Holliday at Kos

We hebben zojuist een vakantie geboekt voor eind mei. We gaan lekker samen naar Kos. We hebben eerst toestemming gevraagd van alle partijen of we wel op vakantie mochten maar dat bleek geen probleem, eerder een aanrader. Samen hadden we ook wel erg veel zin om even lekker te genieten en bij te komen van de afgelopen periode.
Zoals gezegd gaan we nu naar het griekse eiland Kos. Daar hebben we het Altlantis beach hotel geboekt. Dit is een 4 sterren hotel op basis all inclusief. Het hotel ligt aan strand en 1,8 km van kos stad verwijderd. Er bleek zelfs nog 3 dagen fietshuur bij te zitten, want kos moet het fietseiland zijn. Hier volgt wat info van de touroperator:

"In de Egeïsche Zee, voor de kust van Turkije, ligt het schitterende eiland Kos. Kos is onderdeel van de Dodekanesos-eilandengroep en één van de meest veelzijdige Griekse eilanden.Kos staat verder ook bekend om het feit dat het goed mogelijk is om gedeeltes van het eiland op de fiets te verkennen.

Kos-Stad is de gezellige, vrij uitgestrekte hoofdstad van het eiland. Ook al doet de naam Kos-Stad u weliswaar denken aan een stad, Kos-Stad heeft echt de gemoedelijke sfeer van een leuke en dorpse badplaats. Vooral door de vele bomen die Kos-Stad rijk is, waant u zich hier in een waar vakantieparadijs. In Kos-Stad bevinden zich de meest bekende stranden van het eiland, namelijk het zand/kiezelstrand van Lambi en het kiezelstrand van Psalidi. Beide bieden naast een heerlijk strand ook diverse watersportactiviteiten. Verder beschikt deze badplaats over een zeer gezellig centrum met vele barretjes en tavernes.

Atlantis Beach is een zeer comfortabel en luxueus complex met een mooie tuin en een vriendelijke en informele sfeer. Perfect gelegen direct aan het Lambi-strand tussen schitterende tuinen op circa 1800 meter van Kos-Stad. In de directe omgeving bevinden zich de diverse barretjes en restaurantjes van de Lambi-wijk. De facaliteiten zijn: Receptie, lift (in het hoofdgebouw), twee mooie zwembaden, apart kinderbad en zonneterras met gratis ligbedden, verschillende lounges met televisie, een strandbar, buitenbar, souvenirwinkeltje, restaurant, ruime en mooi opgezette tuin met diverse Griekse beelden, tennisbaan (tegen betaling), biljart, tafeltennis, computerspelletjesruimte, kinderspeeltuin en een animatieprogramma voor jong en oud. Tegen betaling kunt u een massage boeken en internetten."

Zoals je zult begrijpen hebben we er nu al zin in....

groeten jose

De reunie

(ik heb een groene jas aan)

Afgelopen vrijdag ben ik naar de reunie geweest van mijn oude basisschool de Knotwilg in Gein (Amsterdam). Ik ben met de huurauto eerst opweg gegaan naar amstelveen om mijn broertje bart op te halen. Heerlijk lekker hard de radio aan, en ik dacht na over de tijd van de basisschool. Wie wist ik nog te herrinneren, wat deden we toen nog meer en wie zou er komen vanavond?
Met bart in de auto reed ik door naar mijn oude buurtje. Mijn ouders wonen er sinds een jaar niet meer dus het was al weer even geleden dat ik een auto parkeerde in mijn oude straat. Er was hier ook niets veranderd, zelfs nog even gezwaaid naar de oude buurvrouw. We liepen door naar de school.

