Mijn eigen robbert ten Brink moment

Het was dan eindelijk zo ver. Het einde van het half jaar zit er op. Eigenlijk van het jaar. Want er ging ook nog wel een half jaar aan planning en geregel aan vooraf. Zo kijk je er tegen op en zo is het al weer voorbij. Ik realiseerde me dit de dag voor matthijs zijn aankomst. Er eindigt ineens een intensieve periode met veranderingen, opeens wordt alles weer “normaal”. Gek hoor…
Het begin van het einde begon op Kerstnacht. Ik heb mijzelf toen met een doos chocola en zakdoeken, op de bank ingegraven, met robbert ten brink op de buis. Heerlijk al die romantische beelden van geliefde die elkaar weer zouden ontmoeten. Dit maakte natuurlijk dat ik haast niet kon slapen omdat ik de volgende ochtend mijn eigen robbert ten brink momentje zou beleven op Schiphol. Er werd nog bijna roet in het eten gegooid omdat het zo erg sneeuwde die ochtend. Eigenwijs als ik ben, ben ik toch om 6 uur s’ ochtends naar Schiphol vertrokken. Ik deed er een anderhalf uur extra over, maar ik was precies op tijd om te zien op het bord dat matthijs geland was. Het duurde nog even voordat die schuifdeuren open gingen. Ik werd steeds zenuwachtiger. Elke persoon die door de deur kwam werd hoopvol aangekeken, helaas,...
maar dan, daar was hij dan toch. Zo fijn om elkaar weer in de armen te vallen en samen te zijn! Beide verlieten we Schiphol voorlopig voor de laatste keer met een BIG smile, en stapte we in mijn blauwe trots op weg naar Rijswijk.

Eerste kerstdag ben ik s’avonds naar mijn broertje en zijn vriendin geweest. Daar was de hele familie uitgenodigd voor een uitgebreid en zeer lekker! kerstdiner. Tweede kerstdag hebben we lekker samen doorgebracht. Inmiddels heb ik ook al een paar dagen moeten werken en zijn we alle familie langs geweest.
Op dit moment zitten we klaar om het nieuwe jaar in te luiden. Zo als elk jaar denk ik na over wat er afgelopen jaar allemaal is gebeurt en probeer te voorspellen wat er komen gaat. Vorig jaar wisten we nog niet eens dat matthijs een halfjaar weg zou moeten gaan. En nu is het al weer voorbij. Ik ben benieuwd wat het komend jaar voor ons in petto heeft. Hopelijk geen nieuwe al te spannende grapjes. Doe mij maar even een rustig jaartje graag. :) Voor ieder ander in elk geval ook een goed uiteinde toegewenst en tot volgend jaar,…
Groeten José

nieuwe traditie

Ik heb sinds vorig jaar een nieuwe traditie ontwikkeld althans nieuw… nieuw voor mij. Vorig jaar hebben matthijs en ik een kookboek gekocht; Nigella’s kerst. Echt een geweldig kookboek rond dit tijdstip van het jaar. Het staat vol met,… je raad het al, kerst recepten. Het gedeelte waar ik vooral blij mee ben is de afdeling kersttaarten. Vorig jaar heb ik voor het eerst zo’n kersttaart gemaakt de ‘ongelofelijk makkelijke chocolade cake’. Nu klinkt cake als een licht luchtig hapje voor bij de koffie. Maar vergis je niet dit zijn exemplaren van wel 2 kilo vol met zuidvruchten en andere lekkere snoeperijen.
Dit jaar ben ik gegaan voor de geweldig gouden vruchten cake. Ik ben wel een dag bezig om de ingrediënten te verzamelen (al een traditie op zich rond kerst). Dit jaar was het belangrijkste ingrediënt gedroogde peer, nergens te krijgen. Dan maar zelf maken. 3x3uur in de oven moesten ze. Maar het resultaat mag er wezen. Zie hier de foto’s van de overheerlijke (denk ik) en zeer goed gelukte cake.
Om je een idee te geven wat er in zit:
350gr gedroogde peren
250gr gedroogde abrikozen
250gr sultanas
175gr suiker
1,25dl likeur
200gr gember jam
225 gr gemalen amandelen
35gr sesamzaad
Wat kardemon zaadjes
Snufje koriander
En 3 eieren tot slot.

