-6 keer per dag omkleden. Onder de kleding droegen zij corsetten en als deze werden los gemaakt vielen zij regelmatig flauw vandaag het faint bed. Maar waarvoor iedereen natuurlijk komt is het verhaal van de vrouw op de titanic. Moly Brown was op reis in Europa toen zij een verontrust telegram kreeg dat haar eerste kleinkind heel ziek was. Ze wilde dus zo snel mogelijk terug naar New York. De Titanic was toen de snelste manier om er te komen. De rest is geschiedenis…, alleen wil ik jullie niet teleurstellen maar er was geen liefdes affaire en geen dure diamand aan boord. Op de ingelijste verzekeringsclaim van Moly Brown stond wel een sieraard vermeld van 20.000 $ (erg veel voor die tijd) maar er was volgens de vrouw van de rondleiding geen bijzonder item. “thats just in the movie”… helaas.
Ik heb the Capitol bezocht. De met bladgoud beklede replica van het capitol in Washington was weer erg mooi. Ik heb er ook een rondleiding gehad, en net als in Ohio kreeg ik hier ook de zelfde verhalen over lobbyisten en de uitleg hoe het besluitstelsel in elkaar zit. Wat anders was dat je hier ook in de koepel mocht. Ik moest er wel 20 minuten voor wachten en 99 treden bestijgen, maar had toen een prachtig uitzicht over de stad.
Een andere keer ben ik naar het Modern Art museum geweest. Eigenlijk omdat het binnen was en er airco aanwezig is. (Je moet toch wat in de hitte). Er was een afdeling moderne kunst maar vooral ook veel kunst van indianen en uit de Mayacultuur. Eigenlijk vond ik de bewaker het leukst want die had 4 jaar in Amsterdam gewoond en probeerde bij mij na te gaan of zijn favoriete straatjes en cafés er nog waren. In de meeste gevallen begreep ik hem niet omdat Nederlands met een sterk Amerikaans accent toch lastig blijft. 
Ik ben nu in elk geval weer helemaal artistiek verantwoord na mijn bezoek aan het museum, omdat ik verder tussen de zogenaamde kunstkenners rond liep, die soms na 10 minuten nog voor dat ene schilderij stonden, of ik langs mensen liep die net iets te luid tegen elkaar spraken over de laatste ontwikkelingen op kunst gebied en wat je wel niet gezien moest hebben.
Met matthijs samen zijn we uitgebreid door de winkelstraat gelopen en hebben we foto’s gemaakt vanaf de hoogste etage van een hotel. Deze tip hadden we gekregen van het tourist office. Het was toen op een zondag dus waren de meeste bezienswaardigheden dicht. We wilde wel naar the Mint, een van de 7 plekken in Amerika waar de munten worden gemaakt maar daar bleek je al om 7 am voor de deur te moeten liggen om een afspraak te maken. Uiteraard mag je dan niks mee hebben van tas tot telefoon. Dat besloten we dus maar over te slaan en bezochten het historisch museum, waar we weer veel leerde over de (nog jonge) geschiedenis van Colorado.
Op de terug weg genoten we van de mooie stad. Het is anders als in Nederland. Je hebt hier geen winkels in het centrum. De winkels zitten in grote Mall’s buiten de stad. Er waren wel leuke souvenir winkels, veel leuke terrasjes en veel mensen om naar te kijken vanaf de terrasjes.
En natuurlijk heb ik er wel geshopped namelijk in cherrie creek mall net buiten het centrum van Denver, ijs gegeten (helaas een medium besteld wat betekend dat je een berg met ijs moet veroorberen tot je misselijk bent) en ook vaak met sushi geluncht. In vergelijking met prijzen in Nederland is sushi eten hier spot goedkoop. Voor zo’n 5$ (€3,45) heb je al een tonijn of zalm rol. Heerlijk is het om op een warme dag op het terras te zitten met een icetea en een paar lekkere sushi’s. Ik ga het hier nog missen...
Ik begon met een bezoek aan de kapper, want mijn haar was al tijden veel te lang. Ik vind het altijd lastig om naar de kapper te gaan want op een of andere manier zit het na een knip beurt nooit zoals ik had gewild. En in een vreemde taal is er nog meer risico op misknippen. Ik besloot naar een kapperssalon in de buurt te gaan (een keten). Toen ik binnenstapte hadden mijn alarm bellen al af moeten gaan. In de wachtrij zaten twee moeders met kinderen en een oude mevrouw.
Toen werd het tijd voor het volgende “pamper” onderdeel. Ik had eerder al in een lokaal krantje zien staan dat er korting was op een massage. Ik belde ze op voor een afspraak en kon om 3 uur terecht. Het was deze dag wel 36C dus het was heerlijk om de gekoelde ruimte in te stappen waar het rook naar wierook en er zachte relax muziek op stond.
Al snel liep ik op een pad dat om de bergen ging en kwam ik terecht in een canyon. Het ging er gestaagd omhoog via smalle paadjes, en het was daar erg warm. Er waren voornamelijk zand kleurige stenen om me heen met hier en daar een cactus en wat naaldbomen. 
Na 20 min lopen kwam ik aan de rand van het bos. Je zag de structuur van de natuur volledig veranderen. Nu waren op openstukken velden met bloemen. 
Toen ik aankwam bij de start van een andere trail stond daar een waarschuwingsbordje. Pas op beren zijn hier gespot. Gelukkig stond er ook een uitleg bij wat te doen als je een beer tegen zou komen. Een; neem geen eten mee, behalve goed afgesloten (zou mijn boterjam zakje voldoende zijn?!? Dacht ik). Twee; Ga nooit maar dan ook nooit met je rug naar een beer toe staan of wegrennen. Drie; Maak je zo groot mogelijk door armen en te spreiden. Vier: als de beer je aanvalt val dan terug aan!?! (ja echt het stond er!). Vijf; Respecteer hun leefgebied en blijf op de paden. Veel wandel plezier. 
Gelukkig ging niet veel later de route omhoog en zou ik als ik een beer zou zijn niet op steile paadjes willen lopen met veel rotsen, dus voelde ik me al weer veilig genoeg om een mooi plaatsje voor de lunch uit te zoeken. 
Ik vond een prachtig uitzicht punt waar ik de besneeuwde bergtoppen kon zien in de verte en voor me glooiende bergen. Prachtig! Na de lunch besloot ik een extra route te nemen die me naar de top van de berg voerde op 2700 m. 
