Twee weken Henumont, BE (deel 2)

We hebben de eerste nacht werkelijk heerlijk geslapen. De temperatuur daalde in de nacht tot 7 graden, erg koud maar perfect voor het heerlijke dikke dekbed waar we onder lagen. Als eerst stond op het programma om Stavelot te ontdekken.
Stavelot is een karakteristiek dorpje met een hele grote abdij en een dorpskern met panden uit de 16/17^e eeuw. Na een wandeling door het dropje streken we neer bij de bakker op het terras. Zo goed als mogelijk probeerde ik een koffie met melk te bestellen (niet met slagroom) dus eerst maar proberen met een latte macciato, een vragende blik van de ober verraadde dat hij er nog nooit van gehoord had. Een… cappuccino avec lait? Nee hadden ze ook niet… dan maar een cafe au lait. Ook nu nog keek hij me vragend aan maar ik kreeg keurig een kopje koffie met een kannetje koude melk (ook niet zoals het hoort maar goed) Taarten bakken konden ze hier gelukkig wel, want die was werkelijk voortreffelijk! De eerste dag deden we niet veel meer dan lezen en wat wandelen omdat het ook afwisselend regende en erg fris was.

De volgende dag was de temperatuur aardig wat gestegen en zijn we op weg gegaan naar het pottenbakkersfeest, met de fietsen achterop de auto. Na een mooie rit binnendoor kwamen we in het “feestdrop” aan. Drie stands en een verlaten podium bleek het “feest” te zijn. Dan is het heerlijk dat je de fietsen mee kunt nemen. We besloten dan ook de omgeving te verkennen. We reden langs schilderachtige boeren dropjes, slingerende weggetjes met prachtige vergezichten het dal in of op (afhankelijk van waar we ons bevonden) We kwamen nog een professionele wielrenwedstrijd tegen, alsof we in de tour de france waren beland.

Iedereen stond langs de weg waar in 3 minuten het hele zwikkie langs vloog en in de verte verdween. Inmiddels waren we echter aardig de weg kwijt en de auto kaart die we bij ons hadden was niet bepaald gedetailleerd genoeg om onze weg te kunnen vinden. We fietsten wat door, kozen weer een weg omhoog en die kwam weer uit op bekend terrein. Door op de gok te rijden kom je veel bijzondere pllekjes tegen die je normaal niet ziet. Al met al een mooie fiets dag.

Een andere dag hebben we mountainbikes gehuurd in Malmedy. Om 9 uur in de ochtend stonden we voor de verhuur op een mooie zonnige dag. We hebben totaal 2 tochten gemaakt die aangegeven staan met bordjes. Maar een goed Belgisch gebruik is dat een deel de verkeerde kant op geplaats is, ze ontbreken volledig of veranderd het bordje ineens in een andere route??? Heel,… hoe zal ik het zeggen… “Belgisch”. Na een tijdje verbaast je niks meer. Het begon meteen al na de eerste 500 meter het bordje wees duidelijk naar links, maar links was alleen een graspad het weiland in. We volgde het een stukje om te zien dat dit echt niet goed kon zijn. We reden maar weer terug en inderdaad. Na weer de weg vervolgd te hebben kwam na 1 km het volgende bordje dat we goed zaten. Al snel dook de route het bos in. We reden langs een snel stromend beekje, een steengroeve waar we langs het grote graafmateriaal moesten en veel steile klimmetjes.

We lunchte onderweg en raakte nog regelmatig de weg kwijt. Het laatste deel van de routen moesten we naar het dorpje ‘Mont’. Mont zoals de naam al zegt “berg” deed zijn naam eer aan. Een hele steile klim waar maar geen eind aan kwam. We maakten er een sport van om niet af te stappen, maar zelfs op de allerlaagste versnelling kwamen we maar traag omhoog.

Na 30 minuten klimmen ruste we boven vol trots uit en aten wat. Net toen we weg wilde rijden begon het gedonder. Mijn band bleek zacht. We hadden gelukkig pomp en plakspullen mee. Maar na een kilometer verder gereden te zijn bleek mijn band toch echt lek, plakken dus. Daarna reden we op een mooi zandpad met zo bleek achteraf stekelbosjes er naast. Nu ging Matthijs lek. Hij had het geluk een band te hebben waar een blauw goedje in zat zodat het lek zichzelf dichtte. Maar we haalde wel 4 grote doornen uit zijn wiel. We konden onze weg vervolgen.

