Christmas tradition continues

It is yet again, Christmas time (time fly’s when you’re having fun) So it was time for me to get my Christmas cook book from the bookshelf. I had seen it before, the wonderful traditional Christmas cake, but I was never in time. But this time I came prepared. Three weeks in advance I started gathering all the ingredients for this cake. For instance I needed raisins, black currants, almonds, pecan nuts, vanilla, flower, eggs and much more. The first thing I had to do was soak the fruits in brandy for 24 hours. The next day I made the dough and placed everything in the oven for 3,5 hours. This is how it came out… But the well kept secret is that the cake needed to steam with a dash of brandy. Then cool off, so I could wrap it up in plastic. And then mature for 2,5 weeks! Just like cheese?! So now I am waiting for the big moment when we can taste the cake on the second Christmas day together with family (wish me luck that it will taste good)
Greetings josé

Nederlands
Het is al weer kerst (de tijd vliegt als je het leuk hebt) dus het was weer tijd om mijn kerstkookboek van de boekenplank te halen. Ik had ‘m eerder gezien een geweldige traditionele kerstcake, maar ik was nooit op tijd. Maar deze keer was ik voorbereid.
Drie weken vooraf ben ik gestart met het verzamelen van alle benodigde ingrediënten, zoals bijvoorbeeld: rozijnen, krenten, amandelen, pecean noten, vanille, bloem eieren en nog veel meer. Als eerst moesten de zuidvruchten 24 uur weken in cognac. De volgende dag maakte ik het beslag welke 3,5 uur in de oven moest om er een mooie cake van te maken. Dit is hoe hij er uit ziet (nu)
Maar het geheim zit hem in iets anders. De cake moest uit de oven met een beetje cognac stomen om vervolgens af te koelen. Zodat ik ‘m daarna in het plastic kon verplakken. NU moet de cake 2,5 week rijpen. Net als kaas...?!
Nu is het wachten op het grote moment dat we ‘m mogen proeven op tweede kerstdag samen met de familie. (wens me succes dat het lekker zal smaken)
Jose

(laatste) deel 3 zomer vakantie in Tsjechien 2010

Lang verwacht en eindelijk gekomen…
Vrijdag avond 30 juli 2010 moesten we weer het kabouter huisje verlaten. S’ avonds hadden we alles ingepakt. Gek hoor om weer naar de bewoonde wereld te vertrekken. We verblijven 1 nacht in Praag om daar nogmaals de stad te verkennen. 1 dag is echt niet genoeg om Praag een beetje te leren kennen. Op zaterdag 31 juli komen de eigenaren al vroeg rond 9 uur staan ze voor de deur. In ons beste non-verbale Tsjechisch proberen we duidelijk te maken dat het heel erg leuk was. En zij maken ons duidelijk in hun beste non-verbale Engels dat we nog dik moeten betalen voor twee weken stroom gebruik,… hmmm das minder. Maar ja wat wil je ga maar een in het non-verbaal een gespecificeerde rekening vragen. We laten het er bij en rijden op deze prachtige zonnige dag voor het laatst het leuke kronkel weggetje.

