foto: jose kroezen Ik ben op donderdag weer voor het eerst op mijn werk geweest. Ik werd warm ontvangen en ik voelde me meteen weer helemaal thuis. Ik was er om 9 uur bij de koffie. Zo kon ik meteen iedereen die er was op de hoogte brengen en zij mij. Na de koffie pauze heb ik toen mijn oproepcontract getekend. Ik ben dus nu weer werkzaam bij de Schakel. YES! In eerste instantie was er in april nog geen dienst vrij maar al snel volgde het eerste telefoontje of ik over twee weken kon werken en de volgende dag al de vraag of ik komende week kon werken. Ik heb natuurlijk meteen ja gezegd. Ik sta namelijk te popelen om weer aan de slag te gaan. Ik kon me ook meteen opgeven voor de bewoners vakantie in augustus. Lijkt me geweldig om weer mee te gaan!
Op zich is het niet heel gebruikelijk dat je zo graag wil werken maar ik wil het toch echt. Weer met een kopje thee klaarzitten als de kids terugkomen van school, in het weekend samen koken, sporten. Nog een verhaaltje voor het slapen gaan. Maar ook mijn collegas zijn kanjers. Het team werk al heel lang samen en kennen elkaar door en door. Ik heb in deze rot periode veel leuke berichtjes en steun gekregen van ze. (sorry dat ik nog niet terug heb gereageerd)
Smiddags zijn matthijs en ik op zoek gegaan naar schoenen. (het was echt! nodig) Matthijs slaagde leuk. Ik helaas helemaal niet, rot maat 42. Daarna kreeg ik een telefoontje van mijn collega die vertelde dat een van de oud bewoners erg ziek was en opgenomen in het ziekenhuis. Vrijdag kwam toen het telefoontje dat hij was overleden.
Je hecht aan de kinderen waar je mee samen werkt. Je maakt heel wat leuke dingen mee maar ook de narigheid, dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Het is de eerste “bewoner” die overlijd in mijn nog korte cariere als SPHer. Het is natuurlijk te verwachten dat je daar mee te maken krijgt. Er zijn bepaalde rot handicaps waarmee je nu eenmaal niet oud wordt. Helaas maakt het niet uit als je dat weet, het komt toch altijd te vroeg, zeker bij die jonge jongens. Ik ga waarschijnlijk wel naar de begravenis volgende week, en zo zal het ook de week zijn van mijn eerste werkdag. Voor en tegenspoed op de schakel. Ach ja zo is het leven
Groeten jose
Op zich is het niet heel gebruikelijk dat je zo graag wil werken maar ik wil het toch echt. Weer met een kopje thee klaarzitten als de kids terugkomen van school, in het weekend samen koken, sporten. Nog een verhaaltje voor het slapen gaan. Maar ook mijn collegas zijn kanjers. Het team werk al heel lang samen en kennen elkaar door en door. Ik heb in deze rot periode veel leuke berichtjes en steun gekregen van ze. (sorry dat ik nog niet terug heb gereageerd)
Smiddags zijn matthijs en ik op zoek gegaan naar schoenen. (het was echt! nodig) Matthijs slaagde leuk. Ik helaas helemaal niet, rot maat 42. Daarna kreeg ik een telefoontje van mijn collega die vertelde dat een van de oud bewoners erg ziek was en opgenomen in het ziekenhuis. Vrijdag kwam toen het telefoontje dat hij was overleden.
Je hecht aan de kinderen waar je mee samen werkt. Je maakt heel wat leuke dingen mee maar ook de narigheid, dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Het is de eerste “bewoner” die overlijd in mijn nog korte cariere als SPHer. Het is natuurlijk te verwachten dat je daar mee te maken krijgt. Er zijn bepaalde rot handicaps waarmee je nu eenmaal niet oud wordt. Helaas maakt het niet uit als je dat weet, het komt toch altijd te vroeg, zeker bij die jonge jongens. Ik ga waarschijnlijk wel naar de begravenis volgende week, en zo zal het ook de week zijn van mijn eerste werkdag. Voor en tegenspoed op de schakel. Ach ja zo is het leven
Groeten jose
1 comment:
José!!! Wat fijn dat je zo snel al veel reactie krijgt voor werk!!! Leuk....!!! en dat je zo zit te poppelen om te gaan werken.... fijn hoor!!!! (fijn gevoel is dat....). Ben heel blij voor je.
Groetjes
Carme
Post a Comment