Japanse nieuwe

Ik stap de garage binnen. Daar staat ie al. Trots glimmend lijkt hij naar me terug te lachen. We handelen snel het papierwerk af en ik mag naar ‘m toe. Wow,… helemaal van mij hmmm ons bedoel ik natuurlijk J.

Eerst rij ik de eerste twee kilometer naar huis. Uiterst voorzichtig natuurlijk. Het is druk en ik zie overal potentiele autobeschadigers, he niet te snel langs me rijden en heb je wel gezien of er genoeg afstand is? Het gaat goed, natuurlijk gaat het goed, maar ken je dat gevoel van voorzichtigheid vermengd met een gevoel van trots waarmee je zo zuinig om wilt gaan. 

Als ik eenmaal voor de deur geparkeerd sta begint de ontdekkingstocht. Nieuwe knopjes, een in hoogte verstelbare stoel (das nieuw) nog geen favoriete zenders op de radio. Als eerste gaat mijn favoriete cd in de speler. Ik heb speciaal voor de gelegenheid een pak auto drop gekocht, een beetje om het te vieren, inwijden zal ik maar zeggen. Alles ruikt zo nieuw, het dashboard glimmend in de zon. Wow daar is ie dan mijn tweede nieuwe auto…

Ik stap uit en loop een rondje rondom. Er zitten mistlampen voor, ook nieuw en metalen velgen en een trekhaak! Voor de toekomstige fietsendrager, dat wilde ik al zo lang.

Ik probeer de sloten uit, kijk onder de kap. Open de achterbak. Een in delen neer te klappen achterbank, dat komt vast een keer handig uit. Ik leg mijn vaste spulletjes neer motorolie, de ruitenwisselvloeistof, gevarendriehoek. Alles is eigenlijk zo vertrouwd maar net even anders, net even frisser en fruitiger.

Ik maak een ritje met mijn nieuwe trots. Er staat pas 12 kilometer op de teller. Draai de sleutel om en we zijn onderweg. Soepel rijd ik door de bochten, in zijn vrij rolt ie alleen maar door. Heerlijk. Een verbruik van 1 op 22 zegt de fabrikant, maar dat is wel lastig zo’n goeie ‘nieuwe rijder’ ben ik nu ook weer niet. Maar op dit moment wel. Niet te veel toeren maken, das vast niet goed. Ik ga zuinig op je zijn, en we gaan samen een hoop plezier maken. Heerlijk een nieuwe auto.

José

Afscheid van een auto

Het is snel gegaan. Eigenlijk had ik het zien aankomen, maar toch het is snel gegaan.
De ene dag kijk je nog wat rond en zo is er een handtekening gezet voor een definitief afscheid. Mijn eerste nieuwe auto wordt ingeruild voor een nieuwe “nummer twee”.

Ik zit in mijn autootje. Mijn eerste grote aankoop. Het voelt vertrouwd, de knoppen waar ik ze kan vinden, de radio met mijn favoriete zenders, de stoel die precies goed voor mij is. Ik strijk nog een keer over het dashboard. We gaan afscheid nemen jij en ik.

Trouw heb je me 3 jaar overal heen gebracht. Ik weet nog goed de eerste vakantie. Trots scheurde hij de heuvels in de Ardennen op, alsof het niks was. Ik deed het je niet na in elk geval. En weet je nog, de keren dat we met vriendinnen op stap gingen en we zoals altijd netjes voor de deur afgeleverd werden terwijl we lekker met elkaar konden kletsen.

Ook verdrietige momenten hebben we samen gekend. Die keer dat ik naar buiten kwam en er iemand zo vriendelijk was geweest flinke schade aan de motorkap te maken. De keer dat ik net niet die fietser had gezien, maar gelukkig je liet me niet in de steek. Je remmen zijn altijd goed geweest.

Of ik herinner me ineens die keer dat we vast kwamen te zitten in de blubber. Matthijs stapte uit en duwde mee, maar toen we los schoten zat zijn broek onder de modder, wat hebben we toen gelachen.