Ik ben om 1 uur begonnen met het maken van de cake en om half 7 kwam mijn “blonde god” dan eindelijk uit de oven. Je moest een weten hoe lekker het nu ruikt in mijn huis. Zelf ook enthousiast geworden? Nodig me eens uit rond de kerst, ;) want een traditie is geboren...
Groeten José

Sfeertje creeren

Zo ik ben weer helemaal jetlag vrij. Dat viel nog niet mee, want in de eerste week had ik wat wisselende diensten waardoor het onregelmatige ritme er goed in bleef zitten. Maar na een mooie kerstboom opgetogen te hebben, de kerst cd’s weer eens van stal gehaald en wat kaarsjes hier en daar is het zo waar helemaal gezellig in huis. Je moet toch wat in je eentje :) De sneeuwstormen die nu over Nederland trekken de laatste dagen maken het plaatje helemaal compleet. Heerlijk. Met nostalgische gevoelens zit ik voor het raam met een beker chocomel (en kerstliedjes, liefst luidkeel meezingend ♪♪♪ ”I’m driving home for christmas, yeah”♪♪♪)

Dat mooie tafereel is alleen wel wat minder welkom als je s’ ochtends om 7 uur de weg op moet voor je ochtenddienst. Eerst een dik pak sneeuw van de auto verwijderen om vervolgens glibberend de wegen te trotseren. Maar eenmaal op het werk was ik ook nog niet veilig. Ik moest nog de weg op naar twee cliënten in het volgende dorp. In plaats van de 7 gebruikelijke minuten van de rit deed ik er dit keer 1,5 uur over. Ik hoor je al denken hoe kan dat nou? Ik moest twee keer gered worden omdat ik volledig vast was gelopen. Ik was in een kuil gegleden en mijn blauwe trots wilde er niet meer uit. Er moesten drie sterke mannen aan te pas komen om me er uit te krijgen. Daarna nog een keer vast gezeten maar na de tip “zet ‘m in z’n 2” kwam ik los, en kon mijn weg weer vervolgen. Ik moet zeggen is was blij toen ik weer heelhuids voor de deur van thuis parkeerde. De komende dagen heb ik lekker vrij en kan ik weer zingend achter het raam plaats nemen,…
Maar ja bij dit mooie winter plaatje mist nog iets,…Matthijs
Komende vrijdag land hij op Schiphol. Dan zit ook voor hem het half jaar er op. Ik kijk er enorm naar uit om weer samen thuis te zijn (nu maar hopen dat hij van kerstsfeer houdt) We zijn beide rond en na de kerst vrij. Matthijs zal goed moeten uitrusten maar ik kan daar ook wel wat van gebruiken. Heerlijk ik kijk uit naar ons ‘samen op de bank koffie moment’. Ook naar het samen wakker worden. Maar er is natuurlijk ook nog de andere kant. Ik heb ook een half jaar kunnen doen wat ik wilde doen. Nu moeten we weer eerlijk leren delen, zoals de auto hihi. Ik ben wel benieuwd hoe hij de auto vind rijden. Die heeft ie namelijk nog niet gezien. Vrijdag haal ik hem er mee op,… dan wordt het allemaal weer gewoon. Ja doe mij maar een hoop ‘gewoon’ voor het nieuwe jaar,…

In elk geval allemaal fijne feestdagen en een gelukkig nieuw jaar toegewenst
Groetjes jose

