Een half jaar geleden, 9 jaar samen

Het is vandaag (25 juni '08) precies een half jaar geleden dat matthijs ziek werd. Ik kan de dag nog herrinneren als gisteren. Ik weet nog hoe we opstonden, hoe het hotel er uit zag, zelfs wat we aten en hoe de dag verliep. Gek is dat dat je zo’n dag zo haarfijn weet te herinneren. Zo gek is het eigelijk ook niet, het is namelijk de! dag in mijn leven die tot nu toe het meeste impact heeft gemaakt.
Ik ga hier verder niet in op details in maar ik kan je verzekeren dat ik dingen heb meegemaakt die ik hoop nooit meer mee te maken. Het zijn dan ook geen leuke herrinneringen. Wel bijzondere, we hebben daar in de bergen van Altglasshutte samen wat doorstaan, en hebben ons er doorheen geworsteld. Nu een half jaar later genieten we van elkaar en van ons hernieuwde leven.
Morgen gaan we dan ook uitgebreid vieren dat we negen jaar samen zijn. We gaan lekker samen lunchen, fietsen en gaan s’avonds heerlijk uit eten. Dat we op deze voor ons toch bijzondere dag eigelijk in Amerika zouden zijn en grootste plannen hadden is op de achtergrond geraakt. We zijn beide bezig om goed te leren omgaan met het veranderende toekomstbeeld. Soms is er een moment dat je stil staat bij wat verloren is gegaan maar des te meer proberen we beide stil te staan bij de leuke dingen die we er toch ook zeker voor terug hebben gekregen. Met mij gaat het goed en met matthijs gaat het goed, das wel een feestje waard!

groeten jose

Eliasdreef mijn nieuwe leerlingplek

In September 2007 heb ik mijn school voor een jaar opgeschort om samen met matthijs een jaar naar het buiteland te kunnen gaan. Het werd dus tijd om in februari daarvoor weer voorbereidingen te treffen. Ik heb contact opgenomen met Steinetz en mijn nieuwe situatie uitgelegd. Ik wilde zo snel mogelijk weer gaan werken en zeker terug keren op school. Ik ben toen begin april begonnen met werken als oproepkracht bij de Schakel, mijn oude leerlingplek.
Als volgende was het natuurlijk zaak om alles voor school in oorde te maken. Ik kreeg te horen dat mijn nieuwe schooldag op maandag bleek te zijn. Dat was een regelrechte ramp. Op de schakel is er namelijk op maandag alijd een vergadering die uiteraard verplicht is om bij te wonen. Ik ben meteen met het lokatiehoofd gaan praten maar er bleek niets aan te doen, ook op school niet. Je weet natuurlijk van te voren als je een jaar stopt dat het er in kan zitten dat je niet terug kan keren, maar in mijn situatie kwam het toch onverwacht. Ik moet wel eerlijk zeggen dat dat wel een moeilijke periode was hoor. Er was opeens zo veel weg van mijn oude vertrouwde leven.

Ik had terugkeer garantie dus in samenspraak met de personeelsafdeling hadden ze een nieuwe leerlingplek voor me gevonden, dit is lokatie Eliasdreef in Poeldijk.
“In ‘locatie Eliasdreef’ wonen 12 volwassen cliënten met een lichamelijke of meervoudige handicap of niet -aangeboren hersenletsel (NAH). De cliënten wonen allen in een eigen appartement, soms op een zekere afstand van het Trefpunt.
De benodigde ondersteuning aan alle cliënten wordt geleverd vanuit het Trefpunt aan de Eliasdreef, een appartement dat speciaal voor dit doel is ingericht.” [steinmetz.nl]
Ik ben anderhalve week geleden op gesprek geweest en het klikte erg goed. Het is een leuke vestiging. Het zal even wennen zijn omdat er geen bewoners op de vestiging wonen en het natuurlijk om volwassen gaat en niet om kinderen. Ik vind het heel leuk om met volwassen te gaan werken omdat dat bij de begeleiding de nadruk ligt op het samen onderzoeken hoe zelfstandig de cliënt kan wonen. In een kinderhuis is dit toch anders. Ik denk er dan ook heel veel te kunnen leren.
Morgen ga ik de bewoners ontmoeten en kennis maken en per 18 augustus zal ik beginnen om ingewerkt te worden zodat ik per september weer moeiteloos instroom in het tweede jaar.