foto met de nieuwe lens

In Praag aangekomen bij ons hotel (prachtig trouwens en niet duur) moeten we nog even wachten. We raken aan de praat met een Amerikaans gepensioneerd stel die Texas hebben verlaten in de zomer en een soort van over zomeren in europa. Ze zijn al 4 maanden aan het reizen. Mijn droom voor mijn pensioen. Na de lunch vertrekken we de stad in. We komen in de twee dagen op gekke plekken. Het voormalige wereld tentoonstelling terrein met immense gebouwen die leeg staan. We dwalen als enige bezoekers rond in een museum met afgedankte beelden, en we bezoeken het Modern art museum. (vanwege de airco voornamelijk) en zien bijzonder mooie creaties hangen. We slenteren door een soort vondelpark en in de stad die altijd gevuld is met toeristen. We eten wat en fotograferen veel…
Zondag avond rijden we dan eindelijk weer op weg naar het platte land maar nu naar Libovice in het hart van de Czeck Ray. (60 km vanwaar we eerder zaten) Het nu wat modernere appartement blijkt geen gordijnen te hebben en ook hier weer niemand die een woord Engels spreekt. Op maandag willen we een groot kasteel bezoeken, maar na eenmaal in kronkelweggetjes omhoog gereden te zijn blijkt deze dicht. In plaats daarvan belanden we in een mooi groen veld met… je raad het zeker al een camera. Wij vervelen ons nooit. Haha
In een klein dorpje vlakbij hebben we een fietshuur gespot en besluiten weer een dagje te moutainbiken. We stippelen een mooie route uit en gaan voor twee kastelen op de zelfde dag. Het wemelt hier ook van de toeristen dus we zitten al snel weer op de fiets langs de gouden koren velden met de zon hoog aan de hemel.
Nog een kasteel hadden we in de duurt nog niet bezocht. Op deze laatste dag hebben we dan ook in stijl afgesloten met een rondleiding, wat wandelen en een ijsje. Het werd tijd om de koffers weer in te pakken. Nu betekende dit nog niet meteen het einde van de vakantie want we hadden een tussenstop geplant in Duitsland. Dat was maar goed ook want de doorgaande snelweg bleek afgesloten en we hebben zeker 2 uur rond gereden met een tom tom die maar zei keer om, keer om… Het werd wel een geweldige rit. Het hoosde en we moesten over bergweggetjes de voor ons totaal onbekende weg vinden in de hoop de afsluiting te omzeilen. Het is ons gelukt in elk geval maar spannend was het wel. Het Duitse hotel hadden we uitgezocht weer via het boekje “links und rechts der autobahn”, met sauna en zwembad. Toen we er gebruik van wilde maken bleek alleen het water zo ijskoud dat we er snel weer uit zijn gegaan en een warme douche hebben genomen. Gelukkig was de biefstuk stukken beter! We zijn via Amstelveen terug naar huis gereden met kat die maar wat blij was dat ie ook weer thuis was. (hij is altijd erg bang en houdt niet zo van logeren) Het was een hele leuke vakantie met als resultaat ongeveer 2700 foto’s die hier niet allemaal te zien zijn ;)
Groeten José

end... of our summer holliday

week two, week twee

De tweede week startte op zaterdag met een dagje Praag. Op kaartjes hadden we een P&R uitgezocht en zowaar was de bestemming aanwezig in de tom tom. In anderhalf uur reden we er naar toe. We stapte de Praagse metro in na wat uitgezoek om kaartjes voor een dag te kopen en om half 12 stapte we dan eindelijk de stad in. (we moesten nog een keer terug met de metro want ik was zo slim geweest om de camera in de auto te laten liggen.) De eerste stop was een restaurant uit het boekje 100% Praag. Een jugendstil gebouw waar ze lekkere koffie met gebak hadden en! internet. In ons huisje konden we alleen (met veel sneeuw) Duitse tv ontvangen en Tsjechisch verstaan we niet, dus keken we snel wat het weer de komende dagen zou doen. 20 graden en hier en daar een bui, net Nederland. De bui was nu al bezig wat water te lozen dus genoten we nog even van de plek zelf. Daarna gingen we op weg de stad in. De hoofdstraat met winkels was erg leuk, maar lijkt gewoon op de kalvestraat de zijstraatjes boden veel oude gebouwen, bekleed met ornamenten in jugendstilstijl. We volgende die dag een route door de stad, waarbij we uiteindelijk eindigde bij een straatje met een leuk restaurant. Daar aten we traditionele gerechten, hoe kan het ook anders goulash en matthijs geroosterde eend. Ook nu weer geen groente te bekennen maar goed daar wennen we inmiddels aan. Helaas hadden we wel pech want het bleef grauw en donker de hele dag met af en toe regen. Dat maakte de foto’s niet bijzonder mooi. We moesten maar een keer terug komen.
De dag er op zijn we een wandeling gaan maken in Jicin. Daar is ooit door een graaf een lindelaan aangelegd en op een heuvel aan het einde een kerkje neer gezet. Het was een flinke klim maar met prachtig uitzicht. Genietend liepen we terug via de fruitbomen en open velden met goud geel koren en werden getrakteerd op een prachtige zonsondergang.
Op maandag hebben we een grote fietstocht gemaakt. In Jicin huurde we mountainbikes. Gewapend met proviand voor de dag trokken we de natuur in. We hadden niet echt een plan maar kwamen onderweg ontzettend mooie plekken tegen.Zo waren er de Ansprach rocks, wel 3 kastelen waar we in een in zijn geweest, vele glooiende heuvels met vergezichten en prachtige bospaadjes waar we de enige waren. Onderweg kwamen we langs het dorpje Libovische Het lag midden in de kastelen zone en was wat touristischer dan waar we nu zaten. Dit leek ons wel een geschikte plek om terug te komen in de 3e week.
We fietste weer verder. Een deel moesten we zelf de fietst optillen om het pad af te kunnen lopen en gingen nu wat platter terug langs meertjes omdat we na 8 uur fietsen toch wel moe waren. Eenmaal thuis heb ik nog nooit zulke lekkere pasta gegeten (of was het omdat we honger hadden) Nog met spierpijn hielden we de dag er op een rust dagje.

