Ik zit nu bij de gate te wachten. Er is net omgeroepen dat we minimaal een uur vertraging hebben. De stewardess had wel gekeken of we onze connectie zouden halen, dat zou wel moeten lukken. (dat hoop ik dan maar) Ik heb nog niet eerder gehad dat we dikke vertraging hadden. Ik ben benieuwd hoe hard ik moet gaan rennen straks. Naaste me zitten twee andere Nederlanders die ook de zelfde vlucht gaan maken. Het meisje is bloednerveus en bang de volgende vlucht te missen, dus als zij nu voor mij stressed dan hoef ik het niet te doen ;) Dus wat was er nog gebeurt de laatste dagen…
Ik heb vooral veel huiswerk gemaakt. En heb alles kunnen doen wat ik had geplant met huiswerk. Zelfs nog een beetje meer. In de ochtend ging ik steeds aan mijn huiswerk. tot de lunch. Om daarna op de fiets te springen en een leuk rondje te maken. Wat vooral grappig is om zien is dat er overal Halloween thema’s hangen staan en liggen. Het wordt gevierd op 31 oktober. We dachten eerst dat het een feest voor kinderen was, zoiets als 11 november sinten maarten, maar niks blijkt minder waar. Bijna alle restaurants houden een costume contest. Nu voorafgaande aan Halloween kun je dus overal de meest gekken kostuums kopen. Van sexy poezenpakjes tot maskers waar grote gapende wonden zichtbaar zijn. Je kunt ook geen huis langs fietsen of er staat een pompoen op de stoep of er hangt een spook of spin. Het lijkt een soort carnaval te zijn. Jammer dat ik het niet meer meemaak, misschien dat matthijs nog verkleed intenties heeft? Ik hou jullie op de hoogte.
Verder hebben we gegeten met de professor en zijn familie. Het was leuk om hen ook te ontmoeten. Zij komen uit Duitsland en wonen als geruime tijd in Boulder. Van hen kregen we dan ook weer wat interessante tips om te doen. Maar ja dat moet wachten tot de volgende keer. Nu eerste mijn vlucht zien te halen en nog 2 uur hier op de luchthaven van Denver wachten tot het zo ver is.------------------------------------------------------------------ later ------------
Ik heb gelukkig de volgende vlucht gehaald. We zijn met twee uur vertraging geland. Het was kantje boord. Ik heb me rot moeten rennen naar de gate. Daar begonnen ze net met boarden. Tijd om te eten was er niet meer, maar kon nog wel mijn zeer onmisbare fles water kopen. Je krijgt altijd zo’n droge keel in het vliegtuig. En ach er is ook een maaltijd op de vlucht maar die blijkt exact de zelfde te zijn als de vorige keer. Net als de films en spelletjes. Nu maar hopen op mijn derde vlucht dat ze het menu aanpassen. Wat een luxe probleem haha. Ik ben inmiddels net een paar dagen thuis en moet nu hard aan de slag gaan met mijn tentamens voor het eerste blok. Over twee weken moet alles af zijn. Wish me luck…
Groeten jose
Groeten jose
English:
I was sitting at the airport in Denver for over two hours. We had a terrible delay. I just made the connection with my next flight to the Netherlands. But I came back safe.
The remaining days in Boulder I have done lots of homework. Within two weeks I have an exam period and three test to make. So the heat is on. Now I am back home again and, sleeping of my jetleg, going to school and making more homework, what a life…Jose
The remaining days in Boulder I have done lots of homework. Within two weeks I have an exam period and three test to make. So the heat is on. Now I am back home again and, sleeping of my jetleg, going to school and making more homework, what a life…Jose
We hebben heel veel geluk met het weer. Het was rond de 20 graden met strak blauwe luchten. Maar hoe hoger we kwamen hoe kouder het werd. We zijn via berg weggetjes naar Leadville gereden. Dit is een klein plaatsje op 2 mile hoog. 
De rit was werkelijk prachtig. We reden tussen de hoge toppen in de sneeuw,dan weer kwamen we langs een klein meertje, open vlaktes waar je enorm ver kon kijken. Echt prachtig! Onderweg hebben we al veel mooie foto’s gemaakt. Eenmaal in Leadville moesten we een plek vinden om te overnachten. In een boekje van Colorado hadden we al een paar leuke B&B's gezien. Helaas bleken alle drie vol of dicht te zijn. Dus hadden we een hotelletje genomen langs een weg. (was ook prima)Na ingecheckt te zijn, zijn we naar een meertje gereden en hebben daar een hele mooie wandeling gemaakt langs het water. 
Het stadje zelf was een oud mining dorpje. Er was een echte saloon en allemaal kleine aparte winkeltjes. Overal waar je keek kon je de besneeuwde bergtoppen zien. 
S' avonds gingen we op zoek naar een restaurant. In de saloon wisten ze ons te vertellen waar een leuk restaurantje was. Het was een oud gebouw met idemdito interieur. Toen we de menukaart kregen moesten we wel even lachen. 
Het menu bestond uit de keuze van zondag tot donderdag uit file mignon dan kon je kiezen uit 4 hoeveelheden vlees en op vrijdag en zaterdag was het prime rib met 4 verschillende hoeveelheden. Iedereen kreeg dus het zelfde alleen de hoeveelheid vlees veranderde. Echt heel grappig. 
