Twee weken Henumont, BE (deel 1)

Het is weer die tijd van het jaar,… vakantie tijd. De voorpret begon echter al maanden eerder toen we het internet afspeurde naar een leuk huisje voor ons twee ergens in België. Je speurt er altijd honderden af om bij die ene mooiste uit te komen.

Voor ons was dat het huisje in Henumont in de “Franse” Ardenne vlak bij Stavelot en Malmedy (geboekt via belvila.nl). De beschrijving gaf mooie uitzichten, dicht bij dorpjes en te midden van een wandel en mooi fiets gebied, wat wil je nog meer. Vanaf een maand voor vertrek begin ik altijd in de gaten te houden wat de temperatuur daar zoal doet. Niet veel best helaas, maar dat gaf niet want wij gingen er pas later heen. Alleen naarmate de datum dichterbij kwam ging de temperatuur omlaag in plaats van omhoog. Maar daar had/heeft heel Europa mee te maken op wat zuidelijke landen na. Net voor we vertrokken beloofde de weerman dan toch nog tropische temperaturen. Natuurlijk net op de dag dat je gaat rijden.

We mochten tussen 3 en 6 aankomen. Door wat vakantie files, lekker relaxed rijden en een bakkie koffie kwamen we om half 6 aan. We vonden het huisje snel. Ik had het al op goolge earth gezien vanuit de lucht. Echter geen verhuurder?? Hmmm dan maar het nummer bellen op de papieren. Geen gehoor??? En zo te horen afgesloten…

Na een rondje gelopen te hebben bleek er een bordje aan de voorkant te staan waarop een ander telefoonnummer geschreven stond. Matthijs kon meteen zijn wat verloren gegane kennis van Frans ophalen want de man aan de andere kant kon geen andere taal???? En dat in een drietaligland (nl/fr/de). Rare lui die belgen ;) maar daar later nog veel meer over.

We bleken te moeten aankloppen bij de grote villa die net achter het huisje lag. We belden aan… geen gehoor. Dit begon mooi te worden. We belde weer…en weer… en weer… maar geen gehoor. Dan maar weer het nummer bellen. Maar hoe leg je in het Frans uit dat er niemand open doet? Matthijs wist het in elk geval heel creatief op te lossen. Geen twee minuten later deed een alleraardigste vrouw voor ons open en excuseerde zich. “Ze was bezig aan de andere kant van de tuin” zei ze du jardin dat kreeg ik mee ach joh als we maar wel naar binnen mogen. We konden meteen mee naar het huisje en zo startte we onze vakantie. 

Na uitgepakt te hebben en te hebben gegeten zijn we de omgeving wat gaan verkennen. De weg naar ons huisje was al een aardige beproeving geweest voor de auto. Echt flink stijl omhoog (denk 12%) zodat je moest terugschakelen naar z’n twee om enigszins vooruit te komen. Het huisje zelf lag op de top van de heuvel op 550m hoogte. Om ons huisje heen was een grootte haag van bomen waardoor we de weg niet zagen. Maar als we achter ons huisje omhoog gingen dan konden we heerlijk in de tuin zitten met uitkijk over de vallei met prachtige wolken luchten. Wat ons wel het meest overweldigde was de stilte die er heerste. Je hoorde de vleugels van de vogels slaan wanneer ze voorbij kwamen. Zo stil is het in het Rijswijkse toch niet.

Toen we een rondje buiten de haag liepen, langs die enige weg die er was, kwamen we door het 10 huizen tellend dorpje. We hadden gelukt want de mooie dag sloot zich af met een prachtige zonsondergang met geel strijklicht waar wij natuurlijk op los fotografeerde. Hieronder wat van het resultaat.  

S’ avonds koelde het flink af en kropen we samen in het heerlijke bed onder de dikke deken. Dit gaat een mooie vakantie worden… de rest volgt…
Jose (en matthijs)