Woensdag maakte we ons op voor een autorit naar de grens met polen. Daar moesten twee hele mooie kastelen staan. Via bochtige weggetjes met hier en daar een schilderachtig dorpje kwamen we in de buurt bij Nove Mesto nad Metuji. Er moest nog een klein stukje snelweg gedaan worden. Worden we opeens aan de kant gesommeerd door de politie. In de twee woorden Engels die zij spraken legde ze ons uit dat we een stopbord hadden genegeerd?! Hu, niet gezien…? Ik moest een blaastest doen en kreeg weer een boze blik. Ik bedacht net dat we gelukkig geprint hadden want dat wordt dokken natuurlijk toen de agent opeens een glimlach op zijn gezicht kreeg en me mijn papieren weer terug gaf. Pfieuwwww daar kwamen we goed vanaf. Ik heb nog nooit een bekeuring gehad en zou het jammer vinden om de eerste in het buitenland te krijgen. Vanaf dat moment hebben we natuurlijk wel keurig gereden. Al snel kwamen we in het dorp. Het kasteel torende hoog boven de stad uit waar een leuk stadsplein was en veel oude huisjes. Net als alle toeristen aten we ons boterhammetje op in de binnenplaats en maakte we foto’s van de omgeving. Daarna vertrokken we weer naar een volgend kasteel waarvan het interieur bijzonder mooi moest zijn. Eerst natuurlijk een lekkere bak koffie. Daarna in de tuin foto’s gemaakt en de tour geboekt. Dit keer geen bandje in het Nederlands maar een paar stencils tijdens de Tsjechische rondleiding. Het was inderdaad een mooi interieur. Hemelbedden, schilderijen, dinee zalen. Ik kan me helemaal voorstellen hoe dat vroeger ging en waande me als ik mijn ogen sloot even een prinses, met naast me mijn prins matthijs! Haha. Om half 5 vertrokken we weer naar huis, maar onderweg kwamen we nog heel wat mooie foto plekken tegen.
Donderdag zijn we rustig opgestaan en besloten naar Turnof te gaan. Een wat grotere plaats. Gewapend met camera’s gingen we weer op pad, we hadden eerst zin in lunch. Wat grappig is, is dat in Tsjechië veel Vietnamese zijn, zij runnen een soort Aziatische snackbar. Voor nog geen 3 euro heb je een bord vol met Mihoen, de lekkerste die ik ooit gegeten heb. Toen we na een uur weer voldaan naar buiten stapte begon het te miezeren. Dit was een vooraankondiging van nog zou gaan komen. Dapper liepen we het dorpje in. Veel oude gebouwen weer en grappige winkels, maar het miezeren veranderde in dikke druppels, en dikke druppels werd een hoosbui. We moesten echt gaan schuilen. De supermarkt bood uitkomst. Helaas waren we sneller uitgewinkeld dan dat de bui ophield. Na 30 minuten zijn we maar gaan lopen. Goed nat kwamen we bij de auto aan en vertrokken snel weer lekker naar ons huisje. Daar was het droog gebleven. Dus hadden we nog tijd voor een potje jeu de boules.

