De bruiloft en huwelijksreis – 1. De camper ophalen

Dit is ‘m dan mijn eerste schrijven over ons huwelijks avontuur.

In oktober/november van 2011 na mijn afstuderen besloten we dat het toch maar eens tijd werd voor een feestje. Omdat we de ‘zo veel jaar bij elkaar’ datum niet wilde veranderen was de keuze snel gemaakt voor 26 juni 2012. We zijn op die dag 13 jaar samen. Tot aan de bruiloft hebben we samen bedacht wat en hoe wij het wilde. Het zou niet standaard worden. We kozen voor een tent, fietsen, zelfontworpen ringen en een kleine kring van directe familie om een intieme bruiloft te kunnen vieren en daarna meteen een huwelijksreis door Scandinavië met een buscamper.

Op vrijdag 22 juni hadden we beide onze laatste werkdag. De volgende dag stond in de planning om de camper op te halen. We reden eerst met onze kat naar Amstelveen (mijn ouders) waar we hem voor 1 maand ook een huwelijksreis gunde (verplichtte:). Daarna reden we met zijn 4^e naar Culemborg naar de buscamper verhuur.
Meteen bij het aanrijden stond hij al op de stoep. Het eerste wat opviel was de grootte, ..WOW.. Zes meter zesendertig, en dat nog zonder fietsenrek. En heel veel bergruimte. Op de gekste plekken vonden we vakken, en hoekjes om de spullen weg te bergen. Het werd tijd na een uitgebreide inspectie en uitleg om te vertrekken.

De eerste meter waren best eng. Heel voorzichtig en rustig eerst maar eens een paar keer de rotonde genomen. Het rijdt een beetje als een bus. Je zit op vrachtwagen hoogte waardoor je goed overzicht hebt. Maar geen binnenspiegel dus. Ik had de afgelopen maanden al geoefend om die te vermijden maar als ie dan echt weg is valt pas op hoe vaak je daar in kijkt. Maar na een aantal kilometers op de snelweg reed het alsof we er altijd al een hadden. We waren klaar voor het avontuur!

Zondag 24 juni hebben we de camper op ons gemak ingepakt. We zijn dan al helemaal in de vakantie/trouw stemming. Waardoor ik dus al om 5 uur wakker was geworden van de zenuwen J. Het leuke van de camper inpakken is dat alles meteen een vaste plek krijgt. Het was dan ook wel goed nadenken waar alles logisch opgeborgen kon worden (zodat je het ook weer terug vond). Ook grappig was dat alle buren even kwamen kijken wat we aan het doen waren. Normaal spreken we ze eigenlijk nooit. Waar een camper wel niet goed voor is.

Maandag ochtend 25 juni was het dan zo ver om de vakantie echt te starten met als eerste bestemming Nunspeet, het verborgen verblijf. De ‘feest’ locatie met de tent waar we helemaal enthousiast over zijn. We mochten pas om 15.00 bij de tent zijn dus we pakte nog de laatste dingen in zoals de zelfgemaakte trouwtaart, trouwkleding en ringen. Door het hele huis hadden we de afgelopen dagen post-its opgehangen zodat we dit niet zouden vergeten mee te nemen. We sloten ramen en deuren, gas uit, alles 2 keer checken, je kent het wel, en om 1 uur vertrokken we.

De eerste stop was het Profile Tirecenter delft omdat de banden er wat zacht uit zagen. Er bleek flink wat lucht bij te moeten, puntje voor de verhuurder als we terug zijn. Eenmaal in Nunspeet moesten we boodschappen doen voor de trouwdag. We gaan namelijk met elkaar samen het eten voorbereiden. Gewapend met twee boodschappenlijsten en twee winkelkarretjes gingen we aan de slag. Het winkelpersoneel zal ook wel gedacht hebben “daar heb je weer van die Nederlanders die alles voor drie weken meenemen”. Het was namelijk een flinke hoeveelheid voor 12 personen drinken en eten.

Om drie uur reden we het terrein op van het verborgen verblijf. Hun concept is dat je zo veel mogelijk dingen zelf moet doen zodat je kunt ervaren hoe het is om niet automatisch warm water uit de kraan te hebben of stroom ‘back to nature’ zeg maar. Zo ook het koken, dat gebeurt op een kookeiland/wagen maar dan niet een op gas maar op houtvuur. Je moet dus zelf eerst dat vuur aan de praat krijgen. Dat gingen we wel even doen. Nou mooi niet dus. Na onze laatste poging was de aansteker leeg en het hout nog altijd onaangetast.

Omdat het inmiddels al laat was en we enorme honger hadden besloten we naar Nunspeet te fietsen en daar maar in een restaurant te gaan eten. Het werd een pizzeria. Je zou denken dat het dan wel opschiet. Maar nee, we hebben van 7 tot half 9 op ons eten moeten wachten. (lasagne en vis voor Matthijs) Wij konden de humor er wel van inzien en maakte er het beste van met de twee witte broodjes die we wel hadden gekregen J. Toen we terug fietste werd het al donker. We dronken op ons (gelukkig) zelf meegenomen campinggasje nog een kopje thee en gingen maar vroeg naar bed. Want de volgende morgen was de grote dag!
Daarover het volgende blog…stay tuned…
groeten jose

  (dit bord was gemaakt door de mensen van het verborgen verblijf, heel! erg leuk!!!)