Shopping isn’t easy

Op een van de dagen besloot ik om naar het winkelcentrum te gaan buiten de stad. Er zijn er twee en besloot voor Polaris shopping center te gaan. Ik bracht eerst een bezoek aan het tourist office. Ik kreeg ladingen met folders mee en een busplan om bij the Mall te komen. Mijn tweede stop was de Starbucks. Hier kon ik eerst eens even alle info doornemen onder het genot van een cappuccino. Je denk makkelijk, maar zo gemakkelijk is het nog niet om een cappuccino te bestellen. Je kunt ‘m zowat alles veranderen of aanpassen. Zo kun je uit verschillende koffie bonen kiezen of decaf, er zijn verschillende soorten melk en dan moet je ook nog een keuze maken uit het percentage melk en koffie dat je wilt hebben. Bij elke vraag liet de jongen achter de counter mij steeds verbaasder achter. Ik wil gewoon een cappuccino?, een lekkere alsjeblieft.
Uiteindelijk was het gelukt om een lekkere cappuccino te krijgen en ging ik op weg naar de bus. Op het kaartje bleek dat ik eerst downtown moest zijn (15 min lopen). Eenmaal op de juiste straat bleek er geen bushalte te zijn. Hier en daar wat rond gevraagd maar niemand die het wist. Dan maar naar een andere halte lopen. Weer 10 min lopen. Daar was wel een soort van halte waar vroeger een bord in gezeten had moeten hebben. Ik besloot bij gebrek aan beter maar te gaan wachten. Ik had de bus net gemist dus moest ik 20 minuten wachten.
Na 20 minuten geen bus. Opeens zag ik er een de hoek om draaien. Helaas het bleek een lesbus. Ze stopte wel, dus vroeg ik meteen of ik wel juist was. Nee er ging helemaal geen bus naar wc Polaris. Alleen s’ ochtends vertrok deze bus naar een industrie terrein in de buurt maar niet in de middag. Maar gelukkig wist hij me te vertellen dat ik wel naar Easton Town shopping center kon met de bus 16. Ik moest alleen maar een blok naar benden en dan twee blokken rechts, net voorbij het gebouwtje zou ik de halte vinden. Nou oké, change of plans op naar het andere winkelcentrum Easton.

Ik sla de hoek om en loop twee blokken en… geen gebouwtje. De moed begon me in de schoenen te zakken. Nog maar weer vragen aan een buschauffeur. Het begouwtje stond aan de andere kant van de weg (6 rijbanen breed). Ik had eindelijk de juiste halte gevonden, maar ook nu weer net de bus gemist dus 20 minuten wachten (Inmiddels was het half 2) Eigenlijk is het helemaal niet erg om even stil te zitten in de hoofdstraat. Overal mensen, druk, sommige juist niet. Aan het werk of aan het eten, of net als ik wachtend op een bus. Het was een kleurrijke bedoeling.

In de bus staat ook de airco aan. Het was er koud. Ik nam plaats op een stoel bij het raam zodat ik alles mooi kon bekijken. Het eerste stuk ging door het stadscentrum, maar al na 10 minuten bereikte we een heel ander gedeelte van de stad. De huizen waren eerst nog van redelijk voormaat maar als snel werden ze kleiner en meer vervallen. Op een veranda zat een afro-Amerikaanse oma met 6 kleinkinderen. Wat ook opviel was dat er alleen gekleurde mensen in deze wijk liepen/wonen. Toen we een hoek om draaide stond er zo’n type als we alleen in films zien. Type gangster. Zijn t-shirt zo aan dat zijn “abs” goed zichtbaar waren, rode zakdoek op zijn hoofd en broek op half 7, uiteraard met een merk onderbroek zichtbaar er onder. Hij stond naast een auto waar rap muziek uit galmde en keurde iedere voorbijganger, waarbij hij hen een wantrouwige “bad look” gaf. In Amsterdam zie je ook wel dat soort types maar niet half zo “echt”. Ik was blij dat ik veilig in de bus zat.

Uiteindelijk na anderhalf uur in de bus gezeten te hebben riep de buschauffeur dat we er waren. De deuren gingen open en ik stond op een immens parkeer terrein waar ik in de verte betonnen blokken zag staan. Op de beton blokken herkende ik de naam van een warenhuis en besloot die kant op te lopen. En zo waar om 3 uur bereikte ik eindelijk het winkelcentrum. Het was er zo groot dat ik eigenlijk een beetje overweldigt was. Waar begin je als het zo groot is.

(foto van een van de gebouwen binnen)

Om 4 uur moest ik al weer terug (dus na een uur shoppen) omdat ik om 6 uur bij het hotel moest zijn. Ik was al langs de tourist office geweest in het WC om te vragen waar de halte was. En je raad het al, ik loop 10 minuten… geen halte. Tja wat doe je dan als je op en verlaten parkeerplaats staat en geen idee hebt waar je dan naar toe moet. Per toeval zag ik net de bus aankomen die de verkeerde kant op ging. Op mijn buskaartje had ik al gezien dat ze een rondje maakte, en ik besloot dus maar snel een sprintje te trekken en met deze bus mee te gaan. Deze bus had een aller aardigste buschauffeur die de hele weg naar huis vragen stelde over europa en ons politieke stelsel. En hij wist te vertellen dat ik wel moest oppassen want Amerika was gevaarlijk, iedereen mag een wapen dragen. Ik was blij toen ik weer veilig in mijn hotelkamer binnen stapte om half 6. Het is nog niet makkelijk om te shoppen hier…
Groeten José

English:
I wanted to shop. That wasn’t easy. It took me 1,5 hours to find out that I couldn’t reach the shopping mall that I first intended to visit. Then I got directions to another shopping mall. I had to find a new bus number and stop. I had much t see on my 1,5 hour bus ride towards the mall. After just one hour shopping it was time for me to head back. First I couldn’t find the bus stop again, but luckily the bus towards the other direction came by and I decided to go along with that one and had back in town after he would start his journey back. Finally I arrived at 5.30 pm at the hotel. It isn’t easy to shop around here.