Het was dan eindelijk zo ver. Het einde van het half jaar zit er op. Eigenlijk van het jaar. Want er ging ook nog wel een half jaar aan planning en geregel aan vooraf. Zo kijk je er tegen op en zo is het al weer voorbij. Ik realiseerde me dit de dag voor matthijs zijn aankomst. Er eindigt ineens een intensieve periode met veranderingen, opeens wordt alles weer “normaal”. Gek hoor…
Het begin van het einde begon op Kerstnacht. Ik heb mijzelf toen met een doos chocola en zakdoeken, op de bank ingegraven, met robbert ten brink op de buis. Heerlijk al die romantische beelden van geliefde die elkaar weer zouden ontmoeten. Dit maakte natuurlijk dat ik haast niet kon slapen omdat ik de volgende ochtend mijn eigen robbert ten brink momentje zou beleven op Schiphol. Er werd nog bijna roet in het eten gegooid omdat het zo erg sneeuwde die ochtend. Eigenwijs als ik ben, ben ik toch om 6 uur s’ ochtends naar Schiphol vertrokken. Ik deed er een anderhalf uur extra over, maar ik was precies op tijd om te zien op het bord dat matthijs geland was. Het duurde nog even voordat die schuifdeuren open gingen. Ik werd steeds zenuwachtiger. Elke persoon die door de deur kwam werd hoopvol aangekeken, helaas,...
maar dan, daar was hij dan toch. Zo fijn om elkaar weer in de armen te vallen en samen te zijn! Beide verlieten we Schiphol voorlopig voor de laatste keer met een BIG smile, en stapte we in mijn blauwe trots op weg naar Rijswijk.
Eerste kerstdag ben ik s’avonds naar mijn broertje en zijn vriendin geweest. Daar was de hele familie uitgenodigd voor een uitgebreid en zeer lekker! kerstdiner. Tweede kerstdag hebben we lekker samen doorgebracht. Inmiddels heb ik ook al een paar dagen moeten werken en zijn we alle familie langs geweest.
Op dit moment zitten we klaar om het nieuwe jaar in te luiden. Zo als elk jaar denk ik na over wat er afgelopen jaar allemaal is gebeurt en probeer te voorspellen wat er komen gaat. Vorig jaar wisten we nog niet eens dat matthijs een halfjaar weg zou moeten gaan. En nu is het al weer voorbij. Ik ben benieuwd wat het komend jaar voor ons in petto heeft. Hopelijk geen nieuwe al te spannende grapjes. Doe mij maar even een rustig jaartje graag. :) Voor ieder ander in elk geval ook een goed uiteinde toegewenst en tot volgend jaar,…
Groeten José
Het begin van het einde begon op Kerstnacht. Ik heb mijzelf toen met een doos chocola en zakdoeken, op de bank ingegraven, met robbert ten brink op de buis. Heerlijk al die romantische beelden van geliefde die elkaar weer zouden ontmoeten. Dit maakte natuurlijk dat ik haast niet kon slapen omdat ik de volgende ochtend mijn eigen robbert ten brink momentje zou beleven op Schiphol. Er werd nog bijna roet in het eten gegooid omdat het zo erg sneeuwde die ochtend. Eigenwijs als ik ben, ben ik toch om 6 uur s’ ochtends naar Schiphol vertrokken. Ik deed er een anderhalf uur extra over, maar ik was precies op tijd om te zien op het bord dat matthijs geland was. Het duurde nog even voordat die schuifdeuren open gingen. Ik werd steeds zenuwachtiger. Elke persoon die door de deur kwam werd hoopvol aangekeken, helaas,...maar dan, daar was hij dan toch. Zo fijn om elkaar weer in de armen te vallen en samen te zijn! Beide verlieten we Schiphol voorlopig voor de laatste keer met een BIG smile, en stapte we in mijn blauwe trots op weg naar Rijswijk.Eerste kerstdag ben ik s’avonds naar mijn broertje en zijn vriendin geweest. Daar was de hele familie uitgenodigd voor een uitgebreid en zeer lekker! kerstdiner. Tweede kerstdag hebben we lekker samen doorgebracht. Inmiddels heb ik ook al een paar dagen moeten werken en zijn we alle familie langs geweest.