groeten jose

English:
I am not able to return to my old trainee job because the day I have to go to school is at the same day as the staff meeting. Therefore the personnel department at Steinmetz found a new institution for me to do my traineeship. It is called Eliasdeef in Poeldijk (NL) I will be working with 12 adults how live independently nearby the residence. I am really looking forward to it to start on the 18 of August.

De tandarts - the dentist

Tussen de vele dagen werken van de afgelopen week had ik een dag vrij, dat was maandag. Precies op die dag had ik een afspraak met de tandarts. Eerder was ik op controle gekomen en bleek ik 4 gaatjes te hebben. Nee dat komt niet door slecht poetsen het kon echt zo ineens onstaan, want ik poets altijd trouw 3 keer per dag.
Maar goed maandag lag ik in de stoel. Ik grapte nog dat 4 best stoer was om in een keer te laten boren. Zegt de tandarts verrast 4? het zijn 6 vullingen hoor die je krijgt! Die smile op mijn gezicht was meteen verdwenen. Hij had en uur dus hij ging snel aan de slag. Hij vroeg nog even of ik geen verdoving wou. Ach nee joh die spuiten op zich doen ook al zeer genoeg. Nou....het deed goed zeer. Hij bleef gemeen in die zenuwen zitten boren en dat terwijl hij vast al lang door had dat het erg vervelend was, want ik lag volledig verkrampt in die stoel met een vervrongen gezicht en mijn vingers wit omdat ik er zo hard in kneep dat al het bloed er uit weg was.
Hij vulde de kiezen weer netjes een voor een, en precies na een uur stond ik plakkerig van het (angst) zweet op. Het was wel erg gevoelig en nog trouwens. Elke hap die ik neem aan de linkerkant doet een electriciteitsstoot lanks mijn ruggenwervel gaan. En dat te bedenken dat ik voordat ik er heen ging nergens last van had. Oke oke nog niet...
Ik ben voorloopig weer klaar en hoef pas over een half jaar weer terug te komen. Gelukkig maar

groeten jose

Englisch translation:
I have worked really hard last weeks and in between I had one day off. This was on Monday. On that day I had an appointment with the dentist. There where 4 teeth that needed to be filed. As is at down and told the dentist that it was pretty cool to have 4 teeth filled he looked surprised at me and said 4? You need 6! The smile on my face deciphered immediately. He had one hour to get the job done so he started right away.

I hurt pretty much. He was constantly busy teasing my nerves. I was completely cramped up and my fingers where with because I squeezed them so hard. But he continued and after exactly one hour he finished the job. It is still very sensitive. Each bite on the left side shoots a electric shock down my spine. And to think that I had no pain or what so ever before the procedure (until now). Well I survived and I am off the hook for the next half year….

Terug van vakantie op Kos

Matthijs en ik zijn van zondag 25 mei tot zondag 1 juni op vakantie geweest naar Kos. We hadden het all inclusief hotel Atlantis, in Lambi geboekt (lambi ligt vlak bij kos stad). De reis starte om half vier s’ochtends met de wekker. Moe en half slaperig aten we snel een boterham dronken een kop thee en wachtte op de taxi die om 4 uur zou komen. In een half uur waren we op schiphol. Het vliegtuig zou pas om 7 uur vertrekken en er wordt altijd geadviseerd 3 uur van te voren aanwezig te zijn. Ik dacht nog das wel erg vroeg er zal wel geen kip zijn op schiphol. Nou dat bleek toch anders te zijn. Toen we in de vertrekhal kwamen waar transavia zat liepen we tegen een muur van mensen op. Gelukig hadden we al thuis online ingeschecked de dag er voor en hoefde we alleen nog maar tassen in te checken. De rij voor de bagage afgifte was alleen net zo lang als voor de gewone incheckbalie. We sloten achteraan. Best leuk is dat om zo sochtends vroeg iedereen slaperig te zien. Sommige hadden een duidelijk ochtend humeurtje, er werd zelfs ruzie gemaakt en er klonk veel gezucht en gekreun. Gelukkig waren er ook de nodige blije gezichten, die duidelijk zin hadden in de start van de vakantie. Tussen de blije gezichten vonden we bij de gate opeens wel twee heel bekende gezichten. Die van Nancy en Dennis. Nancy is een oud collega van mij van Nationale Nederlanden en die had ik in tijden niet meer gezien. Het bleek dat zij ook naar Kos vertrokken maar dan en ander hotel hadden geboekt in kos stad zelf. Wat een toeval.