Maar ja ik ga je zo wegbrengen. Nog een laatste check op de achterbank, onder de stoel, in de achterbak. Het is goed zo. We gaan er zo vandoor. Je vertrekt naar een nieuw huis, een nieuwe plek, een nieuw begin. Ik heb goed voor je gezorgd al die jaren. Ze zullen nog veel plezier samen met je beleven want je bent nog best heel fit. Het ga je goed. Misschien komen we elkaar nog eens tegen,… op de autoweg.

José

Huwelijksreis 4. Noorwegen

Net voor de grens van Noorwegen hadden we een prachtige plek midden in het bos. Het was er zo rustig dat je een spelt kon horen vallen (als er we hadden gehad). Al snel wordt een klein geluidje dan verheven tot lawaai. Zo bleken wij een koelingssysteem in de camper te hebben die flink wat herrie maakte van tijd tot tijd. Wat voor problemen je wel niet hebt op vakantie – te stil. Haha
De volgende ochtend reden we langs een heel smal onverhard pad verder. Het was prachtig om zo door de natuur te rijden. Je verwacht achter elke bocht of heuvel een hert of liever nog een eland… maar niet gezien uiteindelijk. Na stuk asfalt gereden te hebben door de verlaatte bossen kwamen we ineens een bordje tegen met rood witte strepen i.p.v. de Zweedse kleuren blauw geel. He zaten we al in Noorwegen? Ongemerkt waren we de grens overgereden boven Oslo. Je merkte eigenlijk wel meteen dat je in Noorwegen was omdat de wegen er super slecht waren, er geen toiletten meer waren langs de kant van de weg, en het bos over ging in glooiende weilanden. Het Noorse platte land.

We stopten in een dorpje voor de lunch. Daar was een winkeltje waar ze allerlei tuin spul verkochten. We keken wat rond op zoek naar een gieter (een onmisbaar tool voor camperaars bleek zodat je je watertank kunt vullen als je niet naast de watertoevoer kunt staan). Maar toen viel Matthijs zijn oog op jawel een kleine hand bijl. Er waren er allerlei soorten maar die ene die was wel perfect. En omdat we zo in de natuur kampeerde was het best handig om je eigen hout te kunnen hakken voor een kampvuurtje/BBQ. Wow we hadden nu onze een eigen bijl.

We reden verder. Als snel werden de weilanden heuveliger tot ze uiteindelijk veel weg hadden van de alpen in Oostenrijk. Doordat de bergen hoger waren, waren er ook minder wegen die er tussendoor slingerde, waar je dus met je camper kon staan. Het was eigenlijk zo dat er maar één weg liep langs de onderkant van de berg vaak vlak langs het water en waar je dus met de 1000 andere die naar de andere kant wilde op reed. Het was er dus ook een stuk minder rustig ineens. Iets wat we niet verwacht hadden.

We gingen al vrij vroeg op zoek naar een slaap plek, rond 3^e geloof ik. Maar we vonden alleen maar een camping vol met stacaravans hutjemutje op elkaar. Hmm nee dank je, na een nacht in de stille natuur gewent te zijn. We reden verder, weer alleen een overvolle camping. Dan maar een parkeerplek. We reden naar een dorp, daar weer alleen een overvol parkeerterrein met een bord no camping. Het liep nu tegen 7^e en het werd wel tijd om wat te gaan vinden. We reden nog een stukje verder naar een ienimienie plaatjes waar een kerkje was. We hoefde alleen maar onder een brug door. Het probleem was alleen dat wij niet wisten hoe hoog we waren en de brug 2,20 was (niet hoog dus) Matthijs gebruikte zijn lichaam als meetlat en bij het onderdoor rijden centimeter voor centimeter lukte het dan toch zonder schrammen.

We werden beloond met een prachtige plek bij het kerkje. Daar leerde we een nieuwe eigenaardigheid van de Noren. Ze maaien op de gekste momenten hun gras. En ik wil bijna zo ver gaan dat het wel lijkt alsof ze altijd gras aan het maaien zijn. Een soort nationale hobby of zo. Om 11 uur savonds stond de ene buurman te maaien en nog voor 7 uur sochtends werd het gras rond het kerkje al gemaaid. We aten snel ons ontbijt op omdat het dan opeens niet helemaal lekker voelt dat je daar voor de deur de nacht hebt doorgebracht.

