Japanse nieuwe

Ik stap de garage binnen. Daar staat ie al. Trots glimmend lijkt hij naar me terug te lachen. We handelen snel het papierwerk af en ik mag naar ‘m toe. Wow,… helemaal van mij hmmm ons bedoel ik natuurlijk J.

Eerst rij ik de eerste twee kilometer naar huis. Uiterst voorzichtig natuurlijk. Het is druk en ik zie overal potentiele autobeschadigers, he niet te snel langs me rijden en heb je wel gezien of er genoeg afstand is? Het gaat goed, natuurlijk gaat het goed, maar ken je dat gevoel van voorzichtigheid vermengd met een gevoel van trots waarmee je zo zuinig om wilt gaan. 

Als ik eenmaal voor de deur geparkeerd sta begint de ontdekkingstocht. Nieuwe knopjes, een in hoogte verstelbare stoel (das nieuw) nog geen favoriete zenders op de radio. Als eerste gaat mijn favoriete cd in de speler. Ik heb speciaal voor de gelegenheid een pak auto drop gekocht, een beetje om het te vieren, inwijden zal ik maar zeggen. Alles ruikt zo nieuw, het dashboard glimmend in de zon. Wow daar is ie dan mijn tweede nieuwe auto…

Ik stap uit en loop een rondje rondom. Er zitten mistlampen voor, ook nieuw en metalen velgen en een trekhaak! Voor de toekomstige fietsendrager, dat wilde ik al zo lang.

Ik probeer de sloten uit, kijk onder de kap. Open de achterbak. Een in delen neer te klappen achterbank, dat komt vast een keer handig uit. Ik leg mijn vaste spulletjes neer motorolie, de ruitenwisselvloeistof, gevarendriehoek. Alles is eigenlijk zo vertrouwd maar net even anders, net even frisser en fruitiger.

Ik maak een ritje met mijn nieuwe trots. Er staat pas 12 kilometer op de teller. Draai de sleutel om en we zijn onderweg. Soepel rijd ik door de bochten, in zijn vrij rolt ie alleen maar door. Heerlijk. Een verbruik van 1 op 22 zegt de fabrikant, maar dat is wel lastig zo’n goeie ‘nieuwe rijder’ ben ik nu ook weer niet. Maar op dit moment wel. Niet te veel toeren maken, das vast niet goed. Ik ga zuinig op je zijn, en we gaan samen een hoop plezier maken. Heerlijk een nieuwe auto.

José

Afscheid van een auto

Het is snel gegaan. Eigenlijk had ik het zien aankomen, maar toch het is snel gegaan.
De ene dag kijk je nog wat rond en zo is er een handtekening gezet voor een definitief afscheid. Mijn eerste nieuwe auto wordt ingeruild voor een nieuwe “nummer twee”.

Ik zit in mijn autootje. Mijn eerste grote aankoop. Het voelt vertrouwd, de knoppen waar ik ze kan vinden, de radio met mijn favoriete zenders, de stoel die precies goed voor mij is. Ik strijk nog een keer over het dashboard. We gaan afscheid nemen jij en ik.

Trouw heb je me 3 jaar overal heen gebracht. Ik weet nog goed de eerste vakantie. Trots scheurde hij de heuvels in de Ardennen op, alsof het niks was. Ik deed het je niet na in elk geval. En weet je nog, de keren dat we met vriendinnen op stap gingen en we zoals altijd netjes voor de deur afgeleverd werden terwijl we lekker met elkaar konden kletsen.

Ook verdrietige momenten hebben we samen gekend. Die keer dat ik naar buiten kwam en er iemand zo vriendelijk was geweest flinke schade aan de motorkap te maken. De keer dat ik net niet die fietser had gezien, maar gelukkig je liet me niet in de steek. Je remmen zijn altijd goed geweest.

Of ik herinner me ineens die keer dat we vast kwamen te zitten in de blubber. Matthijs stapte uit en duwde mee, maar toen we los schoten zat zijn broek onder de modder, wat hebben we toen gelachen.

Maar ja ik ga je zo wegbrengen. Nog een laatste check op de achterbank, onder de stoel, in de achterbak. Het is goed zo. We gaan er zo vandoor. Je vertrekt naar een nieuw huis, een nieuwe plek, een nieuw begin. Ik heb goed voor je gezorgd al die jaren. Ze zullen nog veel plezier samen met je beleven want je bent nog best heel fit. Het ga je goed. Misschien komen we elkaar nog eens tegen,… op de autoweg.