Jeetje wat was dat lang geleden. Wat waren die fietsenhokken nu klein. In mijn herrinnering was het veel groter allemaal. We moesten nog even in de rij staan voor een naambordje, ondertussen keek ik al rond opzoek naar bekende gezichten. Jeetje wat was het druk (het was ook een reunie van 25 schooljaren). Hoe kan ik ooit iemand van 15 jaar geleden herkennen in de massa.
Wat me meteen opviel is dat er zo veel verschillende culturen op een school verenigd zijn. De school staat in het Gein. Dit is een wijk van de Bijlmermeer (de bijlmer). Dit zou een slechte buurt moeten zijn. Een aantal keer heb ik moeten uitleggen aan mensen dat het juist een leuke buurt is en helemaal niet “gevaarlijk”zoals de media je maar al te graag voorschoteld. In het minder “culturele“ rijswijk is het eigelijk maar een saaie bedoeling dacht ik. Hier ziet het er veel gezelliger uit.
We haalde een drankje en stonden in de grote hal om ons heen te kijken. Nu begonnen bekende gezichten voorbij te komen. Annelies, mechelien en marjolijn en jasper. Op die laatste twee heb ik vroeger nog opgepast. Jeetje wat zijn ze groot geworden. Ik herrinnerde jasper alleen nog als baby.

We bekeken de fotos die overal hingen. Er waren foto’s van het fiets kamp. Jeetje was ik dat...met die beugel flapooren en lang blond haar? Yes geen ontkomen aan echt erg J.
Er werd omgeroepen om naar je lokaal te gaan van je eind jaar. Ik moest naar een klas van de onderbouw. En ja hoor daar zaten er nog een paar uit de klassen van ‘91. Claudia, nicol, stevan, martijn, joris, edwin, feurgel. Wat ontzettend leuk om iedereen te zien. We gingen allemaal aan de klein taveltjes zitten en begonnen met vertellen over vroeger en nu. We hebben echt gelachen om die oude herrinneringen. De meeste bleken in de buurt te wonen en via via waren er toch nog een hoop oud klasgenoten te traceren die niet waren gekomen. Wat uiteindelijk waren er van twee klassen maar 9 leerlingen. Met dit groepje hebben we nog een foto gemaakt, die krijg ik binnenkort. Maar het leukste van alles is om nu via hyves weer in contact te komen met vele van hun. Het zou leuk zijn om nog een keer herrinnieringen op te halen bij een lekker dineetje...? Om half 11 zijn we naar de auto terug gelopen en met veel leuke opgefriste herrinneringen ging ik weer opweg naar rijswijk.
Groeten jose

In English:
I went to a reunion of my old elementary school. It was really greats to see part of the class of ‘91. We told about our present situation and dog up some memories. We had lots off fun!

holiday weekend in Lochem

Dit is een foto impresie van ons weekendje weg in Lochem
This is a photo impression of our holiday weekend in Lochem (NL).

deventer


De volgende ochtend/next morning

de bui/rain

verjaardag van matthijs zijn vader in apeldoorn

birthday off matthijs his dad

naar huis na een zeer geslaagd weekend/going home after a great weekend

groeten jose

trip to memorie lane

We gaan de boel weer oppikken waar we gebleven waren. Altglasshutte in Freiburg moest onze eerste vakantie worden van dat jaar, maar zoals bekend liep dat anders als gepland. Nu gaan we dit weekend lekker naar een hotelletje om het nog eens over te doen. We gaan naar het bruisende en altijd gezellige lochem... Daar hebben we een hotelletje geboekt met uitzicht over de weilanden in de buurt van bos en kastelen. Zaterdag ochtend vertrekken we met de huurauto om eerst lekker te wandelen, dan dinereren en mischien gaan we lochem city nog onveilig maken. Het zal niet te laat worden maar dat mag de pret niet drukken. Nog een voordeel is dat ik rijd en dus bob moet zijn. Matthijs mag ook niet drinken dus kunnen we heerlijk samen genieten van een colatje aan de bar. Maar eigelijk verheug ik me al het meeste op lekker langzaam wakker worden en dan aan te schuiven bij een heerlijk achterhoeks ontbijtbuffet. De auto huren we trouwens niet alleen om naar Lochem te rijden maar ook omdat ik vanavond een reunie heb van mijn basisschool in amsterdam. De school bestaat 25 jaar en alle klassen tot dan toe zijn uitgenodigd. Van mijn eindjaar (1991) staat al een hele lijstje mensen die komen waaraan ik leuke herrinneringen heb. www.knotwilg.nl