Om 15.00 gingen we weer richting Malmedy. We hadden besloten maar niet verder te gaan het bos in. Dat bleek een heel goede beslissing want na nog geen kilometer kreeg ik ineens een klapband.

Ai,.. dat werd lopen want die was niet meer te plakken. We waren ter hoogte van de steengroeve en moesten nog een uur teruglopen. Er zat niks anders op…
Toen Matthijs die nog kon fietsen ook weer een lekke band kreeg die dit keer niet door het blauwe spul gefikst kon worden, hadden we het wel gehad. Vermoeid, vies van de modder, maar zeer voldaan van de mooie tocht die dag kwamen we weer terug bij het huisje en hebben die nacht heel diep geslapen. 

 Jose en Matthijs

Twee weken Henumont, BE (deel 1)

Het is weer die tijd van het jaar,… vakantie tijd. De voorpret begon echter al maanden eerder toen we het internet afspeurde naar een leuk huisje voor ons twee ergens in België. Je speurt er altijd honderden af om bij die ene mooiste uit te komen.

Voor ons was dat het huisje in Henumont in de “Franse” Ardenne vlak bij Stavelot en Malmedy (geboekt via belvila.nl). De beschrijving gaf mooie uitzichten, dicht bij dorpjes en te midden van een wandel en mooi fiets gebied, wat wil je nog meer. Vanaf een maand voor vertrek begin ik altijd in de gaten te houden wat de temperatuur daar zoal doet. Niet veel best helaas, maar dat gaf niet want wij gingen er pas later heen. Alleen naarmate de datum dichterbij kwam ging de temperatuur omlaag in plaats van omhoog. Maar daar had/heeft heel Europa mee te maken op wat zuidelijke landen na. Net voor we vertrokken beloofde de weerman dan toch nog tropische temperaturen. Natuurlijk net op de dag dat je gaat rijden.

We mochten tussen 3 en 6 aankomen. Door wat vakantie files, lekker relaxed rijden en een bakkie koffie kwamen we om half 6 aan. We vonden het huisje snel. Ik had het al op goolge earth gezien vanuit de lucht. Echter geen verhuurder?? Hmmm dan maar het nummer bellen op de papieren. Geen gehoor??? En zo te horen afgesloten…

Na een rondje gelopen te hebben bleek er een bordje aan de voorkant te staan waarop een ander telefoonnummer geschreven stond. Matthijs kon meteen zijn wat verloren gegane kennis van Frans ophalen want de man aan de andere kant kon geen andere taal???? En dat in een drietaligland (nl/fr/de). Rare lui die belgen ;) maar daar later nog veel meer over.

We bleken te moeten aankloppen bij de grote villa die net achter het huisje lag. We belden aan… geen gehoor. Dit begon mooi te worden. We belde weer…en weer… en weer… maar geen gehoor. Dan maar weer het nummer bellen. Maar hoe leg je in het Frans uit dat er niemand open doet? Matthijs wist het in elk geval heel creatief op te lossen. Geen twee minuten later deed een alleraardigste vrouw voor ons open en excuseerde zich. “Ze was bezig aan de andere kant van de tuin” zei ze du jardin dat kreeg ik mee ach joh als we maar wel naar binnen mogen. We konden meteen mee naar het huisje en zo startte we onze vakantie. 

Na uitgepakt te hebben en te hebben gegeten zijn we de omgeving wat gaan verkennen. De weg naar ons huisje was al een aardige beproeving geweest voor de auto. Echt flink stijl omhoog (denk 12%) zodat je moest terugschakelen naar z’n twee om enigszins vooruit te komen. Het huisje zelf lag op de top van de heuvel op 550m hoogte. Om ons huisje heen was een grootte haag van bomen waardoor we de weg niet zagen. Maar als we achter ons huisje omhoog gingen dan konden we heerlijk in de tuin zitten met uitkijk over de vallei met prachtige wolken luchten. Wat ons wel het meest overweldigde was de stilte die er heerste. Je hoorde de vleugels van de vogels slaan wanneer ze voorbij kwamen. Zo stil is het in het Rijswijkse toch niet.

Toen we een rondje buiten de haag liepen, langs die enige weg die er was, kwamen we door het 10 huizen tellend dorpje. We hadden gelukt want de mooie dag sloot zich af met een prachtige zonsondergang met geel strijklicht waar wij natuurlijk op los fotografeerde. Hieronder wat van het resultaat.  

S’ avonds koelde het flink af en kropen we samen in het heerlijke bed onder de dikke deken. Dit gaat een mooie vakantie worden… de rest volgt…
Jose (en matthijs)