Na een goede vlucht die 3 kwartier vertraging had landde we op Kos. Prachtig om over het eiland te vliegen vlak voor we zouden landen. De goudgele stranden en het blauwe water was al duidelijk zichtbaar over het hele eiland. De temeratuur was meteen 10 graden warmer als in Nederland waar we trouwens vertrokken met regen.
We pakte onze koffer van de band en konden zonder enige paspoort controle direct doorlopen naar de bussen. Na 3 kwartier rijden kwamen we om half 2 aan bij de laaste stop, hotel Atlantis. Het hotel was niet heel modern maar ook zeker niet oudbollig te noemen. We kregen onze all inclusief bandjes om en de sleutel van kamer 413 op de hoogste etage met een prachtig uitzicht naar zee en het zwembad. Het informatie blaadje leerde ons dat het lunchbuffet nog geopend was tot half 3 en we zo konden aanschuiven voor de eerste lekkere maaltijd. Wat een luxe dat AI concept. Geen gedoe met restaurants zoeken je loopt gewoon naar benenden. Er waren vele soorten groente voor een lekkere salade. Dan het warme buffet met allerlij verschillende gerechten en nog een toetjes buffet (ja ook bij de lunch). Het was zo lekker allemaal we aten ons meteen helemaal rond. Daarna belsoten we lekker bij een van de twee zwembaden neer te ploffen en lekker te relaxen. In het begin heb je er geen idee van wat er allemaaal wordt aangeboden in zo’n groot hotel. Zo was er de poolbar waar de hele dag alle soorten fris, coctails, een soort slushpupies met de naam pinacolada, wijn, bier, koffie en thee en een soort gebakjes werden geserveerd. Dan waren er savonds twee barren geopend. Een beetje een luxer, hier kon je “echte”coctails bestellen tegen betaling en de AI bar waar de coctails iets minder alcohol bevatte maar verder alles perfect was en even uitgebreid als eerder beschreven. Sochtens smiddags en savonds was er dus een drie delig zeer uitgebreid buffet. Ik moet toegeven we hebben regelmatig echt te veel gegeten. Er waren altijd nog zo veel lekkere toetjes die we echt niet konden laten staan. We zaten dan zo vol dat we eerst een stukje gingen lopen om het eten te laten zakken. Het was steeds weer een feestje om naar benenden te gaan.
Natuurlijk hebben we niet alleen gegeten daar is kos veel te mooi voor. De eerste twee dagen hebben we ons rustig gehouden en zijn we bij het strand voor het hotel gebleven, beide met een goed boek. Savonds was de temepratuur heerlijk om wat te doen en liepen we de ene keer richting strand de andere keer richting kos stad. Overdag was het te warm om wat te doen, rond de 40 graden in de zon heb ik later begrepen. De derde dag hebben we in de avond fietsen gehaald. Nu konden we ons wat makkelijker verplaatsen. We zijn steeds in de ochtend bij het strand gebleven en pas rond 3 uur gingen we op pad. De eerte keer was dat naar de natuurlijke therme in zee. Er borrelt daar water uit de grond van 40 graden dat ruikt naar zwavel (rotte eieren). Er worden vele geneeskrachtige werkingen aan toegeschreven dus dat moesten we even uitproberen. Helaas had ik alleen mijn zilveren ring omgelaten die bleek wat minder bestand tegen zwavel, hij sloeg helemaal bruin uit. (wat trouwens later weer misterieus verdween?) De dag daarop zijn we naar het pitoreske bergdorp Zia gefietst. Dat ligt behoorlijk hoog. Met zijn wit blauw geschilderde huisjes ziet het er echt prachtig uit. In de reisgids werd het omschreven als het dorp waar nog traditioneel geleefd werd maar dat ik denk niet dat ze vroeger al zo veel toeristen winkels hadden. Maar dat mocht de pret niet drukken want de twee restaurants waar we hadden gezeten hadden een prachtig uitzicht over het eiland en de toch er naar toe was ook al prachtig geweest.
In Kos zijn de bewoonser vrij rommelig. Ze rijden als gekken en laten overal alles liggen vooral troep maar ook huizen. Vele huizen waren onbewoont en in vervallen staat. Sommige zeer fraaie expemplaren waar we ons over verbaasde, of er was gewoon opgehouden met bouwen. Er tussen stonden vaak prachtige bloemen struiken die allemaal net in bloei stonden. Ook waren er vele palmbomen, olijfboomgaarden en citrusvruchtenbomen te vinden. De mooiste van allemaal vond ik wel de vijgen bomen die overal zo langs de kant van de weg stonden. Het moet in het najaar een feestje zijn om hier te wonen. Op Kos kun je ook langs de weg zomaar opeens een oude opgraving tegen komen en bezichtigen. De wegen zijn niet van super kwaliteit maar wel goed om op te fietsen. Er is een berg en er is een grote hoofdweg voor autos en zolang je daar niet in de buurt komt kom je de mooiste en gekste dingen tegen. Na twee dagen fietsen hielde we weer even een rustdag waar we lekker helmaal niets deden.

