Afscheid

Jullie hadden nog een verhaal van mij tegoed over het concert van CunninLynguists waar we naar toe zijn gegaan. Het begon om half 9. Het was een klein maar cosie zaaltje. Maar wel ERG rustig. Wat wij niet wisten is dat de grote jongens pas later zouden komen. Eerst kwamen 3 rap groepen die ook Erg! goed waren. We waren al helemaal “ingewerkt” en langzaam kwamen er steeds meer mensen bij. Uiteindelijk stonden we vooraan toen het dak er echt af ging. CunninLynguists is een groepje rappers (3 personen) die proberen met hun eigen label voeten aan de grond te krijgen in de muziek wereld. Het lukt ze niet al te best waardoor ze veel touren. Hier gaan veel van hun liedjes over. Dus geen rap met vunzige taal en blote vrouwen, maar goed aan elkaar gerijde tekst die echt ergens over gaan. Hoe langer je er naar luistert hoe leuker het wordt. Maar goed genoeg reclame gemaakt. Het ging over mijn afscheid…

video van CunninLynguists:
http://www.youtube.com/watch?v=lmpc6vqUyO0&feature=related

Daar zit ik dan weer op de luchthaven van Denver. Ik ken er inmiddels de weg. Ik heb net mijn vaste rondje gelopen langs de winkeltjes maar net als vorige keer is er niks wat ik leuk vind. Matthijs en ik hebben net voor de laatste keer afscheid genomen. Het blijft niet leuk, hoe vaak je het ook doet. Maar dit is de laatste vlucht van het Amerika avontuur voor mij. Het zit er weer op. Nog drie weken en matthijs komt ook thuis. Vooraf zag ik er enorm tegen op om een half jaar zonder elkaar te zijn, maar de weken zijn eigenlijk zo voorbij geschoven. Zeker in de tijd dat ik hier in Amerika was.

Het is ook een fijn land om te zijn, en groot, vooral heel groot. De mensen zijn vriendelijk en maken graag praatjes met elkaar. En hier in Boulder waren de bergen prachtig en het weer altijd goed. Dat ga ik wel missen. Ik kan je dan ook zeker adviseren om hier een keer naar toe te gaan op vakantie.
Maar wij hebben het nu wel weer gezien na 6 maanden. Alle wandelingen zijn gemaakt, fietstochten afgelegd en slopes (skihellingen) bedwongen. Ik heb alle koffie tentjes geprobeerd, veel sushi gesnoept en stiekem best genoten van een hamburger op z’n tijd. Nu rest mij alleen nog een vlucht en hereniging met mijn geliefde huisdier. Hij is ook vast blij dat hij niet meer in z’n hokje gepropt hoeft te worden om weer verplicht te logeren. Volgens mijn ouders (waar hij nu is) vind hij het maar niks. Ik ben ook best benieuwd hoe het voor Seamore zal zijn al matthijs straks weer thuis komt. Maar eerst bijkomen van een jetlag, de kerstboom optuigen en lekker binnen op de bank met een chocomel kruipen. Tot snel allemaal… en tot ziens Amerika

Groeten José