Op dit moment zitten we klaar om het nieuwe jaar in te luiden. Zo als elk jaar denk ik na over wat er afgelopen jaar allemaal is gebeurt en probeer te voorspellen wat er komen gaat. Vorig jaar wisten we nog niet eens dat matthijs een halfjaar weg zou moeten gaan. En nu is het al weer voorbij. Ik ben benieuwd wat het komend jaar voor ons in petto heeft. Hopelijk geen nieuwe al te spannende grapjes. Doe mij maar even een rustig jaartje graag. :) Voor ieder ander in elk geval ook een goed uiteinde toegewenst en tot volgend jaar,…Groeten José
Om je een idee te geven wat er in zit:
Dat mooie tafereel is alleen wel wat minder welkom als je s’ ochtends om 7 uur de weg op moet voor je ochtenddienst. Eerst een dik pak sneeuw van de auto verwijderen om vervolgens glibberend de wegen te trotseren. Maar eenmaal op het werk was ik ook nog niet veilig. Ik moest nog de weg op naar twee cliënten in het volgende dorp. In plaats van de 7 gebruikelijke minuten van de rit deed ik er dit keer 1,5 uur over. Ik hoor je al denken hoe kan dat nou? Ik moest twee keer gered worden omdat ik volledig vast was gelopen. Ik was in een kuil gegleden en mijn blauwe trots wilde er niet meer uit. Er moesten drie sterke mannen aan te pas komen om me er uit te krijgen. Daarna nog een keer vast gezeten maar na de tip “zet ‘m in z’n 2” kwam ik los, en kon mijn weg weer vervolgen. Ik moet zeggen is was blij toen ik weer heelhuids voor de deur van thuis parkeerde. De komende dagen heb ik lekker vrij en kan ik weer zingend achter het raam plaats nemen,…
Maar ja bij dit mooie winter plaatje mist nog iets,…Matthijs
Het is ook een fijn land om te zijn, en groot, vooral heel groot. De mensen zijn vriendelijk en maken graag praatjes met elkaar. En hier in Boulder waren de bergen prachtig en het weer altijd goed. Dat ga ik wel missen. Ik kan je dan ook zeker adviseren om hier een keer naar toe te gaan op vakantie.
Maar wij hebben het nu wel weer gezien na 6 maanden. Alle wandelingen zijn gemaakt, fietstochten afgelegd en slopes (skihellingen) bedwongen. Ik heb alle koffie tentjes geprobeerd, veel sushi gesnoept en stiekem best genoten van een hamburger op z’n tijd. Nu rest mij alleen nog een vlucht en hereniging met mijn geliefde huisdier. Hij is ook vast blij dat hij niet meer in z’n hokje gepropt hoeft te worden om weer verplicht te logeren. Volgens mijn ouders (waar hij nu is) vind hij het maar niks. Ik ben ook best benieuwd hoe het voor Seamore zal zijn al matthijs straks weer thuis komt. Maar eerst bijkomen van een jetlag, de kerstboom optuigen en lekker binnen op de bank met een chocomel kruipen. Tot snel allemaal… en tot ziens Amerika
Thanxgiving viel op een donderdag en de rest van de week was de universiteit dicht dus hebben we er een leuk weekend van gemaakt. Vrijdag zijn we met de bus naar Denver geweest. Het was Black Friday, de shopping dag van het jaar. Omdat de winkels allemaal buiten denver zitten in grote mall’s merkte we er weinig van. Gelukkig merkte des te meer van het heerlijke weer. Het was 21 graden! en zonnig. We zijn met een ijsje in het park beland en hebben daar heerlijk van het zonnetje genoten. Zaterdag hebben we lekker relaxed, om zondag extra fit te zijn.
