Huwelijksreis 4. Noorwegen

Net voor de grens van Noorwegen hadden we een prachtige plek midden in het bos. Het was er zo rustig dat je een spelt kon horen vallen (als er we hadden gehad). Al snel wordt een klein geluidje dan verheven tot lawaai. Zo bleken wij een koelingssysteem in de camper te hebben die flink wat herrie maakte van tijd tot tijd. Wat voor problemen je wel niet hebt op vakantie – te stil. Haha
De volgende ochtend reden we langs een heel smal onverhard pad verder. Het was prachtig om zo door de natuur te rijden. Je verwacht achter elke bocht of heuvel een hert of liever nog een eland… maar niet gezien uiteindelijk. Na stuk asfalt gereden te hebben door de verlaatte bossen kwamen we ineens een bordje tegen met rood witte strepen i.p.v. de Zweedse kleuren blauw geel. He zaten we al in Noorwegen? Ongemerkt waren we de grens overgereden boven Oslo. Je merkte eigenlijk wel meteen dat je in Noorwegen was omdat de wegen er super slecht waren, er geen toiletten meer waren langs de kant van de weg, en het bos over ging in glooiende weilanden. Het Noorse platte land.

We stopten in een dorpje voor de lunch. Daar was een winkeltje waar ze allerlei tuin spul verkochten. We keken wat rond op zoek naar een gieter (een onmisbaar tool voor camperaars bleek zodat je je watertank kunt vullen als je niet naast de watertoevoer kunt staan). Maar toen viel Matthijs zijn oog op jawel een kleine hand bijl. Er waren er allerlei soorten maar die ene die was wel perfect. En omdat we zo in de natuur kampeerde was het best handig om je eigen hout te kunnen hakken voor een kampvuurtje/BBQ. Wow we hadden nu onze een eigen bijl.

We reden verder. Als snel werden de weilanden heuveliger tot ze uiteindelijk veel weg hadden van de alpen in Oostenrijk. Doordat de bergen hoger waren, waren er ook minder wegen die er tussendoor slingerde, waar je dus met je camper kon staan. Het was eigenlijk zo dat er maar één weg liep langs de onderkant van de berg vaak vlak langs het water en waar je dus met de 1000 andere die naar de andere kant wilde op reed. Het was er dus ook een stuk minder rustig ineens. Iets wat we niet verwacht hadden.

We gingen al vrij vroeg op zoek naar een slaap plek, rond 3^e geloof ik. Maar we vonden alleen maar een camping vol met stacaravans hutjemutje op elkaar. Hmm nee dank je, na een nacht in de stille natuur gewent te zijn. We reden verder, weer alleen een overvolle camping. Dan maar een parkeerplek. We reden naar een dorp, daar weer alleen een overvol parkeerterrein met een bord no camping. Het liep nu tegen 7^e en het werd wel tijd om wat te gaan vinden. We reden nog een stukje verder naar een ienimienie plaatjes waar een kerkje was. We hoefde alleen maar onder een brug door. Het probleem was alleen dat wij niet wisten hoe hoog we waren en de brug 2,20 was (niet hoog dus) Matthijs gebruikte zijn lichaam als meetlat en bij het onderdoor rijden centimeter voor centimeter lukte het dan toch zonder schrammen.

We werden beloond met een prachtige plek bij het kerkje. Daar leerde we een nieuwe eigenaardigheid van de Noren. Ze maaien op de gekste momenten hun gras. En ik wil bijna zo ver gaan dat het wel lijkt alsof ze altijd gras aan het maaien zijn. Een soort nationale hobby of zo. Om 11 uur savonds stond de ene buurman te maaien en nog voor 7 uur sochtends werd het gras rond het kerkje al gemaaid. We aten snel ons ontbijt op omdat het dan opeens niet helemaal lekker voelt dat je daar voor de deur de nacht hebt doorgebracht.

We reden die dag Noorwegen verder in, richting de het zuidoosten. We stopte op de warmste plek van Noorwegen, we bezochten een meteoriet inslagplek met grappige Duitser die zich opgelicht voelde door het hoge bedrag dat ze moesten betalen om een paar steentjes te kunnen zien (tja Noorwegen is duur, maar wij vonden het geweldig) en we eindigde in een toeristisch dorp met een waterval waar we savonds mooie foto’s maakte.

We waren nog niet terug bij de camper of we kregen onze eerste regenbui sinds 2 weken.

Dat was balen voor twee Noren op de camping want die hadden hun tent heel raar tegen een heuveltje op gezet op zo’n manier dat de tent vol met water liep wat van het heuveltje naar beneden stroomde. We kregen de indruk dat Noren de Belgen onder de Scandinaviërs zijn. Hier en daar wat ruw, lomp, altijd grasmaaiend en niet al te snugger bij tijd en wijlen, maar dan des te leuk om naar te kijken. Wij sliepen in elk geval heerlijk in ons campertje droog en warm tot ver de volgende morgen…

Volgende keer meer over watervallen en sneeuwpartijen die we op het traject daarna tegenkwamen
Groeten José