Conferentie is afgelopen

Zaterdag was er een conference diner waarbij ik ook aanwezig mocht zijn. Dit is zo ie zo de eerste conferentie die ik bezoek, maar nu was ik dus ook voor het eerst tussen de conferentiegangers. Om 6 uur haalde matthijs me op bij het hotel. Ik had speciaal vanuit Nederland mijn nette kleding meegenomen, gelukkig was het een lange broek en geen rokje want de airco stond in het gebouw al de hele week op 15 graden. Het geheel begon met een borrel in de lobby van een luxe hotel. Er waren ruim 1500 mensen die mee konden doen aan het conferentie diner. De lobby stond dan ook helemaal vol,… met mannen. Uit alle landen van de wereld waren ze naar deze conferentie gekomen. Ik bekeek op mijn gemak de mensen en probeerde te raden van welk land ze kwamen. De meerderheid was makkelijk, dat waren Aziaten. Maar het verschil tussen een Amerikaan of een Europeaan is moeilijk te maken. Spanjaarden of Italianen zijn daarvan nog redelijk makkelijk te onderscheiden, maar zodra het om lange veelal blonde of bruinharige mannen ging moest ik het antwoord verschuldigd blijven aan mijzelf.

Het diner werd gehouden in een grote zaal (zoals de rai) waar allemaal tafels waren klaargezet met daarop je voorgerecht, drinken en nagerecht. Ik was namelijk wel benieuwd hoe ze zo veel gasten tegelijk konden uitserveren. Het hoofdgerecht werd wel a la minute op tafel gezet. Het eten was verder niet bijzonder. Salade, dan kip met wat groente en voor toe een soort cake met witte room er tussen. En dat voor 75$!!! (wat een afzetters) maar goed matthijs had mij al eerder verteld dat er niet veel aan was die conferentie diners en inderdaad hij had gelijk. De volgende ochtend was er nog en halve dag conferentie over. We hadden daarna samen met matthijs zijn collega’s uit delft afgesproken. Een van hen ging naar vrienden toe en had een auto gehuurd. Hij zou pas in de middag vertrekken dus zijn we met z’n 4e naar een grote shoppingmall geweest (die ene waar je niet met de bus naar toe kon) We hebben twee uur rondgelopen maar toen was ik er ook wel weer klaar mee. Ik heb wel een leuk shirtje gekocht.
(en een grote beker drinken) zie hieronder

Maandag begon dan de lang verwachtte paar dagen vakantie voor matthijs. (de eerste van dit jaar) We begonnen met heerlijk lang uitslapen, zelfs ik redde het tot half 9 (wat voor mij uitslapen is) Toen lekker ontbeten. We hadden besloten de stad samen te verkennen. Nadat we tussen de wolkenkrabbers waren gelopen kwamen we bij het Ohio state House. We zijn er naar binnen gegaan. In dit gebouw zit zeg maar de eerste kamer (senat) en tweede kamer (house of representetives) van de staat Ohio. Goverment gebouwen worden met belasting betaald en zijn dus open voor het publiek. We bezochten het museumpje en kregen een 50 minuten durende tour. Een oudere meneer wist echt ontzettend veel te vertellen op een leuke manier. Wist je bijvoorbeeld waarom lobbyisten, lobbyisten worden genoemd? Voor elke vergadering van de kamers, de senat en house of representatives moeten de “kamerleden” zich in een openbare ruimte begeven zodat het publiek hen vragen kan stellen over het onderwerp wat besproken gaat worden. Deze ruimte is de lobby. Lobbyisten zijn dus de mensen die in deze ruimte rond hangen en proberen de mening van de “kamerleden” te beïnvloeden.
Na ons bezoek aan het state house hebben we een mega broodje gegeten bij subway, en zijn daarna doorgelopen naar German district. Met een krantje en een kleed zijn we na een uur lopen, heerlijk neergestreken in een park. S’ avonds deed zich al weer het volgende avontuur voor. Ik had een fusion restaurant uitgekozen. We hadden beide een lekker hoofdgerecht besteld, matthijs zalm op een bedje van pasta met tomatengroente saus, en ik had gegrilde garnalen teriaky met rijst besteld. Toen ons gerecht werd gebracht was mijn eten al/of nog koud. Voor 16 dollar kan dat echt niet, dus ik riep iemand en ze nam mijn bord mee. Matthijs zijn eten was wel goed dus hij is maar verder gegaan met eten omdat anders zijn eten ook koud zou zijn. De eerste minuten verstreken. Iedereen die de keuken uit kwam lopen kreeg van mij een hoopvolle blik. Helaas, na ongeveer 10 minuten was mijn irritatie zo hoog opgelopen dat ik er weer iemand bij heb gehaald. De mevrouw in kwestie schrok. Ze liep naar achter en overlegde met iemand, die haalde er weer iemand bij. Gelukkig was het daarop volgende bord mijn eten, opgewarmd in de magnetron, met daarop garnalen zo droog als schoenzool. Ze waren meteen super aardig en uiteraard werd mijn gerecht van de rekening afgehaald. Het leuke in Amerika is dat bediening hun salaris aanvult met tip. Ze deden dan ook echt wel hun best om het goed te maken, maar ja tijd kun je niet meer inhalen, dus moest matthijs nu op mij wachten terwijl ik snel door at, om zo snel mogelijk weg te zijn. Morgen maar weer een ander restaurant op zoeken. Groeten jose