Een ondersteuningsgroep voor mensen met een beperking is een bijeenkomst die georganiseerd wordt op een woonlocatie. De bewoners van een woonlocatie komen eens per maand bij elkaar om te praten over de vergelijkbare problemen die zij tegen komen in het dagelijkse leven en zij krijgen tegelijkertijd informatie over het betreffende probleem. Door met elkaar te praten over de problemen wordt informatie uitgewisseld leren bewoners van een woonvorm dat zij niet alleen zijn en leren zij omgaan met de problemen. Daarnaast is uit mijn onderzoek gebleken dat wanneer je regelmatig deze bijeenkomsten organiseert voor bewoners elkaar beter leren kennen en meer met elkaar in contact komen. Ik heb dit het stimuleren van het interne netwerk genoemd. Maar wanneer je informatie aan mensen met een beperking gaat overdragen moet je met een hoop aanpassingen maken aan de manier waarop je de informatie geeft en het gesprek moet sturen. Hiervoor heb ik een methode ontwikkeld om na te gaan welke aanpassingen nodig zijn tijdens zo’n bijeenkomst zodat deelnemers succesvol kunnen meedoen.
Door deze analyse kon ook geconcludeerd worden dat mensen met een lichte of matige verstandelijke beperking, mensen met een lichamelijke en eventueel bijkomende psychische stoornis succesvol kunnen deelnemen aan een bijeenkomst.
Zoals ook wel uit dit verhaal blijkt is dit een ingewikkeld onderzoeksproces geweest dat een verslag opleverde van 130 pagina’s. Daarom heb ik ook een product verslag gemaakt waarin in slechts 18 pagina’s is beschreven wat de methode inhoudt. Hieronder zijn de links van beide verslagen voor geïnteresseerde
Onderzoeksverslag: http://dl.dropbox.com/u/33033092/school%20sph%20duaal/4e%20jaar%20scriptie%20jaar/afstudeer%20onderzoek/DEFINITIEVE%20VERSLAGEN/Ondersteuningsgroep%20voor%20mensen%20met%20een%20beperking%2C%20scriptie%20onderzoeksraport%20van%20Jose%20Kroezen.pdf
Productverslag: http://dl.dropbox.com/u/33033092/school%20sph%20duaal/4e%20jaar%20scriptie%20jaar/afstudeer%20onderzoek/DEFINITIEVE%20VERSLAGEN/Ondersteuningsgroep%20voor%20mensen%20met%20een%20beperking%2C%20scriptie%20productverslag%20van%20Jose%20Kroezen.pdf
Tot op de laatste dag heb ik tot 10 uur s’ avonds moeten werken om alles op tijd af te krijgen. Op maandag 9 uur vroeg stond ik voor de deur bij de drukker met dit als resultaat:
Na drie weken kregen we het cijfer gehad van het onderzoeksverslag. En ik was daar niet zo blij mee. Een 7. Op zich een goed cijfer maar ik had een compleet nieuwe methode ontwikkeld en kreeg bijvoorbeeld als feedback dat ik niet innovatief zou zijn??? En dat het veel te groot was. Oké ik was dan wel 2 keer over de toegestane limiet heen gegaan qua grootte, maar ik had gegokt dat het niet zou uitmaken als ik met een compleet nieuwe methode zou komen die direct inzetbaar is in de praktijk. Helaas dat had ik mis gegokt. Ik heb nog overwogen om naar de examencommissie te gaan maar dat zou voor de presentatie plaats moeten vinden en dat leek me niet zo goed plan omdat ik mijn beoordelaars dan moest aanspreken op het feit dat ze niet goed hadden beoordeeld. Ik besloot om stinkend mijn best te doen en ze een poepie te laten ruiken met mijn presentatie. Nou das gelukt!! Ik heb een nieuwe vorm van presenteren gebruikt genaamd PREZI. Ik kan het iedereen aanraden omdat het een meer visuele vorm van presenteren is dan PowerPoint.
Hier de link van mijn presentatie:
Ik had twee weken gewerkt aan het maken er van, vooral de tekst. Honderden keren verschoof ik informatie, kortte het in, veranderede de woorden en ga zo maar door. Daarna volgde een weekend met alleen maar oefenen oefenen oefenen. Matthijs was een weekendje van huis zodat ik het rijk alleen had en zo vaak overnieuw kon beginnen als ik maar wilde. Dit moest! Perfect gaan.