We reden die dag Noorwegen verder in, richting de het zuidoosten. We stopte op de warmste plek van Noorwegen, we bezochten een meteoriet inslagplek met grappige Duitser die zich opgelicht voelde door het hoge bedrag dat ze moesten betalen om een paar steentjes te kunnen zien (tja Noorwegen is duur, maar wij vonden het geweldig) en we eindigde in een toeristisch dorp met een waterval waar we savonds mooie foto’s maakte.

We waren nog niet terug bij de camper of we kregen onze eerste regenbui sinds 2 weken.

Dat was balen voor twee Noren op de camping want die hadden hun tent heel raar tegen een heuveltje op gezet op zo’n manier dat de tent vol met water liep wat van het heuveltje naar beneden stroomde. We kregen de indruk dat Noren de Belgen onder de Scandinaviërs zijn. Hier en daar wat ruw, lomp, altijd grasmaaiend en niet al te snugger bij tijd en wijlen, maar dan des te leuk om naar te kijken. Wij sliepen in elk geval heerlijk in ons campertje droog en warm tot ver de volgende morgen…

Volgende keer meer over watervallen en sneeuwpartijen die we op het traject daarna tegenkwamen
Groeten José

Huwelijksreis - 3. Midden Zweden

Na de prachtige plek aan het meer reden we weer verder. We volgden weer prachtige wegen door het binnenland. We waren nu in het midden van Zweden in het meren gebied. Hier volgen wat foto´s van de wegen, steden en mooie plekjes waar we stonden in de volgende 3 dagen.

En deze weg leidde ons de volgende dag naar Noorwegen. Maar daar meer over in het volgende blog…

Groeten jose

Huwelijksreis 2. Wildkamperen

We proberen de ochtend van 1 juli vroeg te vertrekken maar het vroegst haalbare blijkt slechts half 10 te zijn. En echt we schieten hartstikke op ;)

Vanaf nu hadden we besloten om de B wegen te rijden. We hebben een goede kaart mee waarop alle mooie (groene) routes staat aangegeven. We rijden door een slingerend landschap met heuvels en velden met bloemen. Maar ja dat wild kamperen… hoe vindt je een plek?

We besloten in elk geval richting allerlei kleine meertjes te rijden. Net toen we dachten ‘vinden we ooit wel iets’ dook er een grote parkeerplek te voorschijn aan een meer bij Hassleholm. En we waren al niet de enige, er stonden al 3 andere camperaars. Slim plan zo’n parkeerplek bij een meer, er zijn altijd faciliteiten als toiletten aanwezig en veel mensen (en camperaars dus). Omdat we vroeg waren zijn we meteen in de buurt een stuk gaan fietsen. We reden langs een mooi kasteel, bekeken een dorpje, aten een pizza en fietste weer terug. De zweden zijn dol op pizza. Je ziet ze werkelijk overal. Toiletten ook trouwens daar was ik dan weer dol op J.

Hier maakte we in zweden ook voor het eerst kennis met de midzomernachtzon. We stonden aan een prachtig meer met stijger die zich prima leende als foto plek. De lucht kleurt dan langzaam roze rood en paars.

En door alle buitenlucht hebben we die avond heerlijk geslapen. Fris en fruitig werden we wakker. Dat wild kamperen beviel ons wel. In een informatie boekje hadden we gezien dat er een grot was in de buurt. Aangezien we nog weinig toeristisch bezocht hadden leek ons dat wel wat. Het bleek een vleermuizengrot. De dag er voor waren ze net weggevlogen omdat het zo koud was geweest de hele zomer en voorjaar. Maar ja nu was het al weer 23 graden. We kregen de Zweedse tour (wij waren de enige buitenlanders) Door handgebaren proberen te lezen kwamen we toch nog een heel eind.

