Ik heb inmiddels een favoriet rondje hier in Freiburg. Ik fietste het voor het eerst toen ik er net was, en heb het inmiddels al menig keer gefietst. Ik dacht ik schrijf er eens over waarom dat nou “mijn” rondje is geworden en jullie mee kunnen genieten van het mooie landschap.
Eerst fiets ik lehen uit langs het kanaal naar het dorp Umkirch, dit is een beetje een saaie weg. Ik fiets wel steeds langs een forellen kwekerij waar ze als het goed is zelfg erookte vis verkopen, moet ik nog steeds eens naar binnen gaan, maar dat is vandaag niet mijn doel.
Als ik eindelijk na 10 minuten slingeren het drop Umkirch uit fietst, rijd ik zo de open velden in, uitkijkend op de heuvels van de Tuniberg. Meestal hangt er een soort nevel op het land die het iets mysterieus geeft. Ondertussen rij ik ik met de stoom mee van een klein snel stomend beekje waar kraak helder water in stroomt, je zou het bijna willen drinken. Her en der valt het water van een verhoging wat een mooi ruisend geluid geeft. Even verderop is een grote paarden manege met allemaal paarden in het weiland. En dat na nog maar 15-20 minuten fietsen.
Als ik dan bij de Tuniberg zelf kom fiets ik een stukje op de autoweg. Deze weg slinger om de heuvel heen. Na een kleine afdaling kom je in het dorp Gottenheim. Omdat er op de Tuniberg allemaal druiven verbouwd worden, zitten in dit oude dorp allerlij kleine wijnboeren. De huizen hebben bijna allemaal die karakteristieke Duitse bruine houten balken met wit voegsel er tussen. Er staan hier en daar nog oude houten schuren, en geregeld wordt je gedag gezegd door een oude boerin die in haar overall de oprit aan het vegen is. Wat grappig is aan dit oude dorp is dat er midden in het drop wel een chinees zit, tja ze gaan ook met de tijd mee.
Aan het einde van het dorp moet je een stuk omhoog fietsen, een bult over. Als je dat gelukt is wordt je beloont met een afdaling weer het open landschap in maar nu uitkijkend naar een berg de Kaiserstuhl. Heerlijk die wind in je haren als je naar beneden suist en je nog aan het bijkomen ben van de klim. Al vrij snel stop ik altijd even. Daar langs een landweggetje in het veld staat namelijk “mijn” walnotenboom. In oktober en begin november heb ik hier een aantal keer walnoten geraapt. De boom is van niemand, hij staat er gewoon. Gisteren was ik niet gestopt om walnoten te rapen maar om even van de mooie contouren te genieten. Ik was namelijk pas in de middag vertrokken waardoor de zon nu laag stond. Deze scheen een prachtig gouden gloed over het bevroren landschap voor me met daarin “mijn” walnoot boom als silhouet. Ik moet weer door fietsen want mijn handen en voeten worden koud.
Ik geniet van het uitzicht en de prachtige omgeving. Ik fiets nu makkelijk want ik rijd in het dal tussen de twee heuvels. Ik passeer grote boerderijen waar het lijkt of de tijd heeft stil gestaan, en ik groet een eenzaam paard in de wei. Bij de volgende kruising dan links de rechte weg af langs het huis waar ze nog voor 1 euro 1 kilo walnoten verkopen. Het geld moetje gewoon in het kistje doen, stelen wordt hier duidelijk niet gedaan. Ik fiets dan een recht stuk langs akkers, hier rijden ook weer auto’s, althans soms komt er een voorbij vliegen, maar als hij even later weg is dan hoor ik allen nog mijn eigen adem en het kraken van mijn ketting over de tandwielen. Zo stil is het niet vaak. Ik geniet van de rust terwijl ik rustig verder fiets. Ik houd niet van keihard fietsen, lekker op mijn gemakkie zodat ik alles goed kan zien en ervaren.Ik kom langzaam in de buurt van het mooie oranje huis. Het staat bij de spoor overgang en had duidelijk vroeger een ander functie. Nu woont er een jong gezin, een hangmat en speelgoed zie ik liggen. Wat moet het leuk zijn om hier te wonen! Misschien wordt het na een tijdje toch wel weer erg stil? Het huis is de eerste van een klein gehucht. Er zijn 5 huizen en een autobandenhandelaar met een immens grote zaak? Mensen weten de zaak kennelijk te vinden want er staan veel auto's voor de deur.