Vrijdag moesten we toch echt op zoek gaan naar een plek om morgen naar toe te gaan want zaterdag moesten we weer weg. Eerder waren we al naar het leuke dorpje gegaan maar bij de VVV bleek niemand Engels of Duits te kunnen. Er lag wel een boek met accomodaties maar ja bel die maar eens terwijl alles Tsjechisch is. We besloten daarom vrijdag naar het dorp te rijden en gewoon langs te gaan bij de appartementen. De eerste leek ons leuk maar bleek een aggenebes appartement te zijn, de daaropvolgende 3 zaten vol. Op een reclame bord hadden we nog een laatste optie gezien. In eerste instantie zij de man (in gebaren) dat er geen plek was. Maar ik pakte mij agenda er bij en wees aan hoeveel dagen we wilde blijven. Hij belde even en wees toen in mijn agenda van zondag tot zaterdag aan. dat kon wel. Mooi! We reserveerde meteen het appartement. Wat een geluk dat ie nog wat vrij had. Nu moesten we alleen een dag overbruggen. Op weg terug naar de auto bedachten we dat we wel een weekend in Praag konden overnachten. Dan konden we dat tenminste nog met mooi weer een keer bezoeken. Zo gezegd zo gedaan, we boekte bij de VVV (waar ze internet hadden een kamer voor het weekend, maar meer daarover in mijn volgende blog over week 3. Het was pas 12 uur dus zijn we na de lunch naar de rotsformatie gegaan en hebben een mooie wandeling gemaakt die dag tussen de bizarre rotsformaties. S’ avonds pakte we de tassen in en namen afscheid van ons kabouter huisje. Wat jammer toch wat we hebben het er heerlijk gehad!
Groeten José

I’m sorry for the English readers a short version of week two.
-Saturday we visited Praha. Unfortunately it started raining, but what a lovely city!
-Sunday we walked around Jicin to a white church on a hill top
-Monday we made a beautiful bike ride trough fields with golden grain, castles, hills and lovely villages.
-Tuesday we rested and enjoyed the sun.
-Wednesday we drove near the polish border where two beautiful castles where. We made lots of pictures and I almost got a fine for not stopping at a stop sign
-Thursday we went to a town but it started to rain and it didn’t stop, it only got worse
-Friday we found our new apartment after a long search in Libovische and after that we visited beautiful rock formations and made lots of photo’s again.
Greetings josé

the first day in the last year at school

De laatste eerste schooldag
Vandaag was het weer zo ver, de eerste schooldag van het nieuwe jaar, maar tevens laatste schooljaar (als alles verloopt volgens plan) voor mij.
Natuurlijk begint in de ochtend het gewik en geweeg met ‘wat zal ik aantrekken’. Vandaag werd het wat makkelijks want ik ben nog steeds herstellende van een luchtweg infectie. Iets dat samen moest gaan met een grote sjaal dus.
Dan het zoeken van mijn tas. Na elke vakantie komt er weer een nieuw embleem op. Het embleem ziet er nog nieuw en shiny uit zodat duidelijk te herkennen is waar we nu weer zijn geweest.
Vervolgens is het eindelijk zo ver om de eerder gekochte boeken bij elkaar te zoeken. Ik heb ze twee weken geleden aangeschaft. Heerlijk met en kopje thee op het balkon vast de boeken doorgebladerd om te zien wat het komende jaar allemaal te verwachten is. Dit jaar veel boeken over coaching, organisatie en gesprekstechnieken. Vooral het boek gedrag in organisaties kijk ik naar uit om in te gaan werken. Zou ik nou de enige student zijn die het leuk vindt om zijn boeken vooraf door te kijken vraag ik me dan af? Ook ieder jaar weer denk ik, ‘ik weet al een hoop’, maar steeds weer als ik de boeken doorlees is er nog zo veel te leren. Zelfs na inmiddels 4 jaar werkervaring. Ik hoop dan ook dat ik straks na mijn studie genoeg tijd houdt om door te blijven gaan met leren. Maar ja dat heb je ook zelf in de hand natuurlijk.