Daarna reden we door een gebied zoals zweden ook altijd aangeprijsd wordt, bos, bos en nog eens bos. Met hier en daar een openveldje en glooiende wegen zonder enig verkeer. Wow! Dit vonden we beide fantastisch, heerlijk om te rijden, zulke mooie natuur om je heen. Heel bijzonder.

Toen het tijd werd om een plek te zoeken reden we op een b weg slingerend langs een groot meer bij Jöngköping (voor de kenners) En net toen we weer dachten o o,… wordt het toch camping. Vonden we weer een parkeerplek (met faciliteiten) bij een kasteel annex restaurant met uitzicht op het meer. Dit beviel ons wel zo!

Ook hier weer van de prachtige zonsondergang genoten. Volgende keer weer meer reisverhalen...Groeten jose

De huwelijksreis 1. Vertrek

De trouwdag zat nog vers in ons geheugen en we werden glimlachend wakker samen. Wat en heerlijke dag hebben we gehad. Het spel van de dag werd steeds weer details aan elkaar vertellen en kijken of de ander ze ook nog wist. We hadden bij het ontbijt inmiddels wel besloten dat we niet de zelfde dag nog zouden vertrekken. Maar het lekker rustig aan zouden doen. Lekker relaxed genietend van alles wat we tegen zouden gaan komen. We hadden immers tijd zat: 3,5 week voordat we weer terug moesten zijn.

Donderdag ochtend 28 juni reden we dan toch vol spanning de weide wereld tegemoet die Scandinavië heet. Ookal was het wat later dan we verwacht hadden want tja relaxed zijn kost tijd J. Onderweg hielden we het zelfde tempo aan. Voor een bakkie koffie reden we even om naar een leuk plaatsje, en er moest ook nodig gestopt worden voor een lekkere lunch, maar verder was het de eerste dag veel Duits asfalt, die ons toe spiegelde in de verte, omdat het zo warm was (28C). In de reisboekjes over Scandinavië had ik gelezen dat Malmö (in Zweden) in een dag een haalbare bestemming zou zijn. Nou dat viel tegen. (en ik reed wel harder dan 100 op de snelweg hoor J) Net na Bremen wilde ik ook wel even van de zon genieten en zo kwamen we uit bij onze eerste stop – Het paradijs!

Jawel camping ‘Paradis der Grune Jager’ in Sottrum (DE) We kregen een mooi plekkie. Het achteruit inparkeren was geen probleem, de luifel ging uit, de stoeltjes naar buiten en klaar voor een verfrissend drankje. Wel met uitzicht op de snelweg 2 km verderop maar ja wat wil je op doorreis. Die avond speelde Duitsland de finale. Op mijn vraag of er in het restaurantje ook tv was kreeg ik een groot vraagteken op het gezicht van de eigenaresse. Nein natuurlich nicht! Hmmm Gelukkig was onze Duitse buurman twee rijen verderop zo goed om de stand door te schreeuwen als het spannend was, meestal luidde dat NEIN! Das kann doch nicht war sein! Je raad het al ze verloren. Maar ja wij sliepen er niet minder om in ons 2 bij 2 meter bed achter in de camper. Zo houden we het wel uit!

De volgende dag snapte we al dat, wilde we Scandinavië deze zomer nog bereiken, we misschien iets meer door moesten rijden. Zo gezegd zo gedaan. De tweede dag bereikte we Denemarken bij de plaats Bjert. Onderweg hadden we nog wel een leuke havenplaats met camper parkeerplek bezocht voor de lunch. Geweldig om zo aan een meer met andere camperaars samen te staan, natuurlijk elkaars modelletje te bekijken en innerlijk te grinniken als er een verkeerde draaimove wordt gemaakt waardoor je je camper helemaal klem zet (helaas ik moest er ook bijna aan geloven en het lag natuurlijk gewoon aan de plek en niet aan mij)

Op de tomtom hadden we een plaatsje ingetoetst waar volgens de kaart een camping aan het water moest zijn. Niets vermoedend reden we een smalle straat in, de straat werd nog smaller, de stenen huizen verdwenen en werden bungalows, het asfalt verdween en werd zand, de rechte weg werden 8% dalingen… Ai dit zag er niet goed uit. We konden ook niks anders dan doorrijden op goed geluk. We voelde ons hopeloos verdwaald en net toen we weer een bredere weg op reden en maar weer terug naar de stad gingen zag ik in mijn achteruitkijkspiegel dan toch het bord van de camping. Gelukkig.