Wij zijn zondag vroeg opgestaan (om 6.45) om 8.00 waren we al bepakt en bezakt bij het busstation. De bus bracht ons naar het skigebied Eldorado. De rit van 45 min, er naar toe, was al een feestje. Over smalle bergpassen met veel sneeuw. Eenmaal daar zijn we meteen doorgegaan naar de verhuur. Daar kregen we beide een snowboard en schoenen. We kleedde ons snel om en stonde om half 10 op de piste. Ik moet bekennen het is al weer even geleden dat ik op een snowboard heb gestaan. Het rottige is ook dat je eerst omhoog moet met de lift, en zoals alle snowboarders wel weten is een liftje een ramp voor snowboarders. Zo’n lekker steile uitstap op het einde. Ik wist zonder mijzelf belachelijk te maken uit de lift te komen. Met toch wel wat zenuwen bond ik mijn ander voet onder en was het tijd voor de eerste meters. 
Om 3 uur vond ik het wel welletjes, we zijn nog een keer van de groene baan gegaan maar ik had zin in warme chocola. Matthijs ging nog tot 4 uur door. Dan stopt alles. Om half 5 zaten we beide met rode konen in de bus terug naar Boulder. Heerlijk, wat is wintersport toch verslavend leuk. Maandag moest er wel weer gewerkt worden. Beide stonden we op met spierpijn. We leken wel twee oudjes met overal blauwe plekken en bulten. Tja je moet er wat voor over hebben. Dinsdag (vandaag) gaan we naar een concert maar daar later meer over… Het weer heerlijk om hier te zijn.
Als ik ter proef mijn tas inpak blijkt mijn frees ongegrond. Alles past in een keer. Op de terug weg zal ik wel met twee tassen reizen. Er is in Amerika zo veel wat ik mee terug wil nemen en natuurlijk neem ik vast wat bagage me van matthijs. Dit scheelt weer als hij straks terug komt. Hopelijk kunnen we alles meenemen in tassen en hoeven we niks te versturen. Je verzamelt een hoop in een half jaar.
Jeetje wat schrikt je je rot. Adrenaline neemt het over. De fietser stond als eerst op en haalde zijn fiets weg, daardoor kon ik mijn benen onder de scooter uit wurmen en opstaan. In een split seconde voel en kijk je jezelf na. Mijn kin deed zeer dus eerst maar die helm af. Ik had twee flinke tanden door mijn lip, en een zere plek op mijn kin en mijn knieën en handen voelde branderig maar zag geen wondjes. Er was vooral de schrik.
Ik heb vooral veel huiswerk gemaakt. En heb alles kunnen doen wat ik had geplant met huiswerk. Zelfs nog een beetje meer. In de ochtend ging ik steeds aan mijn huiswerk. tot de lunch. Om daarna op de fiets te springen en een leuk rondje te maken. Wat vooral grappig is om zien is dat er overal Halloween thema’s hangen staan en liggen. Het wordt gevierd op 31 oktober. We dachten eerst dat het een feest voor kinderen was, zoiets als 11 november sinten maarten, maar niks blijkt minder waar. Bijna alle restaurants houden een costume contest. Nu voorafgaande aan Halloween kun je dus overal de meest gekken kostuums kopen. Van sexy poezenpakjes tot maskers waar grote gapende wonden zichtbaar zijn. Je kunt ook geen huis langs fietsen of er staat een pompoen op de stoep of er hangt een spook of spin. Het lijkt een soort carnaval te zijn. Jammer dat ik het niet meer meemaak, misschien dat matthijs nog verkleed intenties heeft? Ik hou jullie op de hoogte.
Verder hebben we gegeten met de professor en zijn familie. Het was leuk om hen ook te ontmoeten. Zij komen uit Duitsland en wonen als geruime tijd in Boulder. Van hen kregen we dan ook weer wat interessante tips om te doen. Maar ja dat moet wachten tot de volgende keer. Nu eerste mijn vlucht zien te halen en nog 2 uur hier op de luchthaven van Denver wachten tot het zo ver is.
We hebben heel veel geluk met het weer. Het was rond de 20 graden met strak blauwe luchten. Maar hoe hoger we kwamen hoe kouder het werd. We zijn via berg weggetjes naar Leadville gereden. Dit is een klein plaatsje op 2 mile hoog. 