Afscheid

Jullie hadden nog een verhaal van mij tegoed over het concert van CunninLynguists waar we naar toe zijn gegaan. Het begon om half 9. Het was een klein maar cosie zaaltje. Maar wel ERG rustig. Wat wij niet wisten is dat de grote jongens pas later zouden komen. Eerst kwamen 3 rap groepen die ook Erg! goed waren. We waren al helemaal “ingewerkt” en langzaam kwamen er steeds meer mensen bij. Uiteindelijk stonden we vooraan toen het dak er echt af ging. CunninLynguists is een groepje rappers (3 personen) die proberen met hun eigen label voeten aan de grond te krijgen in de muziek wereld. Het lukt ze niet al te best waardoor ze veel touren. Hier gaan veel van hun liedjes over. Dus geen rap met vunzige taal en blote vrouwen, maar goed aan elkaar gerijde tekst die echt ergens over gaan. Hoe langer je er naar luistert hoe leuker het wordt. Maar goed genoeg reclame gemaakt. Het ging over mijn afscheid…

video van CunninLynguists:
http://www.youtube.com/watch?v=lmpc6vqUyO0&feature=related

Daar zit ik dan weer op de luchthaven van Denver. Ik ken er inmiddels de weg. Ik heb net mijn vaste rondje gelopen langs de winkeltjes maar net als vorige keer is er niks wat ik leuk vind. Matthijs en ik hebben net voor de laatste keer afscheid genomen. Het blijft niet leuk, hoe vaak je het ook doet. Maar dit is de laatste vlucht van het Amerika avontuur voor mij. Het zit er weer op. Nog drie weken en matthijs komt ook thuis. Vooraf zag ik er enorm tegen op om een half jaar zonder elkaar te zijn, maar de weken zijn eigenlijk zo voorbij geschoven. Zeker in de tijd dat ik hier in Amerika was.

Het is ook een fijn land om te zijn, en groot, vooral heel groot. De mensen zijn vriendelijk en maken graag praatjes met elkaar. En hier in Boulder waren de bergen prachtig en het weer altijd goed. Dat ga ik wel missen. Ik kan je dan ook zeker adviseren om hier een keer naar toe te gaan op vakantie.
Maar wij hebben het nu wel weer gezien na 6 maanden. Alle wandelingen zijn gemaakt, fietstochten afgelegd en slopes (skihellingen) bedwongen. Ik heb alle koffie tentjes geprobeerd, veel sushi gesnoept en stiekem best genoten van een hamburger op z’n tijd. Nu rest mij alleen nog een vlucht en hereniging met mijn geliefde huisdier. Hij is ook vast blij dat hij niet meer in z’n hokje gepropt hoeft te worden om weer verplicht te logeren. Volgens mijn ouders (waar hij nu is) vind hij het maar niks. Ik ben ook best benieuwd hoe het voor Seamore zal zijn al matthijs straks weer thuis komt. Maar eerst bijkomen van een jetlag, de kerstboom optuigen en lekker binnen op de bank met een chocomel kruipen. Tot snel allemaal… en tot ziens Amerika

Groeten José

Snow in Boulder

greetings jose

tradities

Ben weer veilig aangekomen in Boulder en ben alweer over de helft vandaar dat het wel tijd werd voor een update van wat ik hier zoal aan het doen ben samen met matthijs. Allereerst is het hier heerlijk weer. Koud maar zonnig. In de week voor mijn komst heeft het flink gesneeuwd en dat lag er nog voor een groot gedeelte. Ik was meteen helemaal in de winter mode (=zin om met hete chocolade voor de open haart te zitten). Eerst kregen we Thanxgiving. Dit is een grote happening hier. Het is een dag waar familie leden elkaar opzoeken om samen te eten, en iedereen een dagje vrij is (dit is vrij uitzonderlijk in Amerika) De dag voor thanxgiving was het super druk in de supermarkt (vergelijkbaar met onze kerstdrukte) De meeste ging voor de kalkoen, pumking pie en granberry saus uit een potje. Wij waren uitgenodigd bij de professor en zijn vrouw en twee kinderen. Netjes aangekleed gingen we op weg. Het was nog een uur fietsen om er te komen. Zij wonen in een buitenwijk van Boulder in zo’n echt Amerikaans huis; vrijstaand huis, grote tuin, zeer ruim van binnen en natuurlijk een garage voor twee auto’s met een eigen driveway. Ze hadden wel de kalkoen en pumpin pie geshopt. De kalkoen, formaat ‘reuz’, lag al een paar uur op de BBQ te bakken tot uiteindelijk het grote moment was aangebroken om ‘m aan te snijden. We hebben twee keer een portie genomen maar toen was het wel echt klaar en konden we overgaan op de grapjes over, wat te doen met overgebleven kalkoen, genoeg voor de komende weken. Het was echt heel bijzonder om bij hun uitgenodigd te zijn en mee te doen aan een echte Amerikaanse traditie.