Dan gewapend met schooltas, boeken, wat te drinken, wat te eten, stap je op de fiets. Het stuk ken ik inmiddels na 3 jaar uit mijn hoofd. Het is mijn ‘maandag sportrit’ geworden, dat stuk. Meestal neuriënd fiets ik de 20 minuten door de verschillende buurten van den haag. Vandaag was het poortje waaronder ik door fiets om naar de fietsen stalling te komen, bezaaid met scooters en motoren. Het is te zien dat het nieuwe schooljaar weer is begonnen, en zeker vandaag is iedereen er. Je wilt ’t ook niet missen je eerste schooldag. Na de fietsenstalling loop ik de trap op, werkelijk honderden studenten komen op je af. Ik loop al zoekend in de gezichten naar de vaste plek van de school waar we altijd verzamelen, de koffie corner van de Haagse Hogeschool. Hier ga ik komend jaar weer flink wat geld aan koffie en thee met die lekkere oatmeal koekjes spenderen die je wel verdient hebt na een lange dag op school.
Ik vind op de stoelen een paar klasgenoten. Allemaal net even bruiner en meer ontspannen dan we elkaar voor het laatst zagen. We wisselen vakantie verhalen uit met elkaar en vertellen over de laatste gebeurtenissen in ons leven. We horen van klasgenoten die niet meer verder gaan, van nieuw geboren baby’s en trouwerijen. Zoals altijd vergeet ik bijna de tijd. Het is zo ver de eerste les… We lopen naar boven, twee nieuwe gezichten dit jaar voor en in de klas. Het geijkte voorstel rondje welke we al 3 jaar van elkaar horen. Maar ja het blijft toch de eerste voor deze lerares en de nieuwkomers.
Vandaag krijgen we uitleg over de scriptie die dit jaar gemaakt zal moeten worden en uitleg over het vak methode waar we dit blok een beleidsadvies gaan leren schrijven. Een hoop nieuwe dingen, en weer huiswerk op de agenda maar wat is het heerlijk om weer terug te zijn!!. Ik ga ‘m nog missen,… de eerste schooldag van het jaar
jose

the first day in the last year at school
Today I had my First day of the last school year. It starts with deciding what to wear. Than I have to search my bag. After each holyday a new patch is attached on the bag. Our destination is easy to recognize because the patch is still shiny, so easy to recognize. Then I gather my schoolbooks. I have brought them about two weeks ago. This year we are going to work on choaching, organization management and conversation techniques. Each year after finishing the school year I have the idea that I already know so much, but with each beginning of the new year I realize that I can learn much more. I really enjoy that feeling of getting new information. After I finish school I will tray to keep on learning.

Then I get on my bike. The ride towards school is easy and passes 4 different suburbs in the Hague, I follow the route blindly. Arriving at school it is noticeable that it is a bussy year. Hundreds of students in the hall. I try to see if I recognize some faces will I make my way to the coffee corner. There I find classmates. Just a little more tan and relaxed than when I saw them the last time. We talk about our experiences in the summer time, about holiday and about the students that won’t start the last year. As usual I almost forget the time. We rush up the the classroom. Two new teachers and two new classmates joined us. The teacher explains us what to expect the coming year and we recive our first homework. But it is great to be back! The first day at school!
Greetings jose