In Denemarken zijn de voorzieningen echt uitstekend op de campings, kook gelegenheden met magnetron, oven en meerder gaspitten, bankjes voor elke kampeerplek, zwembad, mooie douches en toilet. Daar was het paradijs niks bij in vergelijking. We hadden een mooie plek met uitzicht over het eerst fjord dat we zagen (eerder een meer) en konden zo naar zee wandelen. We maakte ook een fietstochtje maar al snel sloeg het warme weer om naar onweersbuien en doken we vroeg weer ons 2 bij 2 bedje in. (Nee… om te slapen, het is blijft best vermoeiend dat relaxen :))

We vertrokken de volgende dag met wat druppels op de voorruit maar die waren al snel verdwenen en kon de airco weer aan. We gingen nu de eilanden over van Denemarken en over verschillende mooie bruggen. De eindbestemming van vandaag was Malmö in Zweden (die bestemming die wij in 3 dagen doen en volgens het boekje in 1 dag kan, mooi niet dus!) We hadden ook besloten om niet Kopenhagen aan te doen, hoe leuk ook. Omdat je een stad nu eenmaal maar moeilijk in een dag kunt bekijken. We genoten gewoon van het glooiende landschap en de bruggen.

In Malmö vonden we de stadcamping al snel. Dit was wel de grootste (en toeristische) camping tot nu toe. Er stonden verschillende Nederlandse camperaars en in het toilet hoorde je de weer praatjes,.. hmmm. We stapte dus snel op de fiets om Malmö city te ontdekken. Een leuke stad met allemaal woon/accessoire winkeltjes met mooi Deens en Zweeds design. Malmö heeft een oude binnenstad die aan Amsterdam doet denken met handelspakhuizen en grote pleinen met beelden. Toevallig werd er ook net klassieke muziek op een boot gezongen in de kanalen die door de stad heen liepen. Heel leuk!

Savonds weer bij de camping aangekomen en na het eten liepen we naar de kust om de zonsondergang te fotograferen met brug natuurlijk. We besloten vanaf nu de B wegen te doen en vooral veel te stoppen en misschien wel de volgende keer “wild” te kamperen, zou dat lukken? Meer in het volgende blog! Groeten jose

De bruiloft en huwelijksreis – 3. 26 juni 2012 de bruiloft

Ik laat jullie niet langer in spanning… tada… een foto van de jurk.

Maar ik was gebleven bij de middag. Om half 12 na een broodje te hebben gegeten was daar dan het moment waar ik al maanden zelf (red. alleen) op had geoefend J Het moment om de jurk aan te trekken. Matthijs moest zich omdraaien. Ik verdween in de tent met de douche, stapte in de jurk, trok snel de rits dicht, jasje aan en kwam voorzichtig naar buiten… Schat je mag kijken hoor.

Met een smile die groeide van oor tot oor keek Matthijs me aan. Jeetje wat voelde ik me even ongemakkelijk daarvoor, zou hij het wel leuk vinden? Maar die smile deed mijn zelfvertrouwen met de minuut groeien. En zoals verwacht paste de jurk helemaal bij de setting van de dag en vonden we dat we goed ‘matchtte’ bij elkaar. Tja en nu was het wachten op de gasten. Dat duurde niet lang want de zus van Matthijs met zoontje waren niet veel later aangekomen. Daarop volgden ook al snel de rest. We hadden voor onze bruiloft bewust alleen ouders, broers en zussen en hun aanhang uitgenodigd, zodat het een intiem klein feestje zou worden. Precies zoals wij het graag wilden.

Om 1 uur liepen we naar de fietsen. Matthijs en ik hadden samen een tandem die we met bloemen hadden versierd. Iedereen had zijn eigen fiets en zo gingen we uiteindelijk om half twee onderweg met de stoet van 13 gasten. Iets voor 2^e waren we bij het stadhuis van Nunspeet en konden meteen de ceremonie starten.