Dit waren de toeschouwers toen ik oefenden in mijn eentje :)
En het ging perfect. Ik moest maandag middag om 15.15. Ik geloof dat iedereen die ik kende op dat moment in gedachte bij me was. Bloed nerveus zette ik een half uur van te voren alle apparatuur klaar Ik wist alle tekst uit mijn hoofd en was ERG benieuwd hoe Prezi zou vallen bij de beoordelaars. Maar het liep als een trein. Ik haperde niet een keer en stond daar met een zelfverzekerde houding. Ik ging ze een poepie laten ruiken! Ik zag ook wel dat het goed aankwam want ik zag alleen goedkeurde knikjes en een onderdrukte glimlach bij de beoordelaars. Dan moet je nog 10 minuten op de gang zitten en wachten op je cijfer. Het werd een 9!!!!! Het hoogste cijfer dat jaar voor een presentatie.Ik geloof dat ik een dag later kreeg het cijfer terug kreeg van de toets die ik opnieuw had gedaan. Een 7.1. Ik was dus ook nog cum laude…
Ik werd door alle leraren gefeliciteerd, tjee cum laude! Nou nou. Tot ik op de donderdag voor mijn diploma uitreiking (de maandag er op) een mailtje kreeg van een lerares dat ik niet cum laude was geslaagd omdat ik een deelcijfer onder een 7 had. Ik las het mailtje nog een keer… het stond er echt. Een golf van teleurstelling en verwarring tegelijk ging door mij heen. Hoe kon dit nu. Ik had in januari nog heel specifiek nagevraagd wat ik moest doen om cum laude te slagen en had dat gedaan. Nu kreeg ik te horen dat het allemaal anders zat. Ik ging meteen aan de slag met het schijven van mailtjes aan de betrokken leraren. Maar zoals vaker het geval was, veel van de leraren zijn vrij op vrijdag en nemen donderdag namiddag ook lekker vrij. Niemand te bereiken dus tot maandag van mijn diploma uitrijking. Er bleek nog wel een persoon op de studenten administratie aanwezig. Deze persoon vroeg ik het na te gaan en die kwam met de derde afwijkende beschrijving die ik had gehad voor het behalen van cum laude. Voor het weekend zou ik niks meer voor elkaar krijgen en besloot samen met Matthijs alles in juridische termen op de mail te zetten in de hoop dat er maandag wat gedaan zou gaan worden. En we gingen een weekendje kamperen met vrienden.
Maandag was natuurlijk zo ie zo een drukke dag. De uitreiking, mensen met lunch en diner in huis en alles moest nog geregeld worden. Ik had dan ook weinig zin om weer zelf er achter aan te gaan. Maar om 10 uur s’ ochtends werd ik gebeld door de leraar die mij een half jaar geleden ook had verteld wat ik moest doen om cum laude te slagen. Hij bracht heel goed nieuws. Hij had een hoop moeite gedaan maar het bleek dat de eerste versie voor het slagen van cum laude toch uiteindelijk de juiste was. Ik hoefde me geen zorgen te maken alles kwam in orde. Dol blij vertelde ik het tegen alle familie die kwam voor de uitrijking. Stralend gingen we met z’n alle op weg naar de Haagse hogeschool.
Familie en vrienden in de banken en wij – de leerlingen op de onderste rij luisterend naar de verhalen die verteld werden over de uitzonderlijk prestatie die we allemaal hadden neer gezet. Op de helft werd er omgeroepen “en dan nu twee leerlingen die BIJNA, cum laude geslaagd zijn maar NET niet. Opnieuw zonk mijn hart in mijn schoenen en wist ik het meteen. Dit was ook voor mij bedoelt, want ik was de enige met een ander uit de klas die kans maakte op cum laude. Niks het komt wel goed… Dus net niet cum laude.
Toen de ceremonie was afgelopen ben ik meteen naar de leraressen gelopen met de vraag wat is dit nu weer…????!!!!! Ze wisten niet dat ik gebeld was, ze moesten eerst het computer programma aanpassen voordat ik cum laude kon slagen maar ik was wel cum laude geslaagd maar dat zou later komen. Wat een ongelofelijke blunder dat ze dat niet even zeiden op de uitreiking in plaats van de constante herinnering dat het niet gelukt was. Even later kwam de leraar aangelopen die me had gebeld. Ook hij viel stijl achter over van verbazing en beloofde me er werk van te maken. De rest van de dag hebben we er gewoon van genoten, cum laude of niet. Het was me gelukt om de SPH opleiding met veel succes (en plezier) af te ronden en dat was tenslotte het belangrijkste!
No comments:
Post a Comment