De telefoon.

Het is avond, hij gaat over, geen idee wie er nu zou moeten bellen. Ik krijg een bericht zoals je dat altijd krijgt, maar ik bedenk me die avond wat een impact een telefoon wel niet heeft in je leven. Het is gewoon een stuk plastic, mijne is zwart met grijs. En hij heeft wat verschillende knopjes en een schermpje, vrij simpel ding. Maar het is eigenlijk toch veel meer dan dat.

 

In afwachting zijn en staren naar je telefoon in de hoop dat je gebeld gaat worden zoals afgesproken. Ontroerd worden door wat je zojuist wordt verteld via dezelfde lijn. Of zenuwachtig ijsberend door de kamer met de telefoon in je hand totdat je wordt doorverboden om dat ene mooie hotel te reserveren. Giechelend met je partner aan de andere kant van de lijn zeggend dat hij eerst moet ophangen. En de vervelende verkoper die je veel makkelijker kan afpoeieren omdat je hem toch niet ziet. Nee een telefoon heeft bijna magische effecten op een mens.

 

Het is de brenger van het nieuws. Soms heel fijn en vertrouwd maar soms is het ook de boodschapper van onheil. Er gaat zo veel emoties door die plastic gaatjes. Hoop, kracht, fijne en verdrietige gevoelens. Raar eigenlijk het is maar gewoon een plastic ding. Ik realiseerde me dat mijn telefoon mij eigenlijk wel heel veel steun heeft gegeven in de afgelopen jaren en ik hoop dat hij deze functie ook nog wel even zal volhouden, samen met de ander aan de andere kant van de lijn… We keep in touch.

Liefs José