José

Huwelijksreis 4. Noorwegen

Net voor de grens van Noorwegen hadden we een prachtige plek midden in het bos. Het was er zo rustig dat je een spelt kon horen vallen (als er we hadden gehad). Al snel wordt een klein geluidje dan verheven tot lawaai. Zo bleken wij een koelingssysteem in de camper te hebben die flink wat herrie maakte van tijd tot tijd. Wat voor problemen je wel niet hebt op vakantie – te stil. Haha
De volgende ochtend reden we langs een heel smal onverhard pad verder. Het was prachtig om zo door de natuur te rijden. Je verwacht achter elke bocht of heuvel een hert of liever nog een eland… maar niet gezien uiteindelijk. Na stuk asfalt gereden te hebben door de verlaatte bossen kwamen we ineens een bordje tegen met rood witte strepen i.p.v. de Zweedse kleuren blauw geel. He zaten we al in Noorwegen? Ongemerkt waren we de grens overgereden boven Oslo. Je merkte eigenlijk wel meteen dat je in Noorwegen was omdat de wegen er super slecht waren, er geen toiletten meer waren langs de kant van de weg, en het bos over ging in glooiende weilanden. Het Noorse platte land.

We stopten in een dorpje voor de lunch. Daar was een winkeltje waar ze allerlei tuin spul verkochten. We keken wat rond op zoek naar een gieter (een onmisbaar tool voor camperaars bleek zodat je je watertank kunt vullen als je niet naast de watertoevoer kunt staan). Maar toen viel Matthijs zijn oog op jawel een kleine hand bijl. Er waren er allerlei soorten maar die ene die was wel perfect. En omdat we zo in de natuur kampeerde was het best handig om je eigen hout te kunnen hakken voor een kampvuurtje/BBQ. Wow we hadden nu onze een eigen bijl.

We reden verder. Als snel werden de weilanden heuveliger tot ze uiteindelijk veel weg hadden van de alpen in Oostenrijk. Doordat de bergen hoger waren, waren er ook minder wegen die er tussendoor slingerde, waar je dus met je camper kon staan. Het was eigenlijk zo dat er maar één weg liep langs de onderkant van de berg vaak vlak langs het water en waar je dus met de 1000 andere die naar de andere kant wilde op reed. Het was er dus ook een stuk minder rustig ineens. Iets wat we niet verwacht hadden.

We gingen al vrij vroeg op zoek naar een slaap plek, rond 3^e geloof ik. Maar we vonden alleen maar een camping vol met stacaravans hutjemutje op elkaar. Hmm nee dank je, na een nacht in de stille natuur gewent te zijn. We reden verder, weer alleen een overvolle camping. Dan maar een parkeerplek. We reden naar een dorp, daar weer alleen een overvol parkeerterrein met een bord no camping. Het liep nu tegen 7^e en het werd wel tijd om wat te gaan vinden. We reden nog een stukje verder naar een ienimienie plaatjes waar een kerkje was. We hoefde alleen maar onder een brug door. Het probleem was alleen dat wij niet wisten hoe hoog we waren en de brug 2,20 was (niet hoog dus) Matthijs gebruikte zijn lichaam als meetlat en bij het onderdoor rijden centimeter voor centimeter lukte het dan toch zonder schrammen.

We werden beloond met een prachtige plek bij het kerkje. Daar leerde we een nieuwe eigenaardigheid van de Noren. Ze maaien op de gekste momenten hun gras. En ik wil bijna zo ver gaan dat het wel lijkt alsof ze altijd gras aan het maaien zijn. Een soort nationale hobby of zo. Om 11 uur savonds stond de ene buurman te maaien en nog voor 7 uur sochtends werd het gras rond het kerkje al gemaaid. We aten snel ons ontbijt op omdat het dan opeens niet helemaal lekker voelt dat je daar voor de deur de nacht hebt doorgebracht.

We reden die dag Noorwegen verder in, richting de het zuidoosten. We stopte op de warmste plek van Noorwegen, we bezochten een meteoriet inslagplek met grappige Duitser die zich opgelicht voelde door het hoge bedrag dat ze moesten betalen om een paar steentjes te kunnen zien (tja Noorwegen is duur, maar wij vonden het geweldig) en we eindigde in een toeristisch dorp met een waterval waar we savonds mooie foto’s maakte.

We waren nog niet terug bij de camper of we kregen onze eerste regenbui sinds 2 weken.

Dat was balen voor twee Noren op de camping want die hadden hun tent heel raar tegen een heuveltje op gezet op zo’n manier dat de tent vol met water liep wat van het heuveltje naar beneden stroomde. We kregen de indruk dat Noren de Belgen onder de Scandinaviërs zijn. Hier en daar wat ruw, lomp, altijd grasmaaiend en niet al te snugger bij tijd en wijlen, maar dan des te leuk om naar te kijken. Wij sliepen in elk geval heerlijk in ons campertje droog en warm tot ver de volgende morgen…

Volgende keer meer over watervallen en sneeuwpartijen die we op het traject daarna tegenkwamen
Groeten José