Thanxgiving viel op een donderdag en de rest van de week was de universiteit dicht dus hebben we er een leuk weekend van gemaakt. Vrijdag zijn we met de bus naar Denver geweest. Het was Black Friday, de shopping dag van het jaar. Omdat de winkels allemaal buiten denver zitten in grote mall’s merkte we er weinig van. Gelukkig merkte des te meer van het heerlijke weer. Het was 21 graden! en zonnig. We zijn met een ijsje in het park beland en hebben daar heerlijk van het zonnetje genoten. Zaterdag hebben we lekker relaxed, om zondag extra fit te zijn.
Wij zijn zondag vroeg opgestaan (om 6.45) om 8.00 waren we al bepakt en bezakt bij het busstation. De bus bracht ons naar het skigebied Eldorado. De rit van 45 min, er naar toe, was al een feestje. Over smalle bergpassen met veel sneeuw. Eenmaal daar zijn we meteen doorgegaan naar de verhuur. Daar kregen we beide een snowboard en schoenen. We kleedde ons snel om en stonde om half 10 op de piste. Ik moet bekennen het is al weer even geleden dat ik op een snowboard heb gestaan. Het rottige is ook dat je eerst omhoog moet met de lift, en zoals alle snowboarders wel weten is een liftje een ramp voor snowboarders. Zo’n lekker steile uitstap op het einde. Ik wist zonder mijzelf belachelijk te maken uit de lift te komen. Met toch wel wat zenuwen bond ik mijn ander voet onder en was het tijd voor de eerste meters.

Het ging eigenlijk wel redelijk. Het duurt altijd even voordat je goed weet dat je een bord onder je voeten hebt. Maar al snel had ik de smaak te pakken. Het was redelijke sneeuw. Wel wat ijzig maar in de schaduw was het goed te doen. De banen (twee groene) waren rustig, zo kon ik zonder gevaar voor andere naar benende suizen. Matthijs ging ook heel goed, beter dan mij, maar lief als hij is wachtte hij regelmatig op mij en wist een paar leuke filmpjes en foto’s te maken.

Er was een houten schalet waar we lunchte, geen pasta of uiensoep zoals in Frankrijk het geval is, maar pizza en hamburgers met friet. Het blijft natuurlijk wel Amerika. Na de lunch gingen we voor de (2) blauwe piste. Hier waren alle “echte” snowboarder en skieers te vinden, nu ging ik de mensen niet meer voor bij maar werd ik aan alle kanten “aangevallen” door trucende toppers. Knap hoor, nog even door gaan en dan kan ik het vast ook… ooit. Helaas is er nog wel wat oefening nodig want ik maakte natuurlijk weer een mooie smakker voor de liftjes (mijn board hapte) zodat ik “an publiek” voor plank ging. Om 3 uur vond ik het wel welletjes, we zijn nog een keer van de groene baan gegaan maar ik had zin in warme chocola. Matthijs ging nog tot 4 uur door. Dan stopt alles. Om half 5 zaten we beide met rode konen in de bus terug naar Boulder. Heerlijk, wat is wintersport toch verslavend leuk. Maandag moest er wel weer gewerkt worden. Beide stonden we op met spierpijn. We leken wel twee oudjes met overal blauwe plekken en bulten. Tja je moet er wat voor over hebben. Dinsdag (vandaag) gaan we naar een concert maar daar later meer over… Het weer heerlijk om hier te zijn.
Groeten jose