Het bruine goud met zwarte spikkels

(de bol met cijfer 9 van dit jaar)

Drie jaar geleden ben ik er mee begonnen. Het lezen van de AD oliebollentest. Eerst gewoon als geintje om te zien hoe slecht de slechtste oliebollen waren, en zo kwam ik er achter dat Rijswijk de nr. 9 had met het cijfer 8. Vorig jaar had ik daar weer mijn eerste bolletje gehaald en dat was bedroevend slecht (dit jaar zijn ze geëindigd met een 5.5). Dus toen toch maar weer gewacht op de AD testuitslag. Toen kwam ik uit bij de nr. 7 -de kraam bij de macro in Delft met het cijfer 8.5. Voor een lekkere oliebol werd het vanaf nu waard om een ommetje voor te rijden.

Ik kon net terug uit het werk en zocht de test weer op, want het wordt met al dat vuurwerk in de lucht weer de tijd voor een bolletje bij de koffie. Dit jaar stond bakker Roodenrijs in de lijst op plaats nr. 6 met het cijfer 9!. Ik kom er net vandaan en had geluk want er werd net een volle lading versgebakken, goudgeel, nog na-dampende, met krenten gevulde, in poedersuiker gerolde, bolletjes geleverd. 20 stuk zijn er meegegaan. Tot nu toe wordt het cijfer voor de bol met elk jaar een half puntje beter en dus lekkerder. En nu zit ik achter mijn computer dit te schrijven met net een hap van mijn eerste bolletje van dit oud en nieuw. Bij deze wens ik iedereen ook zo’n lekker bolletje toe voor het nieuwe jaar! Ik zeg op naar 2012!

Groeten José

De laatste dag Parijs 4 december ‘11

Wat gaat de tijd toch snel als het leuk is. Alweer onze laatste dag in Parijs. We ontbijten en pakken onze tassen in. We hebben pas om half 5 de trein terug dus nog een volle dag voor de boeg. We checken uit en parkeren de koffers in het bagage hok. We hadden al besloten tijdens het ontbijt dat we naar de Mouline Rouge gaan met de metro en vandaar lopend omhoog gaan naar de Sacre coeur. Gelukkig was het vandaag droog.
We liepen in de nog zondag ochtend rustige straten van de Parijs rond, van het soort ‘red light district’ type. Het zag er een stuk minder florissant uit dan het vast en zeker gedaan had op de zaterdag avond er voor. Nu wat verloren vuilnis zakken, groepjes rondleiding toeristen en … wij.

Gewapend met de camera liepen we verder de kleine straatjes in. Omdat de Sacre coeur hoger gelegen is, leveren de kleine straatjes soms mooie doorkijkjes op. Aangekomen op het ‘atelier’ pleintje met tekenaars, besloten we koffie te gaan drinken. Net toen we zaten onder de grote luifel van een café begon het dan toch weer te spetteren. Vanaf deze plek konden we wel mooi de voorbijgangers bestuderen, die op hun beurt de schilderijen bewonderde, die wonderlijk genoeg bleven staan in de regen.

Er was net naast het Sacre coeur een kerst marktje, we liepen er omheen en kwamen aan de voorkant van de Sacre coeur. Hier heb je mooi uitzicht ook ondanks de regen.

Via het boekje 100% Parijs liepen we via een hele rustige trap weer naar beneden een hippe wijk in. Hier een daar was er een winkeltje open maar veel is natuurlijk gesloten op zondag.

Na een half uurtje rond gelopen te hebben besloten we weer richting hotel te gaan. Eerst nog even een hapje eten onderweg. Nu geen Franse hoogstandjes maar gewoon een steak met friet. En wat smaakte die lekker.

We besloten gewapend met koffers nog even een laatste blik op het Louvre te werpen. Een maal daar aangekomen werden we werkelijk overspoeld door toeristen. En een rij! Het was de gratis entree dag die 1 keer per maand is in Parijs. En omdat de rij binnen te vormen is hadden waarschijnlijk de helft van alle toeristen aanwezig in Parijs zich hier verzameld. We besloten het maar te laten voor wat het was en ging op ons gemak naar het treinstation.

