Christmas tradition continues

It is yet again, Christmas time (time fly’s when you’re having fun) So it was time for me to get my Christmas cook book from the bookshelf. I had seen it before, the wonderful traditional Christmas cake, but I was never in time. But this time I came prepared. Three weeks in advance I started gathering all the ingredients for this cake. For instance I needed raisins, black currants, almonds, pecan nuts, vanilla, flower, eggs and much more. The first thing I had to do was soak the fruits in brandy for 24 hours. The next day I made the dough and placed everything in the oven for 3,5 hours. This is how it came out… But the well kept secret is that the cake needed to steam with a dash of brandy. Then cool off, so I could wrap it up in plastic. And then mature for 2,5 weeks! Just like cheese?! So now I am waiting for the big moment when we can taste the cake on the second Christmas day together with family (wish me luck that it will taste good)
Greetings josé

Nederlands
Het is al weer kerst (de tijd vliegt als je het leuk hebt) dus het was weer tijd om mijn kerstkookboek van de boekenplank te halen. Ik had ‘m eerder gezien een geweldige traditionele kerstcake, maar ik was nooit op tijd. Maar deze keer was ik voorbereid.
Drie weken vooraf ben ik gestart met het verzamelen van alle benodigde ingrediënten, zoals bijvoorbeeld: rozijnen, krenten, amandelen, pecean noten, vanille, bloem eieren en nog veel meer. Als eerst moesten de zuidvruchten 24 uur weken in cognac. De volgende dag maakte ik het beslag welke 3,5 uur in de oven moest om er een mooie cake van te maken. Dit is hoe hij er uit ziet (nu)
Maar het geheim zit hem in iets anders. De cake moest uit de oven met een beetje cognac stomen om vervolgens af te koelen. Zodat ik ‘m daarna in het plastic kon verplakken. NU moet de cake 2,5 week rijpen. Net als kaas...?!
Nu is het wachten op het grote moment dat we ‘m mogen proeven op tweede kerstdag samen met de familie. (wens me succes dat het lekker zal smaken)
Jose

(laatste) deel 3 zomer vakantie in Tsjechien 2010

Lang verwacht en eindelijk gekomen…
Vrijdag avond 30 juli 2010 moesten we weer het kabouter huisje verlaten. S’ avonds hadden we alles ingepakt. Gek hoor om weer naar de bewoonde wereld te vertrekken. We verblijven 1 nacht in Praag om daar nogmaals de stad te verkennen. 1 dag is echt niet genoeg om Praag een beetje te leren kennen. Op zaterdag 31 juli komen de eigenaren al vroeg rond 9 uur staan ze voor de deur. In ons beste non-verbale Tsjechisch proberen we duidelijk te maken dat het heel erg leuk was. En zij maken ons duidelijk in hun beste non-verbale Engels dat we nog dik moeten betalen voor twee weken stroom gebruik,… hmmm das minder. Maar ja wat wil je ga maar een in het non-verbaal een gespecificeerde rekening vragen. We laten het er bij en rijden op deze prachtige zonnige dag voor het laatst het leuke kronkel weggetje.

foto met de nieuwe lens

In Praag aangekomen bij ons hotel (prachtig trouwens en niet duur) moeten we nog even wachten. We raken aan de praat met een Amerikaans gepensioneerd stel die Texas hebben verlaten in de zomer en een soort van over zomeren in europa. Ze zijn al 4 maanden aan het reizen. Mijn droom voor mijn pensioen. Na de lunch vertrekken we de stad in. We komen in de twee dagen op gekke plekken. Het voormalige wereld tentoonstelling terrein met immense gebouwen die leeg staan. We dwalen als enige bezoekers rond in een museum met afgedankte beelden, en we bezoeken het Modern art museum. (vanwege de airco voornamelijk) en zien bijzonder mooie creaties hangen. We slenteren door een soort vondelpark en in de stad die altijd gevuld is met toeristen. We eten wat en fotograferen veel…
Zondag avond rijden we dan eindelijk weer op weg naar het platte land maar nu naar Libovice in het hart van de Czeck Ray. (60 km vanwaar we eerder zaten) Het nu wat modernere appartement blijkt geen gordijnen te hebben en ook hier weer niemand die een woord Engels spreekt. Op maandag willen we een groot kasteel bezoeken, maar na eenmaal in kronkelweggetjes omhoog gereden te zijn blijkt deze dicht. In plaats daarvan belanden we in een mooi groen veld met… je raad het zeker al een camera. Wij vervelen ons nooit. Haha
In een klein dorpje vlakbij hebben we een fietshuur gespot en besluiten weer een dagje te moutainbiken. We stippelen een mooie route uit en gaan voor twee kastelen op de zelfde dag. Het wemelt hier ook van de toeristen dus we zitten al snel weer op de fiets langs de gouden koren velden met de zon hoog aan de hemel.
Nog een kasteel hadden we in de duurt nog niet bezocht. Op deze laatste dag hebben we dan ook in stijl afgesloten met een rondleiding, wat wandelen en een ijsje. Het werd tijd om de koffers weer in te pakken. Nu betekende dit nog niet meteen het einde van de vakantie want we hadden een tussenstop geplant in Duitsland. Dat was maar goed ook want de doorgaande snelweg bleek afgesloten en we hebben zeker 2 uur rond gereden met een tom tom die maar zei keer om, keer om… Het werd wel een geweldige rit. Het hoosde en we moesten over bergweggetjes de voor ons totaal onbekende weg vinden in de hoop de afsluiting te omzeilen. Het is ons gelukt in elk geval maar spannend was het wel. Het Duitse hotel hadden we uitgezocht weer via het boekje “links und rechts der autobahn”, met sauna en zwembad. Toen we er gebruik van wilde maken bleek alleen het water zo ijskoud dat we er snel weer uit zijn gegaan en een warme douche hebben genomen. Gelukkig was de biefstuk stukken beter! We zijn via Amstelveen terug naar huis gereden met kat die maar wat blij was dat ie ook weer thuis was. (hij is altijd erg bang en houdt niet zo van logeren) Het was een hele leuke vakantie met als resultaat ongeveer 2700 foto’s die hier niet allemaal te zien zijn ;)
Groeten José

end... of our summer holliday