De rit was werkelijk prachtig. We reden tussen de hoge toppen in de sneeuw,dan weer kwamen we langs een klein meertje, open vlaktes waar je enorm ver kon kijken. Echt prachtig! Onderweg hebben we al veel mooie foto’s gemaakt. Eenmaal in Leadville moesten we een plek vinden om te overnachten. In een boekje van Colorado hadden we al een paar leuke B&B's gezien. Helaas bleken alle drie vol of dicht te zijn. Dus hadden we een hotelletje genomen langs een weg. (was ook prima)Na ingecheckt te zijn, zijn we naar een meertje gereden en hebben daar een hele mooie wandeling gemaakt langs het water. 
Het stadje zelf was een oud mining dorpje. Er was een echte saloon en allemaal kleine aparte winkeltjes. Overal waar je keek kon je de besneeuwde bergtoppen zien. 
S' avonds gingen we op zoek naar een restaurant. In de saloon wisten ze ons te vertellen waar een leuk restaurantje was. Het was een oud gebouw met idemdito interieur. Toen we de menukaart kregen moesten we wel even lachen. 
Het menu bestond uit de keuze van zondag tot donderdag uit file mignon dan kon je kiezen uit 4 hoeveelheden vlees en op vrijdag en zaterdag was het prime rib met 4 verschillende hoeveelheden. Iedereen kreeg dus het zelfde alleen de hoeveelheid vlees veranderde. Echt heel grappig. 
Matthijs heeft als een echte Amerikaan gekozen voor de 16 ounce ongeveer 450 gr! vlees. ik had de 12 ounce. Wat een hoop vlees zeg. Het smaakte heerlijk, en voelde ons even echte Amerikanen. (Maar hebben niet alles opgegeten hoor!) We hebben met dikke winterjassen aan en handschoenen nog even een rondje door het dorp gemaakt om er vervolgens lekker in ons king bed te kruipen (echt enorm groot bed) De volgende dag hadden we een ontbijt met zelfgemaakte wafels. bagels en thee natuurlijk. Om half 10 zaten we weer in de auto. 
Vandaag was dan het plan om via de independence pass (de hoogste snelweg in Amerika) naar Aspen (het upperclass dorpje) te rijden. Ook nu weer zijn we onderweg om de 15 minuten gestopt om foto’s te maken. We reden via smalle paadjes met haarspelt bochten helemaal door de bergen omhoog. 
De independence pass brengt je op het hoogst mogelijke punt letterlijk op een berg. Overal lag sneeuw en sommige mensen waren daar gestopt om te gaan snowboarden. Toen ging de weg weer omlaag naar Aspen. We hadden gelezen dat dit dorp een soort wassenaar is waar allemaal rijke mensen wonen. Eenmaal daar aangekomen was er niks van allure te bespeuren. Veel oude winkeltjes en afgeblakerd verf bij huizen. Wat wel mooi was is dat het dorp zijn naam heeft te danken aan Aspen tree's dat zijn berkenbomen. 
In de herfst kleuren alle blaadjes geel. Aan onze kant van de bergen (bij Boulder) waren vanwege de kou de afgelopen dagen alle blaadjes al verdwenen maar hier kleurde een groot deel nog geel. Echt prachtig. We gingen op zoek naar een restaurantje om te lunchen maar vonden niets wat open was? Toen hebben we maar bij de supermarkt bij de salade bar een salade samengesteld. We hadden beide even geen zin meer in vlees. Ik had in het boekje gelezen dat je met de auto naar een meertje kon rijden waar je uitzicht had op de Maroon bells (bergen), dat hebben we dan ook in de middag gedaan. De weg er naartoe was maar 30 minuten maar wat een uitzicht! Eenmaal bij het meertje aangekomen vielen onze monden open van verbazing. Het was werkelijk de mooiste plek die ik ooit heb bezocht. 
De zon schitterde in het water. De Aspentrees kleurde hier en daar geel, en voor je keek je op tegen de imposante Maroon bells die bedenkt waren met sneeuw. Ik kan niet anders zeggen dan WOW. We waren er helemaal stil van. Al fotograverend zijn we toen een rondje rond het meer gaan lopen. Om half 3 moesten we weer gaan terug rijden wat we moesten nog best een eind. 
Onderweg hebben we nog wat stops gemaakt voor foto’s, maar uiteindelijk kwamen we weer op de highway op weg terug naar Boulder. Om 7 uur waren we weer thuis. We hebben samen echt genoten en het voelde alsof we een hele week zijn weggeweest.