Ik kreeg nog de schrik van mijn leven. In een bakkerswinkeltje waar we ons avond eten scoorde tikte een man op mijn rug dat mijn rugzak open stond. ‘What the f***’. Mijn laptopje zit/zat achterin. De 10 seconde die het duurde om mijn tas van mijn rug te halen om te checken of alles er nog in zat, bedacht ik al wat ik zou moeten doen als ie gestolen zou zijn. Tot mijn stomme verbazing stond mijn rugzak helemaal open maar met alles er nog in. Ik was vrij abrupt de bakkerij ingestapt en ze daarmee waarschijnlijk gestoord in hun actie om mijn rugtas leeg te halen. Wat een mazzel!

Oké toen werd het tijd voor een laatste bakkie en het uitkiezen van een broodje voor onderweg. Om half 5 stond keurig zoals geplant de trein weer op het perron. Nu vol met allemaal moe en zeer voldaan ogende mensen die weer op weg naar huis leken te gaan. Echt een bijzondere stad Parijs altijd leuk om te bezoeken… tot de volgende keer maar weer.

Groeten José (en Margo)

Parijs, zaterdag 3 december 2011

We staan op met regen. Heel veel regen. We nemen dan ook ruim de tijd bij het ontbijt en kletsen lekker bij over de afgelopen jaren die zo snel al weer voorbij zijn gevlogen. Zo begon ik aan een studie en een nieuwe baan en zo ben je afgestudeerd en lekker aan het werk. Ook mijn moeder zit zo te horen lekker op haar plek. We lijken ook niet op elkaar of zo.
We besloten om in de ochtend, net als alle andere toeristen in Parijs, maar naar de grote shoppingmall’s te gaan. Lafayette zat om de hoek en volledig in kerst ornaat. Het begint dan met; je vergapen aan de etalage die met allerlei bewegende onderdelen er toch echt super flitsend en hip uitziet. (let wel 4 rijen dik voor het glas) Dan je proberen naar binnen te werken tussen de mensenmassa. Wow wat druk. Maar ja de kerstboom van Lafayette moet je dan ook wel een keer gezien/gefotografeerd hebben.

Ik moest alleen maar denken aan die sjiek uitziende parfum dames die zich vast helemaal groen en geel ergeren aan die stinkende natte opdringerige toeristen die rond hun utopisch uitziend stukje sjiek lopen. Leuk om te zien in elk geval. We bezoeken ook de etenswaren afdeling, waar we ons ogen uitkijken bij de confit de canard, kaviaar en kaasjes.

Bij een ander warenhuis waar we eerder waren, en wat net iets minder bekend was, konden we op de 8^e etage genieten van een prachtig uitzicht over druilerig Parijs. En ja zelfs dan ziet het er nog spectaculaire uit.

We ontdoen ons snel van de drukte en lopen een zijstraatje in zodat we achter Lafayette terecht komen. We hebben zin in een bakkie en lopen de eerste de beste bistro binnen. Het blijkt de vast koffie stek te zijn van het personeel, omdat de ingang er recht voor ligt. Gehaast komen sommige aanlopen. Andere staan rustig te roken. Het lijkt me wel leuk om in zo’n sjieke winkel te werken. Ik denk dat je op zo’n dag rond kerst werkelijk van alle soorten mensen die er zijn wel wat te zien krijgt.

Inmiddels is het regenen minder geworden en starten we een wandeling. Deze keer in een buurt waar een grote markt zit. Ook nu weer bevinden we ons tussen de leuke winkels en een aantal indoor gallery’s. We lunchen met een heerlijke vissoep, die maakt dat we weer warm van binnen worden. Aan een tafeltje iets van ons vandaan zit een ouder stel (in de 80). Voor hen een enorm plateau oesters van verschillende kwaliteit (de specialiteit van dit restaurant) Ik kan het niet helpen dat ik denk aan de lust opwekkende werking die oesters zouden moeten hebben. Wat doe je daar dan mee als je 80 bent? Oke to much information besluit ik, en houdt me verder alleen nog bezig met de soep J   

We lopen verder, scoren een tas, kunnen het Pompidou niet vinden. Ja echt we lopen er geloof ik vier keer omheen maar zien niet het tussenstraatje wat ons er zo naar toe lijdt. Dit leidt er wel toe dat mijn humeur (mede door de koude natheid) tot een 0 punt zinkt. We gaan dan ook snel op zoek naar een warm onderkomen. Het wordt een brasserie aan het begin van een trendy wijk. We nestelen ons onder een warmtelamp en genieten van het voorbijkomend Parijse volk. Ik kom weer helemaal bij.