Toen brak de laaste volle dag aan. We hebben eerst een fietstocht langs de kust gemaakt, het was wel erg warm om te fietsen in de ochtend, gelukkig maakte de zeewind het een beetje aangenaam. Later zijn we ook nog in Kos stad wat rond gaan lopen op zoek naar de boom van hypocrates, de grondlegger voor de geneeskunde. Ik had vooraf een boek over hem gelezen en we moesten dan natuurlijk wel de boom vinden waaronder hij nog les had gegeven zo’n 2000 jaar geleden. Ook is het de oudste boom van europa. Eerst kwamen we terecht bij griekse opgravingen. We liepen door een klein hekje en stonden opeens op een groot terein met coloms en oude vloeren. Dat zulke plekken niet tot een museum zijn gemaakt verbaaste ons eigelijk niet meer zo. Na lang zoeken vonden we hem eindelijk, de boom. Vlak achter de opgraving bleek de meer dood dan levende plantaan te staan. Er was geen stam meer maar de grote boom was wel vol bladeren. Zo nu konden we met een gerust hart naar huis we hadden alles gedaan wat we wilde doen.
Toen we in de middag terug waren namen we toch met moeite bij alles wat we deden een beetje afschijd. De laaste keer lunch en dinee buffet, de laaste keer dat lekker toetje, het mooie uitzicht op de kamer en de laaste keer in bad zou ik ook gaan missen. Gelukkig was het ook de laaste keer dat we die plakkerige zonnebrand moesten smeren. Alles blijft aan je vast plakken als je je hebt ingesmeerd. De volgende ochtend konden we op ons gemak nog ontbijten. We werden om 10 uur opgehaald met de bus die ons weer naar de luchthaven zou brengen. Ik keek nog een laaste keer door het raampje van het vleigtuig en zag de blauwe zee met gele stranden langzaam onder me vandaan verdwijnen. Tja het was een heerlijke vakantie die ons beide heel goed heeft gedaan. We hebben samen heerlijk kunnen uitrusten van de moeilijk periode waar we nu in zitten. Voor een weekje was er even geen gestress met therapeuten of moeheid na het werk. Gewoon lekker ontspannen met z’n tweetjes, zoals die vakantie in december ook had moeten zijn.

Groeten jose