Beren op de weg zien

Ik had zin om te wandelen. Ik had s’ ochtends een route uitgezocht, de tas ingepakt en ben op weg gegaan. Om 10 uur begon ik aan de wandeling. Ik had meerdere rondjes (trails) als optie i.v.m. het onweer wat voorspeld was op deze warme dag. Het eerst stuk liep langs de Flatirons. Dit is de rotsformatie waar Boulder bekend mee is geworden. Op elke postzegel en postkaart vindt je er een afbeelding van. Al snel liep ik op een pad dat om de bergen ging en kwam ik terecht in een canyon. Het ging er gestaagd omhoog via smalle paadjes, en het was daar erg warm. Er waren voornamelijk zand kleurige stenen om me heen met hier en daar een cactus en wat naaldbomen. Na 20 min lopen kwam ik aan de rand van het bos. Je zag de structuur van de natuur volledig veranderen. Nu waren op openstukken velden met bloemen. Toen ik aankwam bij de start van een andere trail stond daar een waarschuwingsbordje. Pas op beren zijn hier gespot. Gelukkig stond er ook een uitleg bij wat te doen als je een beer tegen zou komen. Een; neem geen eten mee, behalve goed afgesloten (zou mijn boterjam zakje voldoende zijn?!? Dacht ik). Twee; Ga nooit maar dan ook nooit met je rug naar een beer toe staan of wegrennen. Drie; Maak je zo groot mogelijk door armen en te spreiden. Vier: als de beer je aanvalt val dan terug aan!?! (ja echt het stond er!). Vijf; Respecteer hun leefgebied en blijf op de paden. Veel wandel plezier.

Terwijl ik verder het bos in wandelde kon ik me zo voorstellen dat je hier wel zou kunnen wonen als beer. Niet al te veel bomen, rustig, en hier en daar een malse toerist. Ai hoorde ik daar nu een geluid? Zou het een beer zijn? Ik kreeg ter plekke visioenen van mijzelf in gevecht met een beer. Gelukkig had ik twee mooie stenen gevonden in de canyon, die zou ik dan wel naar zijn kop gooien. Dan zou hij vast wel weg gaan, toch?... Opeens liep ik toch een stuk minder lekker in mijn eentje in het bos met alle vreemde geluiden om je heen. Waarom moet ik altijd weer alleen op avontuur…
Gelukkig ging niet veel later de route omhoog en zou ik als ik een beer zou zijn niet op steile paadjes willen lopen met veel rotsen, dus voelde ik me al weer veilig genoeg om een mooi plaatsje voor de lunch uit te zoeken. Ik vond een prachtig uitzicht punt waar ik de besneeuwde bergtoppen kon zien in de verte en voor me glooiende bergen. Prachtig! Na de lunch besloot ik een extra route te nemen die me naar de top van de berg voerde op 2700 m.

universiteit vanaf de berg gezien (waar matthijs werkt)

Via een lastig pad kwam ik er, en genoot even van het uitzicht. Want er waren heel veel vliegen en lieve heersbeestjes die spontaan allemaal mij uitkozen om op te zitten. Met de flinke klodders zonnebrand die ik had gesmeerd beleven ze lekker plakken. Ik liep dus snel weer door naar beneden. Via allerlei andere trails kwam ik uiteindelijk om half 4 weer beneden.

Helaas heb ik toch iets te veel zon gehad en heb een dikke vette koortslip ontwikkeld. Matthijs had ook pech want die is naar de dokter gegaan omdat hij zulke rode ogen had. Hij blijkt “pink eyes” te hebben of wel ontstoken ogen (dat komt hier heel veel voor, door het stof of mogelijk de airco). Hij zit aan de antibiotica en ik kan haast niet praten en eten. Lekker stel zijn we weer…
Groeten Jose