De trouwambtenaar had een heel mooi stuk voorbereid en wist al vrij snel een traantje bij me los te krijgen. Maar wat ook meespeelde is de gedachten die door mijn hoofd gingen over alle dingen die we samen overwonnen hebben om op dit moment samen voor de trouwambtenaar te zitten. We hebben er in de speech geen aandacht aan besteed maar weten beiden dat het niet zomaar is. Ik heb dan ook helemaal niks meegekregen van de zaal om ons heen en de vele foto’s die werden gemaakt.  

Het ja woord viel, de kus en onze zelf ontworpen ringen deden we bij elkaar om. Dat vond ik ook zo’n bijzonder moment. Het was namelijk een risico en we zijn maanden bezig geweest om het ontwerp goed te krijgen voor de ringen maar het kwam allemaal op zijn plaats op deze 26 juni. We tekende de trouwacte en toen was het een feit. Als man en vrouw liepen we samen met de familie het stadhuis uit. Ik weet nog hoe opgelucht ik me voelde,… wat restte was nog een hele dag feest vieren met elkaar.

We stapten dan ook weer op de fiets om een fietsroute te fietsen van ±45 minuten. We hadden de route al eerder uitgeprobeerd dus vol zelfvertrouwen fietsten Matthijs en ik voorop… helaas toch een klein foutje in de route, wat een heel leuk moment opleverde met elkaar en de nodige grapjes.

Om 3 uur waren we weer bij de tent en was het tijd voor taart en bubbels. Wel alcoholvrije bubbels te verstaan met en framboos. We sneden de taart aan, aten 'm op en toostte met elkaar, om daarna cadeautjes met elkaar uit te pakken. We werden heel leuk verrast door alle mooie dingen en woorden die we van iedereen kregen.

Daarna was het tijd voor ontspanning. De mannen gingen even een potje voetballen, er was een trampoline en we maakte het vuur aan onder de kook kar. Niet veel later startten we dan met het eten koken. Matthijs en ik eten geregeld soep samen op zondag waar we dan samen in de keuken verzinnen wat er zo al in gaat. Dat wilden we ook doen met elkaar.

We hadden iedereen gevraagd soepgroente als cadeau mee te nemen en we kregen een grote 8 liter kookpan. Met (veel te veel) groente maakte we plek aan de tafel en konden de aangeschafte snijplanken mesjes en borden tevoorschijn komen. De rest van de recepten die gemaakt zouden gaan worden pakten we er ook bij: Gemengde groene salade met noten en avocado, tomaat met mozzarella in een balsamico dressing, yoghurt dip en couscous salade en dus het recept voor de soep.

Na anderhalf uur koken en ondertussen gezellig kletsen was het dan zo ver. Met de grote kar liepen we met de gerechten richting een andere plek op het terrein. Daar hadden we twee hele lange houten tafels versiert met eten. Helen (van het verborgen verblijf) had de BBQ aangestoken. We hadden er namelijk als side-dish een zelf te grillen stukje vis en vlees bij. Wat was dat ook een bijzonder moment zo met z’n alleen aan tafel. Toen we bijna klaar waren kregen we nog meer cadeaus nu van de ouders van Matthijs die veel van vroeger hadden verteld en Matthijs zijn vader had een mooi stukje voorgedragen.  

Rond 9^e waren we wel zo’n beetje klaar allemaal. Het werd ook al wat fris dus besloten we terug te gaan naar de tent. Na alles een beetje aan kant gemaakt te hebben was er thee en verschillende soorten fruit om van te snoepen. Zo kletsten we nog met elkaar na in de tent met kaarsjes aan.

Rond 10^e was het dan wel afgelopen. We zwaaiden de familie uit, als laatste mijn ouders en broertje en zijn vriendin die mijn trouwjurk mee namen en alle borden en snijplanken en cadeautjes e.d. Wij komen immers niet meer thuis voor de komende maand…
Daar meer over in de volgende reeks avonturen verhalen.
Groeten José