Na al dat afscheid gedoe van de afgelopen dagen was het voor ons beide wel tijd dat matthijs echt zou vertrekken. Vol enthousiasme stonden we dan ook op. Snel wat gegeten, de laatste check voor paspoorten en tickets, de laatste knuffel aan Seamore en we gingen op weg. We moesten de trein op Hollands spoor richting Schiphol hebben. Het perron stroomde vol met mensen op weg naar hun werk. Er werd omgeroepen dat de geplande trein 20 minuten vertraging had. Ai, toen moesten we een keuze maken, de stoptrein die een kwartier te laat aan zou komen op Schiphol of gokken op de trein die ook nog voor de vertraagde trein zou kunnen komen. Net toen we besloten toch de stoptrein te nemen, (die stond inmiddels al aan de overkant) kwam in de verte de sneltrein aangereden. De dag was weer gered.
In de trien die echt stamp en stamp vol zat, raakte we toevallig in gesprek met twee reizigers naast ons. (te herkennen aan ook 2 loodzware koffers) Wat bleek, van alle bestemmingen over de wereld bleken juist ook zij naar Boulder te gaan. Voor vakantie. Ze vlogen met een andere tussenstop, maar toch erg apart. Zij waren er al eens geweest en konden meteen wat leuke tips geven.
Eenmaal op Schiphol was matthijs snel ingecheckt. We dronken nog een kopje thee maar besloten al snel naar de paspoort controle te lopen. Daar is het dan… Het moment waar we al nu bijna 2 jaar mee bezig zijn (met tussenpozen). Ik was natuurlijk weer mijn zakdoeken vergeten mee te nemen, dus moest ik een traan die ik niet meer kon onderdrukken met mijn hand maar weg vegen. Mensen om ons heen keken vertedert naar ons. Ik voelde me net als de mensen in van het progamma “hello goodbye” van de EO. Nog een stevige laatste knuffel en het was tijd om er van door te gaan. Nog een keer voor de laatste keer zwaaien net zo lang tot ik matthijs niet meer kon zien…
Dat was het dan,… geen afscheid meer. Ik draaide me om en liep weg van de incheckbalies. Ik ben even naar het panorama dek gegaan om een frisse neus te halen. Dat deed me goed.
Het is heel gek maar, van dagen lang bezig zijn met afscheid nemen en de laatste keer…draai in enkele minuten de sfeer om naar een nieuw begin. Voor het eerst… ,vul maar in. Ik had al van te voren plannen gemaakt wat ik met de rest van de dag zou doen. Eerst lekker naar huis voor een bak koffie. Dan een paar uur werken aan PB uren. S’ avonds eten maken wat ik lekker vind een leuke vrouwen film en voeten op de bank. Heerlijk. En niet te vergeten, nu matthijs vertrokken is, is voor mijzelf ook het aftellen begonnen. Ik ga zelf over twee weken. Oké alleen de eerste keer alleen in een leeg bed stappen is wat lastig (ik ben erg goed in uitstellen en blijven tutten), maar als je moe bent merk je er al snel niets meer van.
S’ nachts belde matthijs me op. Hij was inmiddels in zijn hotel in Denver. De vlucht was niet helemaal goed verlopen. De 2 uur overstap tijd op Chicago had hij tot de minuut na nodig. eenmaal in het vliegtuig vlak bij Denver bleek daar een grote onweersbui te hangen en konden ze niet meteen landen. Ruim een uur hebben ze nog rondjes gecirkeld. Toen de bagage band al leeg aan het raken was en matthijs nog altijd zijn koffer niet had. Bleek bij navraag dat die niet mee waren gekomen en op de volgende vlucht zaten. Door de vertraging zou die gelukkig al met een uur landen, dus heeft matthijs op zijn bagage gewacht en was hij uiteindelijk na 21 uur reizen in zijn hotelkamer. (maar drie uur later als gepland hoor). Het was fijn te horen dat hij goed was aangekomen. Nu is het echt, het avontuur is begonnen…
Groeten José
English:
After day’s of saying goodbye matthijs has landed in Denver. He had some delay with his flight but after 21 hours traveling and only three hours delay he arrived at his hotel.
In de trien die echt stamp en stamp vol zat, raakte we toevallig in gesprek met twee reizigers naast ons. (te herkennen aan ook 2 loodzware koffers) Wat bleek, van alle bestemmingen over de wereld bleken juist ook zij naar Boulder te gaan. Voor vakantie. Ze vlogen met een andere tussenstop, maar toch erg apart. Zij waren er al eens geweest en konden meteen wat leuke tips geven.
Eenmaal op Schiphol was matthijs snel ingecheckt. We dronken nog een kopje thee maar besloten al snel naar de paspoort controle te lopen. Daar is het dan… Het moment waar we al nu bijna 2 jaar mee bezig zijn (met tussenpozen). Ik was natuurlijk weer mijn zakdoeken vergeten mee te nemen, dus moest ik een traan die ik niet meer kon onderdrukken met mijn hand maar weg vegen. Mensen om ons heen keken vertedert naar ons. Ik voelde me net als de mensen in van het progamma “hello goodbye” van de EO. Nog een stevige laatste knuffel en het was tijd om er van door te gaan. Nog een keer voor de laatste keer zwaaien net zo lang tot ik matthijs niet meer kon zien…Dat was het dan,… geen afscheid meer. Ik draaide me om en liep weg van de incheckbalies. Ik ben even naar het panorama dek gegaan om een frisse neus te halen. Dat deed me goed.
Het is heel gek maar, van dagen lang bezig zijn met afscheid nemen en de laatste keer…draai in enkele minuten de sfeer om naar een nieuw begin. Voor het eerst… ,vul maar in. Ik had al van te voren plannen gemaakt wat ik met de rest van de dag zou doen. Eerst lekker naar huis voor een bak koffie. Dan een paar uur werken aan PB uren. S’ avonds eten maken wat ik lekker vind een leuke vrouwen film en voeten op de bank. Heerlijk. En niet te vergeten, nu matthijs vertrokken is, is voor mijzelf ook het aftellen begonnen. Ik ga zelf over twee weken. Oké alleen de eerste keer alleen in een leeg bed stappen is wat lastig (ik ben erg goed in uitstellen en blijven tutten), maar als je moe bent merk je er al snel niets meer van.S’ nachts belde matthijs me op. Hij was inmiddels in zijn hotel in Denver. De vlucht was niet helemaal goed verlopen. De 2 uur overstap tijd op Chicago had hij tot de minuut na nodig. eenmaal in het vliegtuig vlak bij Denver bleek daar een grote onweersbui te hangen en konden ze niet meteen landen. Ruim een uur hebben ze nog rondjes gecirkeld. Toen de bagage band al leeg aan het raken was en matthijs nog altijd zijn koffer niet had. Bleek bij navraag dat die niet mee waren gekomen en op de volgende vlucht zaten. Door de vertraging zou die gelukkig al met een uur landen, dus heeft matthijs op zijn bagage gewacht en was hij uiteindelijk na 21 uur reizen in zijn hotelkamer. (maar drie uur later als gepland hoor). Het was fijn te horen dat hij goed was aangekomen. Nu is het echt, het avontuur is begonnen…
Groeten José
English:
After day’s of saying goodbye matthijs has landed in Denver. He had some delay with his flight but after 21 hours traveling and only three hours delay he arrived at his hotel.
No comments:
Post a Comment