Matthijs heeft als een echte Amerikaan gekozen voor de 16 ounce ongeveer 450 gr! vlees. ik had de 12 ounce. Wat een hoop vlees zeg. Het smaakte heerlijk, en voelde ons even echte Amerikanen. (Maar hebben niet alles opgegeten hoor!) We hebben met dikke winterjassen aan en handschoenen nog even een rondje door het dorp gemaakt om er vervolgens lekker in ons king bed te kruipen (echt enorm groot bed) De volgende dag hadden we een ontbijt met zelfgemaakte wafels. bagels en thee natuurlijk. Om half 10 zaten we weer in de auto. 
Vandaag was dan het plan om via de independence pass (de hoogste snelweg in Amerika) naar Aspen (het upperclass dorpje) te rijden. Ook nu weer zijn we onderweg om de 15 minuten gestopt om foto’s te maken. We reden via smalle paadjes met haarspelt bochten helemaal door de bergen omhoog. 
De independence pass brengt je op het hoogst mogelijke punt letterlijk op een berg. Overal lag sneeuw en sommige mensen waren daar gestopt om te gaan snowboarden. Toen ging de weg weer omlaag naar Aspen. We hadden gelezen dat dit dorp een soort wassenaar is waar allemaal rijke mensen wonen. Eenmaal daar aangekomen was er niks van allure te bespeuren. Veel oude winkeltjes en afgeblakerd verf bij huizen. Wat wel mooi was is dat het dorp zijn naam heeft te danken aan Aspen tree's dat zijn berkenbomen. 
In de herfst kleuren alle blaadjes geel. Aan onze kant van de bergen (bij Boulder) waren vanwege de kou de afgelopen dagen alle blaadjes al verdwenen maar hier kleurde een groot deel nog geel. Echt prachtig. We gingen op zoek naar een restaurantje om te lunchen maar vonden niets wat open was? Toen hebben we maar bij de supermarkt bij de salade bar een salade samengesteld. We hadden beide even geen zin meer in vlees. Ik had in het boekje gelezen dat je met de auto naar een meertje kon rijden waar je uitzicht had op de Maroon bells (bergen), dat hebben we dan ook in de middag gedaan. De weg er naartoe was maar 30 minuten maar wat een uitzicht! Eenmaal bij het meertje aangekomen vielen onze monden open van verbazing. Het was werkelijk de mooiste plek die ik ooit heb bezocht. 
De zon schitterde in het water. De Aspentrees kleurde hier en daar geel, en voor je keek je op tegen de imposante Maroon bells die bedenkt waren met sneeuw. Ik kan niet anders zeggen dan WOW. We waren er helemaal stil van. Al fotograverend zijn we toen een rondje rond het meer gaan lopen. Om half 3 moesten we weer gaan terug rijden wat we moesten nog best een eind. 
Onderweg hebben we nog wat stops gemaakt voor foto’s, maar uiteindelijk kwamen we weer op de highway op weg terug naar Boulder. Om 7 uur waren we weer thuis. We hebben samen echt genoten en het voelde alsof we een hele week zijn weggeweest.
Het uitzicht in de bus was prachtig. De zon ging langzaam onder achter de bergen, waar alles ondertussen rood kleurde. Amerika is zoooo anders als europa. Zo veel uitgestrekter zo veel meer ruimte met niks, maar dan achter de horizon doemen de wolkenkrabbers van Denver op en rijdt je op de 4 baans snelweg met grote trucks om je heen. Het blijft bijzonder! Eenmaal in Boulder aangekomen moest ik nog overstappen op een andere bus die mij voor de deur zou afzetten. Om half 7 savonds (in NL half 3 s’ nachts) was ik uiteindelijk op smily court. Matthijs hoorde me al en kwam meteen naar beneden. O wat heerlijk om elkaar weer in de armen te vallen. Hem te zien, te knuffelen en te ruiken, wat heb ik dat gemist… Heerlijk, 10 dagen weer even verenigd met mijn beste maatje. Groeten José
Daar ga ik weer,… ik laat het stormige Nederland voor even achter me en vertrek de 13e om 10.50 vanaf Schiphol naar Boulder. Ik blijf maar 10 dagen deze keer en heb er al weken naar uit gekeken. Ik vlieg weer de zelfde route via Minneapolis (totaal reistijd ±22 uur). Het is nu 6 weken geleden dat matthijs en ik afscheid namen van elkaar. Het is dus de hoogste tijd om elkaar weer even in de armen te vallen.
Niet dat het niet leuk is hoor alleen. Ik heb namelijk inmiddels mijn auto ook al zo’n 5 weken in mijn bezit. Ik tuf er zodra ik kan een eind mee naar vriendinnen, bruiloften, familie weekenden, ouders en vrienden. Er staan inmiddels al 1700 km op de teller. Ik heb er ook een sport van gemaakt om zo zuinig mogelijk te rijden. Tot nu toe rijd hij 1.20. Niet slecht voor een nieuwe auto. Dus als je een blauw gevaarte voorbij ziet kruipen op de snelweg dan ben ik dat hahaha. Ik rijd zo rond de 90/95 op de snelweg, eerst om de motor in te rijden nu om benzine te sparen. En het werkt.
