Twee weken Henumont, BE (deel 2)

We hebben de eerste nacht werkelijk heerlijk geslapen. De temperatuur daalde in de nacht tot 7 graden, erg koud maar perfect voor het heerlijke dikke dekbed waar we onder lagen. Als eerst stond op het programma om Stavelot te ontdekken.
Stavelot is een karakteristiek dorpje met een hele grote abdij en een dorpskern met panden uit de 16/17^e eeuw. Na een wandeling door het dropje streken we neer bij de bakker op het terras. Zo goed als mogelijk probeerde ik een koffie met melk te bestellen (niet met slagroom) dus eerst maar proberen met een latte macciato, een vragende blik van de ober verraadde dat hij er nog nooit van gehoord had. Een… cappuccino avec lait? Nee hadden ze ook niet… dan maar een cafe au lait. Ook nu nog keek hij me vragend aan maar ik kreeg keurig een kopje koffie met een kannetje koude melk (ook niet zoals het hoort maar goed) Taarten bakken konden ze hier gelukkig wel, want die was werkelijk voortreffelijk! De eerste dag deden we niet veel meer dan lezen en wat wandelen omdat het ook afwisselend regende en erg fris was.

De volgende dag was de temperatuur aardig wat gestegen en zijn we op weg gegaan naar het pottenbakkersfeest, met de fietsen achterop de auto. Na een mooie rit binnendoor kwamen we in het “feestdrop” aan. Drie stands en een verlaten podium bleek het “feest” te zijn. Dan is het heerlijk dat je de fietsen mee kunt nemen. We besloten dan ook de omgeving te verkennen. We reden langs schilderachtige boeren dropjes, slingerende weggetjes met prachtige vergezichten het dal in of op (afhankelijk van waar we ons bevonden) We kwamen nog een professionele wielrenwedstrijd tegen, alsof we in de tour de france waren beland.

Iedereen stond langs de weg waar in 3 minuten het hele zwikkie langs vloog en in de verte verdween. Inmiddels waren we echter aardig de weg kwijt en de auto kaart die we bij ons hadden was niet bepaald gedetailleerd genoeg om onze weg te kunnen vinden. We fietsten wat door, kozen weer een weg omhoog en die kwam weer uit op bekend terrein. Door op de gok te rijden kom je veel bijzondere pllekjes tegen die je normaal niet ziet. Al met al een mooie fiets dag.

Een andere dag hebben we mountainbikes gehuurd in Malmedy. Om 9 uur in de ochtend stonden we voor de verhuur op een mooie zonnige dag. We hebben totaal 2 tochten gemaakt die aangegeven staan met bordjes. Maar een goed Belgisch gebruik is dat een deel de verkeerde kant op geplaats is, ze ontbreken volledig of veranderd het bordje ineens in een andere route??? Heel,… hoe zal ik het zeggen… “Belgisch”. Na een tijdje verbaast je niks meer. Het begon meteen al na de eerste 500 meter het bordje wees duidelijk naar links, maar links was alleen een graspad het weiland in. We volgde het een stukje om te zien dat dit echt niet goed kon zijn. We reden maar weer terug en inderdaad. Na weer de weg vervolgd te hebben kwam na 1 km het volgende bordje dat we goed zaten. Al snel dook de route het bos in. We reden langs een snel stromend beekje, een steengroeve waar we langs het grote graafmateriaal moesten en veel steile klimmetjes.

We lunchte onderweg en raakte nog regelmatig de weg kwijt. Het laatste deel van de routen moesten we naar het dorpje ‘Mont’. Mont zoals de naam al zegt “berg” deed zijn naam eer aan. Een hele steile klim waar maar geen eind aan kwam. We maakten er een sport van om niet af te stappen, maar zelfs op de allerlaagste versnelling kwamen we maar traag omhoog.

Na 30 minuten klimmen ruste we boven vol trots uit en aten wat. Net toen we weg wilde rijden begon het gedonder. Mijn band bleek zacht. We hadden gelukkig pomp en plakspullen mee. Maar na een kilometer verder gereden te zijn bleek mijn band toch echt lek, plakken dus. Daarna reden we op een mooi zandpad met zo bleek achteraf stekelbosjes er naast. Nu ging Matthijs lek. Hij had het geluk een band te hebben waar een blauw goedje in zat zodat het lek zichzelf dichtte. Maar we haalde wel 4 grote doornen uit zijn wiel. We konden onze weg vervolgen.

Om 15.00 gingen we weer richting Malmedy. We hadden besloten maar niet verder te gaan het bos in. Dat bleek een heel goede beslissing want na nog geen kilometer kreeg ik ineens een klapband.

Ai,.. dat werd lopen want die was niet meer te plakken. We waren ter hoogte van de steengroeve en moesten nog een uur teruglopen. Er zat niks anders op…
Toen Matthijs die nog kon fietsen ook weer een lekke band kreeg die dit keer niet door het blauwe spul gefikst kon worden, hadden we het wel gehad. Vermoeid, vies van de modder, maar zeer voldaan van de mooie tocht die dag kwamen we weer terug bij het huisje en hebben die nacht heel diep geslapen. 

 Jose en Matthijs