Maar ik moet door naar het volgende dorp, daar is iets heel speciaals en vaak de eigelijke rede waarom ik aan deze fietstocht begin. In Wassenweiler is namelijk een boeren winkel met allerlei producten van het land waar ik zojuist ben langs gefietst. Ik verheug me er al op om het winkeltje binnen te stappen. Ik parkeer mijn fiets beneden en loop een stukje omhoog, vandaag ruikt het niet meer naar lavendel en rozen, ze zijn al weggehaald vanwege de kou. De vorige keer heb ik extra langzaam gelopen om goed te kunnen ruiken. Later wil ik ook wel een tuin of balkon met rozen en lavendel.
Ik stap de heerlijk warme winkel binnen en loop naar de kratten met flessen zelf geperste appelsap. Daar kwam ik namelijk speciaal voor. Ik heb mijn fiets mandje maar mee naar boven genomen zodat ik er deze keer 5 flessen in kan doen, vorige keer had ik er maar 3 meegenomen maar die waren al snel weer op. Terwijl ik naar de kassa loop glijd mijn oog langs planken met daarop de zelfgemaakte jam, likeur, honing, streek wijn en appelstroop. Ik zie een mooi klein slank flesje staan met Himbeer likeur. De kleur is diep roze en het ziet er erg lekker uit, voor straks bij onze verzameling likeuren op de kast in Rijswijk, als we weer terug zijn. Ik reken 8! Euro af en neem mijn kostbare spullen weer mee op de fiets. Ik besluit nog een stukje verder te fietsen richting het volgende dorpje Ihringen. Het fietspad tussen wassenwheiler en Ihringen is namelijk een van de mooiste stukjes van mijn rondje. Wassenwheiler is namelijk tegen de rand op gebouwd aan het begin van de Kaiserstuhl, een behoorlijke berg. Het fietspand vervolgd zijn weg al slingerend rond de bergwand die zo ver als je, de berg op kunt kijken, is volgeplant met druiven ranken. Rond het fietspad en het vlakke land in staan allemaal vruchten bomen. In Oktober hing het vol met appels maar nu zijn het mooi gevormde oude kale bomen, die er uit zien alsof ze een verhaal te vertellen hebben. Nergens staan hekken je rijd gewoon overal tussen door. Boven me hoor ik twee roofvogels, ze zweven door de lucht, waarschijnlijk op zoek naar het laatste avond maal.
De zon is al dicht bij de horizon, wat mooie schaduwen op de grond geeft. Zo fiets ik nog 10 minuten langs velden waar kersenbomen, appelbomen, een aspergeveldje en nog een wijnhuis is. Ik kom zodadelijk aan in Ihringen. Bij de parkeerplaats bij het trein stationnetje kan ik makkelijk keren en rijd dezelfde weg genietend weer terug. Totaal fiets ik twee en een half uur over, gelukkig kan ik na thuiskomst nog dagen van nagenieten!
groeten jose
(sorry for those how can't read Dutch. It was to long to translate)
The video clip; Shadow of the day: 
We will stay at teh WICC hotel until Saturday morning and than we will go to matthijs his parents for Coffee. In the afternoon we will drive back to Freiburg. Because matthijs has to attend this conference starting on Thursday, I was able to visit my family in Amstelveen. I was very exited to see the look on my mothers face.
The storm in Holland was very popular news here in Germany. It was broadcasted on the TV and radio all night and day, they made it sound really risky but on the Dutch news I saw the Dutch people stayed “cool”. I must say that the pounding waves at Scheveningen beach looked impressive. The next day we got a bit of the storm as well. As we drove back from Belgium the winds pick up and it started to rain. The next day we saw some cars with snow on their rooftops and all the trees lost their golden colours. Unfortunately it just looked grey and wet in our street after a rain cloud had passed. We did see snow on the tops of the mountains as we could overlook the city on one of our walks on the hill nearby.
On Saturday I went to matthijs his work for the first time. The university held a open day. In advance they estimated that there would be between 5000 and 10.000 visiters. We thought that was impossible, but we where wrong. You really had to wait to get a glimpse of an experiment. I met some of matthijs his colleagues and I learned about all kind of techniques and research that they work on in Freiburg. It was a fun day. 
On Sunday morning I went to the Plaza Culinaria. This is a fair about food and drinks. There where many companies selling their products, and off course you could first taste what you would like to buy. There where also cooking lessons about making sushi and ravioli. I didn’t buy too much, but I did tried a lot! It would have been nicer to go there with someone else. It is a bit strange to walk around on your own, but it doesn’t hold me back. I just like food so much ;)
I can also report some good news on my project. I have finished the German translation of the project description. YES! Now I can look for companies in Germany to do an interview with. This was really important, and since my German writing is not good enough I had to let someone else check it. Soon it will be available on my project internet site.