Nee ik ga ook zeker niet mee doen aan het cliche over een reunie. En pesten heeft nooit iemand gedaan in onze oude klas (zo ver ik weet), dus geen vervelende/ongemakkelijke situaties. We hadden gewoon een leuk groepje waarmee we veel speelde. Dat was toen nog met verkleedkleren en waren we allemaal princessen, prins.
In de eind klas deed het spelletje klap of zoen zijn introductie. De jongens moesten de meisjes pakken en als dat zo was hadden de dames een keuze in een klap of zoen. Ik was in het begin erg trots dat ik zo hard kon rennen en altijd uit handen van de jongens kon blijven, pas later begreep ik de clou. Spannende tijden waren dat, allemaal nog heel onschuldig. En maar hopen dat je gepakt werd door die ene leuke jongen. Ik zou niet meer weten wie, verkering en zo ging toen nog op briefjes over en weer.
Dat waren nog eens tijden, maar al snel verlies je elkaar uit het oog. Je gaat naar een andere school, je krijgt nieuwe vrienden en je leven gaat verder. Maar ik ben toch wel erg benieuwd wat er van die prinsen en prinsessen geworden is.

groeten jose

English highlights:

• Matthijs and I are visiting a hotel in Lochem (nl) this weekend.
• Tonight I will go to the reunion of my old school in Amsterdam.

De schakel in voor en tegenspoed

foto: jose kroezen

Ik ben op donderdag weer voor het eerst op mijn werk geweest. Ik werd warm ontvangen en ik voelde me meteen weer helemaal thuis. Ik was er om 9 uur bij de koffie. Zo kon ik meteen iedereen die er was op de hoogte brengen en zij mij. Na de koffie pauze heb ik toen mijn oproepcontract getekend. Ik ben dus nu weer werkzaam bij de Schakel. YES! In eerste instantie was er in april nog geen dienst vrij maar al snel volgde het eerste telefoontje of ik over twee weken kon werken en de volgende dag al de vraag of ik komende week kon werken. Ik heb natuurlijk meteen ja gezegd. Ik sta namelijk te popelen om weer aan de slag te gaan. Ik kon me ook meteen opgeven voor de bewoners vakantie in augustus. Lijkt me geweldig om weer mee te gaan!

Op zich is het niet heel gebruikelijk dat je zo graag wil werken maar ik wil het toch echt. Weer met een kopje thee klaarzitten als de kids terugkomen van school, in het weekend samen koken, sporten. Nog een verhaaltje voor het slapen gaan. Maar ook mijn collegas zijn kanjers. Het team werk al heel lang samen en kennen elkaar door en door. Ik heb in deze rot periode veel leuke berichtjes en steun gekregen van ze. (sorry dat ik nog niet terug heb gereageerd)

Smiddags zijn matthijs en ik op zoek gegaan naar schoenen. (het was echt! nodig) Matthijs slaagde leuk. Ik helaas helemaal niet, rot maat 42. Daarna kreeg ik een telefoontje van mijn collega die vertelde dat een van de oud bewoners erg ziek was en opgenomen in het ziekenhuis. Vrijdag kwam toen het telefoontje dat hij was overleden.
Je hecht aan de kinderen waar je mee samen werkt. Je maakt heel wat leuke dingen mee maar ook de narigheid, dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Het is de eerste “bewoner” die overlijd in mijn nog korte cariere als SPHer. Het is natuurlijk te verwachten dat je daar mee te maken krijgt. Er zijn bepaalde rot handicaps waarmee je nu eenmaal niet oud wordt. Helaas maakt het niet uit als je dat weet, het komt toch altijd te vroeg, zeker bij die jonge jongens. Ik ga waarschijnlijk wel naar de begravenis volgende week, en zo zal het ook de week zijn van mijn eerste werkdag. Voor en tegenspoed op de schakel. Ach ja zo is het leven

Groeten jose