De ene dag kijk je nog wat rond en zo is er een handtekening gezet voor een definitief afscheid. Mijn eerste nieuwe auto wordt ingeruild voor een nieuwe “nummer twee”.
Ik zit in mijn autootje. Mijn eerste grote aankoop. Het voelt vertrouwd, de knoppen waar ik ze kan vinden, de radio met mijn favoriete zenders, de stoel die precies goed voor mij is. Ik strijk nog een keer over het dashboard. We gaan afscheid nemen jij en ik.
Trouw heb je me 3 jaar overal heen gebracht. Ik weet nog goed de eerste vakantie. Trots scheurde hij de heuvels in de Ardennen op, alsof het niks was. Ik deed het je niet na in elk geval. En weet je nog, de keren dat we met vriendinnen op stap gingen en we zoals altijd netjes voor de deur afgeleverd werden terwijl we lekker met elkaar konden kletsen.
Ook verdrietige momenten hebben we samen gekend. Die keer
dat ik naar buiten kwam en er iemand zo vriendelijk was geweest flinke schade
aan de motorkap te maken. De keer dat ik net niet die fietser had gezien, maar
gelukkig je liet me niet in de steek. Je remmen zijn altijd goed geweest.
Of ik herinner me ineens die keer dat we vast kwamen te zitten in de blubber. Matthijs stapte uit en duwde mee, maar toen we los schoten zat zijn broek onder de modder, wat hebben we toen gelachen.
Maar ja ik ga je zo wegbrengen. Nog een laatste check op de
achterbank, onder de stoel, in de achterbak. Het is goed zo. We gaan er zo
vandoor. Je vertrekt naar een nieuw huis, een nieuwe plek, een nieuw begin. Ik
heb goed voor je gezorgd al die jaren. Ze zullen nog veel plezier samen met je
beleven want je bent nog best heel fit. Het ga je goed. Misschien komen we
elkaar nog eens tegen,… op de autoweg.
José
No comments:
Post a Comment