The First week in Ceska Prosec

When we arrived the thunderstorm where scattered around the sky. The first night the provided nature with well deserved water. Unfortunately for us this mend that our holiday started of wet. The first day we went to get some groceries in the town Nova Paka. This is the part that I like best about going to a foreign country, strolling around in the supermarket, looking for unknown and weird products. It seem that the Check people don’t fancy vegetables. There where some carrots, cabbages and peppers from Holland but nothing mush. They did have a lot of meat! Really al lot. But we don’t fancy that so much so I used my creativity on some carrots and peppers.
The next day we went to a bigger town called, Jicin. It had a lively town square and a large castle in de middle. This was one of many castles we would encounter that week.
The next day we drove to a castle and made many photo’s of the beautiful viewpoint. The way up was already a treat, with lots of raspberry’s along the way and a dear with her baby watched us from the distance. In the course of the week it kept getting warmer and warmer. It reached 40 degrees Celsius in the sun. Earlier that week we bought a jeu de boulles game, so we relaxed in our garden, played sudocu games and read a book. Because it stayed this hot we decided later on to visit a underground cave. Jut the ride to the cave was beautiful because of the higher mountains, small roads and the air-conditioning in the car :) As we arrived the Dutch tour would start any minute. But instead of a Dutch guide we got a tape with the voice of a man from Amsterdam how just got out of the pub. It was funny! And nice to hear a language you can understand. It is a difficult language and hardly anyone speaks English or German.
Greetings jose

De eerst week Ceska Prosec (Dutch)
Toen we aan kwamen hingen de onweersbuien al in de lucht en die hebben gezorgd voor de broodnodige bewatering van de natuur. Het had er al een maand niet geregend. Helaas voor ons betekende dat alleen dat wij dus de eerste dag regen hadden. We zijn s’ middags op zoek gegaan naar een supermarkt. Dit vindt ik altijd het leukste onderdeel van de vakantie, struinen in een supermarkt. Op zoek naar onbekende etenswaren en gekke dingen. Wat bleek, in Tsjechië hebben ze haast geen groente. Dit verbaasde ons echt. Wat winterwortels, paprika’s uit Holland en een aantal soorten kool (waar ik niet echt wat mee kan en wil kunnen ;) Het gekke is dat overal langs de kant van de weg van alles groeit en bloeit, maar groente daar doen ze hier niet aan. Wel veel vlees, heel veel vlees. Helaas zijn wij daar niet zo’n liefhebbers van dus we hebben wat creatiefs gedaan met de winterwortel en paprika.
De daaropvolgende dag zijn we naar het grotere plaatsje Jicin geweest. De zon stond nu weer hoog aan de hemel en de terrasjes zaten vol. Het was een klein maar gezellig dorp, met kasteel op het dorpsplein. Dit was de eerste van vele kastelen die we zouden tegen komen. Zo zijn we de volgende dag naar via een hele mooie auto rit naar een burcht gereden. Gewapend met camera’s genoten we van de mooie uitzichten op het hoogste punt. Onderweg er naar toe kwamen we talloze frambozen struiken tegen met rijp fruit, en ook een hert met jong die ons van een afstandje rustig gade slaagde. In de loop van de week werd het steeds warmer. De thermometer tipte de 40 graden aan in de zon.
Eerder die week hadden we een jeu de boules spel gekocht en hebben regelmatig rond het huis gerelaxt, sudocu’s gemaakt, wat gewandeld en ge-jeudeboult. Omdat het zo heet bleef besloten we een dag verkoeling te gaan zoeken in een grot. Wat heerlijk was de airconditioning al in de auto. Via smalle, kronkelende weggetjes reden we verder de bergen in. Het lijkt hier veel op Oostenrijk (gebied rond Salzburg)
Bij de grot aangekomen bleek dat net de Nederlandse tour zou starten. In plaats van een Nederlands sprekende gids kregen we een bandje te horen met de stem van een Amsterdammer die leek net de kroeg verlaten te hebben. Het was echt leuk om te horen, maar vooral lekker koel daar beneden. Ook Tsjechen kunnen er wat van, zoals de Amerikanen dat ook vaak doen, het waren de grootste grotten van West Bohemen, niet zo groot dus. Maar ach wat maakt het uit. Het was zo ie zo fijn weer even een taal te horen die je verstaat. Dat Tsjechisch krijgen we maar niet onder de knie. groeten jose