We lopen iets verder de trendy wijk binnen. Het wordt al langzaam donker. Opeens lijkt het wel alsof er een blik mensen wordt opengetrokken. Alle plekken in de brasserietjes zitten vol, overal gelach en gezellig samenkomen van vrienden voor een drankje. Leuk om te zien. Het is ook zaterdag avond en het belooft wat te worden. Wij eten nog een macaroon in een naar chocolade ruikende winkel en gaan terug naar het hotel voor het dagelijkse bad ritueel nu met mijn net gekochte douchegel die naar honing ruikt.

We besluiten naar de chineese wijk terug te gaan die we eerder gezien hadden voor het avond eten. We ploffen neer in een vietnamees restaurant. Het is er heel erg druk (das een goed teken) Om ons heen allemaal vietnamese die slurpend hun enorme noedelsoep naar binnen werken. Dat betekend dat ze het lekker vinden dus. Wij bestellen in ons beste frans iets… eigenlijk had ik geen idee wat het zou worden. Het blijken gestoomde dimsum te zijn vooraf en dan een soort mihoen met groente en vis en voor toe een gestoomde kosos met banaan pudding. Mijn kokos sapje wordt al weggehaald door de ijverige bediening voordat ik ‘m op had. Het is duidelijk de bedoeling dat ‘ons’ tafeltje nog een keer bezet gaat worden. Om half 8 binnen gekomen en zeg maar om 8 uur weer buiten, best knap!

We hebben nog geen zin om terug te gaan, en we besluiten naar de Arc de Triomf te gaan. Vandaar lopen we over de volledig in kerstverlichting gehulde Rue de Champs Eslysees. Daar is deze tijd ook een net zo’n lange kerstmarkt neergestreken. Om half 11 s’ avonds is alles nog open en zo druk alsof het overdag is. Wel heel bijzonder! Zo lopen we langzaam nagenietend van de vele indrukken van vandaag terug naar het hotel. Dag drie zit er weer op...nog een laatste dag te gaan.

Groeten José (en Margo)

Parijs, vrijdag 2 decemeber

De eerste nacht slapen zat er op. Een heerlijk bed hadden we met redelijke isolering voor het geluid van buitenaf. We zaten namelijk echt net om de hoek bij het beroemde Lafayette warenhuis. De buurman was echter wel te horen (zaag zaag) maar met oordopjes geen probleem!

We ontbeten in het hotel. De recensies waren niet al te spreken over het ontbijt, maar dat was juist geweldig (niet alles geloven wat je leest dus) Veel biologische producten, verse jus en appelsap! Pannenkoekjes, broodjes en uiteraard croissants. Met een goeie bodem startte we de dag.

De vorige avond hadden we gezien dat er in de avond een concert was in de kerk Madeleine. We gingen voor de kaartjes maar alles bleek om half 10 nog gesloten. Dus begonnen we aan wandeling 2 uit het boekje 100% Parijs. Deze wandeling bracht ons langs; winkels, monumenten, een leuke markt en leuke straatjes. Ik was helaas al een paar dagen niet zo fit, dus we besloten even te zitten bij een leuk tentje en meteen maar en koffie te nemen. En ja je weet het in Parijs maar toch blijft het even schrikken als je dan de rekening krijgt.

We liepen daarna verder en bekeken leuke bakwinketjes, snoepte van mijn eerste macaroon! Jee wat zijn die Lekker!!! En zo zagen we nog vele kilometers met allemaal leuks.

Op de terugweg kwamen we weer langs de kerk en konden nog kaartje kopen voor de avond. Dit betekende dat ik maar kort in bad kon omdat we eerder zouden eten in de brasserie tegenover het hotel en dan naar het concert zouden gaan.

Het concert was een geweldige verassing zo mooi. Een moderne uitvoering van 100 koppig koor spectaculair uitgelicht waarbij bij elk nummer de kleurtoon veranderde, werkelijk adembenemed. DE muziek was een beetje ‘Enja’ achtig, in een setting van een prachtige kerk. Dat leverde mooie plaatjes op. Zeker magisch was het toen 4 enorme klankschalen in werking werden gesteld door 4 mensen in het wit gekleed, elk in een hoek van de kerk. Kippenvel momentje zeg maar.

De voorstelling duurde tot half 11. Daarna liepen we weer richting hotel en gingen lekker slapen. Dag twee zat er al weer op.
Groeten jose (en margo)

Parijs

Ik was er al in geen jaren meer geweest. De stad van elegantie en monumenten te over. 

Omdat ik dit jaar was afgestudeerd had ik een weekendje weg gevraagd samen met mijn moeder. We waren nog nooit samen langer dan een dag samen weggeweest. We konden uit zo veel opties kiezen maar het werd dus Parijs.

Ik ging op zoek naar een bijzonder hotel en vond dit in de vorm van hotel Cordelia Opera-Madelaine. Een sjiek 3* hotel met ruime kamers (voor Parijse begrippen) een super ligging in de stad en een heerlijk ligbad. Op de muren bloementjes behang/stof en de lobby met een openhaard en klassieke lounge stoelen. (http://www.cordelia-paris-hotel.com/) We besloten ook om met de Thalys te gaan. De datum die we prikte was donderdag 1 december tot zondag 4 december.

Donderdag

De avond er voor was is al naar Amstelveen afgereisd zodat we s´ochtends vroeg op Schiphol konden zijn voor de trein. Met een grote mok Starbucks koffie, om wakker te worden, stapte we om half 9 in de trein met bestemming Parijs - Gare du Nord.

Om half 12 kwamen we al aan in Parijs. We besloten eerst een openbaarvervoerpas te halen en de bus te pakken. Meestal pakker de toeristen de metro. Maar met de bus zie je veel meer. We schoten warm en droog door kleine straatjes, langs leuke winketjes en restaurants, waarbij alles volop ondergedompeld was in de kerststemming. Eindhalte werd de Eifeltoren.

Echt een ´one of a kind´ monument. Elke keer weer wordt je er toch een beetje stil van als je onder het imposante ijzeren gevaarte doorloopt dat door zo vele als op de kiek is gezet, maar ja ook door ons dus. We zijn tenslotte wel toeristen. Toen we uit gefotografeerd waren besloten we een wandeling te volgen uit het boekje, `100% Parijs´. Die bracht ons langs mooie vergezichten, warme chocomel en de sjieke shops.

Toen werd het tijd om met de koffer richting hotel te gaan en het ligbad eens uit te proberen. Die, kan ik je vertellen, was geweldig na een koude dag.

We besloten s ´avonds naar een restaurant te gaan die een collega van Margo ons had aangeraden. In de studentenwijk een brasserie waar een echte `Parijse´ sfeer hing. Kleine houten stoeltjes, wijn  liggend langs de muur, veel donkerbruine tinten, studenten en stokbrood natuurlijk. Wij gingen ons dus natuurlijk ook aan frans eten wagen. Vooraf slakken met heerlijke kruiden olie en … stokbrood. Toen kreeg ik de schrik van mijn leven toen het hoofdgerecht werd binnen gebracht. Ik had steak tartaar besteld. Ik zag al een lekker gebakken versie voor me… maar helaas voor mij. Niks gebakken rauw vlees met ook nog een rauw eigeel er bovenop. Hmmm dit druist werkelijk tegen al mijn principes over gezonde voeding in. Maar wat moest ik nu??? Tja, ik wilde als echte Francoise eten, dan zal je het ook moeten proberen. Dus ik heb me dapper ingezet.

We sloten de avond af met een wandeling door de gezelligwijk waar het duidelijk uitgaansavond was voor de studenten. Dit gaat een mooi weekend worden!!!
Groeten jose